Tussen alle feestdagen aan het eind van het jaar is een dagje dierentuin
een leuke afwisseling en een goede manier om wat buitenlucht op te snuiven.
Dit keer werd het Ouwehands Dierenpark.
De maandag voor de jaarwisseling werd er goed weer voorspeld;
het werd inderdaad een heerlijke dag om buiten te zijn.
De Humboldt pinguïns waren vrijwel allemaal in het water te vinden.
Duikend, zwemmend, spetterend.
Een heerlijk gezicht, al die spetterende vogels,
maar niet zo makkelijk om tussen alle glinsterende druppels de pinguïn scherp te krijgen.
Eén gelukte foto daarvan; met iets minder gespetter, maar de vogel had er wel plezier in.
De berberaapjes waren voor mij het hoogtepunt van de dag.
Ze waren 's morgens twee-aan-twee heel druk bezig elkaar te vlooien.
Een aantal groepjes aan de rand van hun gebied, dus lekker dichtbij voor de foto's.
Let bij de eerste foto hieronder op het tongetje:
Ik was gefascineerd door de opperste concentratie en nauwkeurigheid waarmee ze dat doen.
Het is meer dan alleen een schoonmaakactie; het vlooien heeft ook een belangrijk sociaal aspect.
De aapjes die gevlooid worden, zitten daar ook zichtbaar van te genieten.
Oef, wat is dat lekker:
Daar had ik nog wel tijden naar kunnen blijven kijken, maar..
er was nog meer te zien.
We gingen een hal binnen en kwamen in de woestijn terecht.
Daar leven Aldabra reuzenschildpadden; ook wel Seychellen-schildpad genoemd.
Het schild van deze dieren kan tot 120 cm lang worden!
En dat op blaadjes sla...
Zo groot waren deze hier trouwens nog niet, maar zeker wel de helft.
Ze houden het ook lang uit op zo'n veganistisch dieet: tot wel 255 jaar!
Maar gauw weer naar buiten, daar liep een dier dat zeker niet vegetarisch eet:
Hij liep een hele tijd rondjes door zijn stukje "bos", steeds op een andere manier
zigzaggend. Door het grote lichtverschil tussen zon en schaduw was het niet
makkelijk hem goed op de plaat te krijgen.
Het is een mysterieus dier, die zich in het wild nauwelijks laat zien.
Daar vind ik deze foto wel bij passen.
Als hij er even rustig gaat liggen,
is het makkelijker om hem goed scherp in beeld te krijgen.
En, zoals bij alle katten: poetsen hoort erbij.
Later vindt hij nog een plek om zich in volle lengte te laten portretteren.
Nog even inzoomen; hij ligt daar nu zo koninklijk.
Heel andere dieren waar ik een zwak voor heb: stokstaartjes.
Bovenstaande foto maakte ik later op de dag;
eerder zorgde de zon voor heel scherpe contrasten.
Maar dat kan ook voor leuke lichtrandjes zorgen.
Tot slot de jonge nevelpanters.
Drie jonge vrouwtjes - vorig jaar hier geboren - die speels door hun
kleine stukje "regenwoud" dartelen, op zoek naar de stukjes vlees
die daar verstopt liggen.
Ook een mooi voorbeeld hoe dierentuinen een rol kunnen spelen
bij het behoud van soorten. Nevelpanters worden met uitsterven
bedreigd. De dieren hier zijn onderdeel van een fokprogramma
door dierentuinen. Voor meer info, klik op de
volgende link: jonge nevelpanters.
Op deze twee laatste foto's is wel gaas te zien,
maar ik vind ze leuk genoeg om toch te plaatsen. Zeker deze laatste pittige dame.
Graag wil ik hier bedanken voor de fijne, stimulerende reacties op
het jaaroverzicht van 2019.
