Kijken en nog eens kijken - dat doe je als je met een camera op stap bent.
Ik verwonder me steeds meer over wat er in de natuur te zien is en probeer dat zo mooi mogelijk vast te leggen.
Leuk dat je mee wil kijken op dit fotoblog - ik hoop dat je er plezier aan beleeft.

Klik op een afbeelding om de foto's in de lightbox te zien - groter en beter van kwaliteit.

maandag 30 november 2020

Leuvenumse bos


 



Dit wordt een verslag van een bezoek aan het Leuvenumse bos, ca. een maand geleden.
 Natuurlijk ook weer van alles "rondom bomen", maar ik vond het wel tijd 
om eens een andere blogtitel te kiezen. 

Als "voorafje" nog wat beelden van twee piepkleine mycena's, die ik 
eerder tegenkwam bij Gooilust; daar ben ik langdurig voor op mijn knieën gegaan.
 
 

 


Ook het stukje boomschors waar ze op groeien, vind ik erg mooi.
 
 

 


Maar de onderkant van de hoedjes stalen wel de show.
 
 

 
 
En met een "zonnetje"erachter.
 




Nu dan toch naar het Leuvenumse bos.
In tegenstelling tot de weersvoorspelling duurde het tot het eind van de ochtend
voor het licht een beetje "aan" ging. Op dat moment zag ik een fikse boomstronk,
geheel overwoekerd met frisgroen mos, vers opgekomen inktzwammen 
en veel geweizwammetjes.





Coprinus micaceus, glimmerinktzwam
 
 

 
 
 
Die kende ik nog niet, maar wat mooi, die geplooide bolletjes,
met piepkleine witte stippen (restjes velum).
 





Mooie combinatie ook met de bijzondere vormen van de geweizwammen.
Daar had ik er ook nog nooit zoveel van bij elkaar gezien.
 
 

 





De geweizwammen zaten vol met druppels.
Ik denk een mix van guttatie en dauw, want ook het mos zat nog vol dauwdruppels. 
Sommige druppels zijn zo helder dat ze de omgeving spiegelen.
 
 
 









Bij het Leuvenumse bos denk je natuurlijk ook direct aan de Leuvenumse Beek.
Daar kon ik het die dag echter fotografisch niet zo vinden.
Deze spiegeling van herfstblaadjes en wit licht is de enige foto daarvan..
 



 

Herfstblad met druppels én weer een ander vliegje;
vind dit wel een elegant model, mooi ook die kleuren in de vleugels.
Ze gaf me helaas niet de tijd om verder in te zoomen.





In de middag vond ik deze stam vol porseleinzwammen.
 
 

 
 
Nog niet de modellen voor "het ideale plaatje" 
(dat is het nadeel als je al in je hoofd hebt hoe dat eruit moet gaan zien)
maar natuurlijk wel erg leuk om daarmee aan de gang te gaan.
 






Al behoorlijk gehavend, toch een mooi plaatje.
 
 

 
 

 


Vooral die slijmerige bovenkant wordt interessant als ze al wat ouder zijn.
 
 

 
 
 
In de loop van de middag werd het steeds lichter.
Herfsttafereel in plasje water:
 
 



Naar boven kijkend vrolijk belichte blaadjes.
 
 

 


Dan kan ik afsluiten met een helder, luchtig herfstbeeld:
 
 

 




Hartelijk dank voor je bezoek aan dit blog; reacties zijn zeer welkom.





zondag 22 november 2020

Rondom bomen 3

 

 
 
Vliegenzwammen -
toch wel de paddenstoel der paddenstoelen.
Voor veel mensen de enige die ze kennen of herkennen.
Als ze ergens staan, vallen ze ook goed op met hun knalrode hoedje. 
 
Wanneer ik ergens laag bij de grond bezig ben om iets op de plaat te zetten, stoppen er soms
mensen;  vrijwel altijd volgt er dan een variant van dit gesprek:
"Goh mevrouw, is daar iets bijzonders?" "Nou, ik vind die paddenstoelen wel leuk."
Met een beetje meewarige blik, willen ze me dan graag helpen:
"Ah ja, paddenstoelen. Dan moet u daar-en-daar naartoe gaan. Daar staan er heel veel,
heel mooi, van die echte rode".
 
Ook op FB zag ik - zeker in het begin van de herfst - ook heel veel vliegenzwammen 
voorbij komen, lekker frisrood en vaak in grote groepen.
 
Met al mijn struintochten door verschillende bossen, zag ik er er dit seizoen zegge en schrijve twee.
 
Maar dan wel van fiks formaat en een beetje bijzonder, 
zodat ik me er fotografisch goed mee kon vermaken.
Dit was een enorme knots, doorsnee van de hoed ruim 10 cm,
nog lekker vers met een prachtig glanzend dak en witte stippen.
 
 

 

 
Op de volgende foto is te zien waarom zijn hoed gespleten was.
Hij had niet helemaal een goede plek uitgezocht en kon niet hogerop.
 
 

  

 
 Eigenlijk wel mooi, zo'n friswitte inkeping.
 
 

 

Een halve meter verderop stond nog zo'n fiks exemplaar.
Deze kon wel gewoon de hoogte in, hoedje was iets kleiner en hij was al wat ouder,
hoedje al ingezakt en vol met rommeltjes.
 
 

 


Rood met zwarte stippen; ook mooi:
 
 

 
 
 Zijn lamellen waren zo ook goed te zien.
 
 

 
 
Een een prachtig glanzend randje:
 
 

 

 
Hij had ook bezoek gehad:
 
 

 

 
Door naar iets heel anders:
de restanten van een boom, die blijkbaar ooit grotendeels verbrand was. 
 
 

 

 
De schors zwart; daartussendoor piept nog wat oranje van de bast.
 
 


 

 
Een andere dode stam biedt weer voedsel aan kleine mycena's.
 
 

 

 
Of aan iets groters:
 
 

 
 
 
Zwierig hoedje:
 
 

 

 
 O, wat vind ik die lamellen toch altijd mooi.






In een smal randje, of iets breder:
 
 

 
 
Misschien nog mooier als het licht erdoorheen piept.
 
 

 
 
Deze paddenstoel was eigenlijk al heel erg beschadigd,
maar vanaf deze kant zie je daar niets van en het licht kreeg zo alle kans.




 
Mini-landschap: 
 
 

 

 
Dit was in Lusthof De Haeck,
wel leuk om daar iets meer van de omgeving te laten zien,
herfstpaadje:
 
 

 
 
Je zit daar altijd dicht bij water:
 
 

 
 
Ook maar eens omhoog kijken:
 
 

 
 
 
Dit blog begon met rood, om de cirkel rond te maken, ook een rode afsluiter:
 
 

 

 
 
 
Hartelijk dank voor de zeer lovende reacties op het voorgaande blog: Vliegje.
 
En natuurlijk ook dank voor het bekijken van dit bericht.