Kijken en nog eens kijken - dat doe je als je met een camera op stap bent.
Ik verwonder me steeds meer over wat er in de natuur te zien is en probeer dat zo mooi mogelijk vast te leggen.
Leuk dat je mee wil kijken op dit fotoblog - ik hoop dat je er plezier aan beleeft.

Klik op een afbeelding om de foto's in de lightbox te zien - groter en beter van kwaliteit.
Posts tonen met het label Camargue. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Camargue. Alle posts tonen

zondag 8 mei 2016

The making of...


... een nieuwe generatie flamingo's





In de meivakantie waren we een weekje naar Zuid-Frankrijk, 
waar we weer een bezoek brachten aan het vogelpark in de
 Camargue, het Parc Ornithologique de Pont de Gau,
waar we eerder al eens waren en ik bij de start van het 
bloggen berichten over plaatste, zie:






Dat was toen midden in de zomer. 
Op deze zonnige dag eind april spelen de hormonen bij veel flamingo's fiks op en hebben ze zin om aan de volgende generatie te werken. Ze doen dat vaak midden in de groep; er zijn goed foto's van te maken, maar meestal staan er wel andere omheen of voor. Ook een keer gebeurde het zo vlak voor mijn neus, en plotseling, dat deze foto's té close-up zijn, je ziet dan niet wat er gebeurt. 
Aan het eind van de middag trof ik echter dit stel aan. Op een rustiger plek hadden ze zich wat afgezonderd. Ik begon het gedrag vooraf te herkennen en dacht wel dat zij aan een paring zouden beginnen. Ik had dus tijd om wat uit te zoomen (!), zodat het gebeuren goed in beeld kwam. Zij deden alles wat rustiger aan en namen er meer de tijd voor dan wat ik daarvoor gezien had.

Wat wel steeds hetzelfde gaat: bij het begin van de paring buigt het vrouwtje zoveel mogelijk voorover, waardoor ze met haar kop onder water staat. tussendoor komt ze een of twee keer met haar kop omhoog, om bij het eind weer helemaal voorover gebogen, dus kop onder water, te eindigen.



























Nog wat info:
Deze Europese flamingo's zijn monogaam. Het baltsgedrag wordt hier doorgaans aan het eind van de winter gezien. Bij de balts worden onder luid getoeter ingewikkelde, gesynchroniseerde dansen opgevoerd. Daar zagen we nu dus niets van. Voorafgaand aan de paring zie je alleen dat er contact gemaakt wordt en dat ze samen dezelfde bewegingen maken. Maar meestal gaat e.e.a. heel snel en is ook de paring binnen luttele seconden voorbij. Het paar hierboven trok daar wel 15 seconden voor uit (wetenschap dankzij de tijden bij de foto's; het kwam echt minder hectisch over dan wat ik hiervoor had gezien).

Ze broeden in kolonies. Het nest heeft de vorm van een hoop modder met vlakke top. De nesten bevinden zich net buiten onderlinge pikafstand. De ouders zijn niet territoriaal ingesteld, maar ze verdedigen het nest wel. Alle kuikens die kunnen lopen, voegen zich bij grote crèches, die worden geleid door een paar volwassen vogels.
Meeste info van Wikipedia.



In een volgend blog meer foto's uit dit fantastische vogelpark;
uiteraard had ik er zoveel dat het uitzoeken enige tijd kost.
Verder ben ik momenteel veel met macro aan het oefenen;
in de tuin in Frankrijk lag ik steeds tussen de bloemen en
gisteren had ik een ontzettend leuke workshop van Andrea Gulickx:
een heerlijke dag en ontzettend veel geleerd. 


Dank voor jullie leuke reacties op: "Raar dagje"





   
 

woensdag 4 september 2013

Oefenparadijs voor vogelfotografen - deel 3


Het Parc ornithologique de Pont de Gau ligt in de Camargue.
Dan mogen deze dieren natuurlijk niet ontbreken:


 De beroemde wilde witte paarden


Naar wat ik inmiddels begrepen heb, niet zo heel wild meer. Er lopen er wel veel vrij rond, maar ze hebben allemaal een eigenaar en zijn gebrandmerkt. Halfwild, noemen ze dat.

