Struinen over 't Wielrevelt

In juli, nog net voor de grote hittegolf, beleefden Maria en ik een heerlijke

zomerdag op 't Wielrevelt, een gebied rond Haarzuilens dat door Natuurmonumenten

rijkelijk is ingezaaid met allerlei inheemse gewassen en vooral: wilde bloemen.

We begonnen bij de Idylle, een heerlijk chaotische mix van allerlei bloeiende planten,

daar aangelegd rond een insectenhotel. Op dat moment domineerde het wit van de 

peen en het geel van de pastinaak het beeld. Opgevrolijkt door het blauw en roze van

cichorei, knoopkruid en wilgenroosjes 

We werden allebei vooral aangetrokken door het Koninginnenkant,

een sjieke benaming, die beter bij de (wilde) peen past.

Zo'n veelzijdige bloem, die blijkbaar niet graag alleen staat.

"Blijf bij me..." lijkt de onderste te roepen.

 

.

Kenmerk van het Koninginnenkant is dat ene, donkerrode,

 bloemetje in het midden. 

Dat verspreidt de geurstoffen waar insecten op af komen.

In innige omhelzing: peen en pastinaak.

Hier vooral het geel van de pastinaak:

Wilgenroosjes in de wind:

Een stukje verderop groeit het muskuskaasjeskruid (alleen die naam al 🤔),
dat was bijna uitgebloeid, maar een enkele bloem is genoeg voor een mooie foto.

Na de koffiebreak bij Geertjes Hoeve - genoten van koffie, kletsen en de kippetjes -
liepen we de andere kant op. Eerst langs het fietspad. We zochten langs de sloot naar
het kraailook. Die vonden we ook, maar pfoe, wat stonden die pal op de stevige wind.
Natuurlijk probeerden we die toch op de foto te zetten, maar eigenlijk tegen beter weten in.
Totdat...Maria aan de andere kant van de weg een veel groter exemplaar zag staan. 
Ook nog eens veel mooier en: deze stond redelijk stil.
De foto's lukten ineens probleemloos.

Verder op zoek naar de phacelia (bijenbrood).
Het eerste veldje was allang uitgebloeid, maar deze plantjes 
waren blijkbaar verspreid ingezaaid,  zodat er nu nogmaals
een heel veldje met vers voedsel voor de  bijen was.

Hier met smalle weegbree op de voorgrond.

Ook dit veldje stond boordevol bloeiende bloemen.
Lastig om een enkele bloem voor de foto te selecteren, de bloemen staan daar echter 
niet voor de fotograaf, maar voor de bijen... 
en die smulden er volop van.

Deze bij, hier nog wat verscholen tussen het groen,
is op weg naar een lekker hapje

In de volgende serie is mooi te zien hij zij een meeldraad vastgrijpt

En dan toch nog wat bloemen die hun kop boven het veld uit durfden steken.

Een stuk verderop tussen hoog opgroeiende struiken troffen we
een heidelibel, die wel zin had in een fotoshoot. 

Hij vloog steeds op, maar bleef in de buurt en liet zich zo van alle kanten goed zien.

Het is dezelfde libel als van de openingsfoto.

Jong musje tussen de groene blaadjes.

En met deze oude haan kukelen we het blogje uit:

Dit was een dag van genieten met een hoofdletter.
Heerlijk weer; een vrolijk zonnetje, maar niet té warm, 
fijne foto-mogelijkheden (nou ja, een beetje wind, maar het meeste
wilde wel lukken, zelfs het kraailook dus), 
maar vooral: heel gezellig zo samen.
Dank je wel, Maria, voor deze fijne dag. 

Hartelijk dank voor het lezen en bekijken van dit bericht; reacties vind ik erg leuk.