Helgoland *4* ...nog meer...

Hoewel inmiddels alweer terug van de volgende vakantie,

was ik nog niet uitgepraat over Helgoland.

Dus hierbij ... nog één keertje... deel 4.

De jan-van-genten en zeehonden zijn natuurlijk dé attracties van 

Helgoland, maar we zagen meer. Scholeksters bijvoorbeeld. 

Die zijn er in Nederland natuurlijk ook volop; 

in onze eigen omgeving zitten er altijd veel. 

Maar...: in de weilanden, ze kunnen hier heel goed 

afstand houden van mensen. Dus een goede foto: lastig. 

Op Helgoland en Düne zijn ze minder schuw. 

Op de foto hierboven wandelt hij bovenaan de klif, 

vlak achter het hekje en leek te weten dat mensen toch niet 

over dat hekje komen. Hij heeft de wind in de rug.

 

De strandtent op Düne levert een unieke mogelijkheid 

tot close-ups. De mensen daar zijn er -terecht- trots op 

dat ieder jaar weer er twee paren scholeksters wonen. 

Ieder paar heeft er zijn eigen territorium:

 het ene stel de voorkant, het andere stel de achterkant. 

Voor de mensen hebben ze er erg lekker eten; voor de 

scholeksters staat er een schaaltje met stukjes worst - 

vinden ze duidelijk ook erg lekker.

 

De volgende ochtend op het strand...

...werden we verrast door een stel met jonkies. 

Helaas zat een compleet familieportret er niet in, 

want de kleinste van de twee kuikens hield zich steeds 

een beetje afzijdig van de rest. 

 

 

Voor ons Nederlanders natuurlijk wel erg leuk om te zien

dat ze hier de schaatsenrijdershouding al jong aanleren.

 

En jong geleerd, is oud gedaan,

zag ik later ook een stukje verderop:

 

In de duinen op Düne nestelt ook een kolonie mantelmeeuwen.

 

Klein grut hebben we daar helaas nog niet gezien.

Maar mevrouw H1-6K wilde wel een demonstratie poetsen geven.

 

Terug naar het strand.

De houding van deze bonte kraai vind ik wel heel parmant.

 

En even roepen:

 

Strandlopertjes lieten zich ook zien. 

Oei, wat is dat allemaal klein zeg.

Maar tot mijn verrassing is daar nog wel wat van gelukt.

Steenloper tussen de eidereenden:

Drieteenstrandlopers:

Bontbekplevier:

Op de laatste dag, heerlijk in de zon,

bonte strandlopers:

 Ter afsluiting nog een keer terug naar de klif.

Dank voor jullie leuke reacties op de voorgaande

Helgoland-blogs.

Helgoland *3* Zeehonden op Düne

Bij Helgoland hoort het kleine eiland Düne, 

dat heet niet voor niks zo: het bestaat uit duinen 

en het strand eromheen. Op dat strand ligt 

de grootste attractie: zeehonden.

1 juni was onze zeehondjesdag. 

De enige dag tijdens de trip die guur en grauw begon, 

maar dat bleef gelukkig niet de hele dag zo.

Ondanks het grauwe weer, was het natuurlijk fantastisch 

om een heel grote groep zeehonden op het strand te zien liggen. 

We zijn eerder weleens met een zeehondentocht op de Wadden 

mee geweest, maar van zo dichtbij had ik ze alleen 

nog maar gezien bij Ecomare.

Dit gevecht zag er behoorlijk serieus uit:

Ook later op het strand waren deze twee steeds 

weer aan het bakkeleien met elkaar.

De volgende was waarschijnlijk al wat ouder; 

hij bekeek de wereld relaxter:

Deze jongeling doet aan ochtendgymnastiek:

Hierna was ik langs het strand gelopen tot aan het eind, 

gevormd door een dam van basaltblokken. Daarvandaan 

wilde ik rustig in de richting van de zeehondjes kruipen/tijgeren. 

Voordat ik daaraan begon, keek ik nog even om me heen. En:...

stond oog in oog met een zeehondje, 

dat achter het volgende basaltblok lag, op nog geen twee meter afstand! 

Hij had mij natuurlijk allang opgemerkt, en lag me heel rustig te observeren.

Een moment om nooit te vergeten.

 

Hij bleef heel erg rustig en ik heb foto's geschoten 

totdat mijn vingers echt niet meer konden bewegen van de kou. 

Toen ik uiteindelijk toch terugliep, leek zijn blik te zeggen: 

" Jee, ga je echt weg? Wat ongezellig nou..."

Later zagen we nog een zeehond langs de dam 
tussen de stenen, die alle belangstelling ook best vond.

 

Grote gaap:

Hoe lig ik nou het lekkerst?

 Maar dat het zeehondenleven niet altijd zo makkelijk is, 

zag ik later op het strand. Van veraf zag ik een kleine zeehond, 

die wel een raar masker in zijn gezicht leek te hebben.

Dichterbij getijgerd (en door de lens gekeken), zag ik dat 

zijn gezicht vol geronnen bloed zat; zijn poten waren beschadigd 

en zaten ook onder het bloed.

Die kon wat rust op het strand zeker goed gebruiken.

In de loop van de middag klaarde het weer goed op. 
Veel meer licht en de temperatuur werd ook aangenaam. 
Inmiddels waren we aan de andere kant van Düne, 
ook hier lag het strand vol zeehonden.

Het leek wel of zij ook genoten van het langzaam 
doorbrekende zonnetje. De meeste lagen er zeer ontspannen bij:

Uiteindelijk werd het genieten van een mooie 
zomeravond; dus nog even heerlijk zonnebaden.

Of spelen in de golven...

...let op, ...komt-ie...

Even goed uitstrekken, zie je, zó lang ben ik eigenlijk...

De jongens gaan een potje stoeien...

Als de kameraadjes weg zijn, 
dan is een boei ook leuk speelgoed.

Van tevoren had ik enorm naar deze dag uitgekeken
en ik baalde dan ook wel toen juist deze dag zo grauw begon. 
Maar oh... wat is het een superdag geworden.

Dank voor al jullie leuke reacties op de blogs met de jan-van-genten.