In het park was nog een ander zoogdier goed te zien:

De beverrat. Dat is géén rat en ook geen bever.
Dat hij deze naam gekregen heeft, is toch niet zo vreemd, want hij lijkt uiterlijk wel heel erg op een bever, is echter half zo groot en heeft een ronde staart, zoals een rat.

Het is heel leuk om ze in het water bezig te zien. Met hun voorpoten maken ze vaak een soort omgekeerde schoolslag; ik denk dat ze zo het voedsel naar hun mond brengen. Het lijkt wel of ze handen hebben waar ze mee eten. Net als echte bevers, eigenlijk.


Het zijn exoten, begin vorige eeuw zijn ze vanuit Zuid Amerika in Zuid Europa terechtgekomen, waar ze het blijkbaar wel naar hun zin hebben.


 In Nederland leven er ook een aantal, maar hier worden ze bestreden omdat ze de dijken beschadigen. Toen ik op google info zocht, vond ik ze vaak in één adem genoemd met muskusratten.
Jammer, ik vond deze eerste kennismaking heel aangenaam.


Tegen de avond zag ik er één lekker gras grazen bij het speelterreintje.

Terug naar de vogels. 




Tegen de schemering zagen we deze aankomen:

 
 Thuis vonden we uit dat dit een kwak moet zijn.

En dan de blauwe reiger nog een keer. Vanuit een kijkhut, op een paar meter afstand, zag ik deze mooi in het avondzonnetje staan. Vervolgens begon hij aan een poetsbeurt.




 Na drie blogs "Oefenparadijs" zal het duidelijk zijn dat wij hier twee dagen werkelijk volop hebben genoten van al het moois en bijzonders dat hier te zien was.
Hopelijk vond je het leuk om even met ons mee te kijken.

In de afsluitende foto toch nog even wat flamingo's:


zondag 1 september 2013

Oefenparadijs voor vogelfotografen - deel 2

Wat hebben we nog meer gezien in het oefenparadijs voor vogelfotografen,
ofwel het Parc Ornithologique de Pont de Gau in de Camargue?


Heel veel kleine zilverreigers. Die zo te zien ook erg veel bonje hadden met elkaar:




Maar soms ook wel mooi willen poseren:


Blauwe reigers


Deze zocht op zijn eigen wijze verkoeling in de hete middagzon:
even de wind er goed doorheen?



Deze kenden we nog niet?? Heel mooi, dat oranje kuifje.


Het blijken koereigers te zijn. Die zijn helemaal wit toch ... dachten wij, want zo hebben we ze altijd gezien. Maar koereigers blijken in de lente zo'n oranje kuif en vlekken te hebben.
Nu was het inmiddels wel half juli, maar ... dit is voor vogels toch een raar jaar.


Natuurlijk zwemmen er ook eendjes rond:






Zien we musjes





Maar dan ... het bruggetje over en we komen in echte natuur terecht, begrijpen wij van het bordje:




Nou ja, wél met verkeersborden.
Al hadden wij het idee dat de dieren zich daar niets van aantrokken.

Wij waagden het er ook maar op en bereikten de kijkhut zonder gendarmes tegen te komen.



Wel kwamen we vlinders tegen en mooie planten.


 Een koolwitje:


Grote kaardenbol:



  

Geen idee wat dit voor planten zijn, in ieder geval fleurig en mooi:
 


Nog even terug naar het uitzicht vanaf het bruggetje:

Voor de kijkhut was een klein eilandje:


Op de foto hierboven ook al de lepelaar, die ons die middag wel heel veel plezier bezorgde. 
Hij liep continu heen en weer en liet zich op allerlei manieren zien.
Alsof hij zichzelf aangemeld had voor een fotoshoot.







 
Dit blog is inmiddels al behoorlijk lang en ik wil graag nog meer laten zien. 
Dus komt er ook een deel 3.