Rondje door het bos

Vorige week zondagochtend was het lekker weer en wij besloten richting Hilversum te gaan voor een rondje door het bos. Dat hebben we wel vaker gedaan, zeker in deze tijd van het jaar. Doorgaans gaan we dan een stukje LOPEN. 
Maar... nu ben ik op zoek naar paddenstoelen. Dat heeft toch een vreemd effect op mij. Om de haverklap vind ik mezelf terug LIGGEND op de grond!?!?
Paddo's hebben blijkbaar een verlammende uitwerking. 
Het schiet zo zeker niet op met die wandeling.

 

 En dan vind ik wel paddenstoelen, maar daar behoorlijke foto's van maken is nog een tweede. Veel paddo's hebben namelijk de neiging op zeer donkere plekjes te gaan groeien. Gelukkig werd het in de loop van de ochtend steeds lichter, zodat de sluitertijden beter te hanteren waren.

Voorlopig houd ik me vooral bezig met me te verwonderen over de grote verscheidenheid aan paddenstoelen die ik tegenkom. Inmiddels heb ik wel een dik paddenstoelenboek aangeschaft, waarin naast tekeningen ook foto's staan. Ik dacht ze met foto's wel sneller te herkennen. 

Maar nee, ik durf nog nauwelijks namen te noemen.

De volgende vind ik wel een elegant hoedje op een mooie ranke steel:

Ik denk dat dit Judasoren zijn:

 

De volgende vind ik wel een heel bijzondere. Zo wit, lijkt wel of hij licht geeft!

En de vorm: hoedje kwijt???

En dan nu even wat fleurigs tussendoor. Een klein bloemetje, maar de kleur zorgt er wel voor dat-ie opvalt.

Dit vind ik altijd fascinerend: een "dode" boomstam, waar een hele nieuwe wereld op leeft.

Deze zwam is op zijn beurt blijkbaar alweer grotendeels gegeten door een slak, gezien de glinsterende slijmsporen overal:

 

 

Nog een helderwitte (porseleinzwam?)

 

 

  

en als dit geen herfstplaatje is...

En zo zijn we een paar uur zoet geweest met een piepklein rondje door het bos.

Maar dat is wel het leuke aan paddenstoelen fotograferen: je kan er de tijd bij nemen. Ze vliegen nooit weg als je net je camera goed hebt ingesteld!!

Ik had trouwens weleens gehoord dat paddo's een geestverruimende werking hebben. Op mij hebben ze meer een lichaamsverstrakkende werking - vooral op mijn nekspieren, merkte ik de volgende dag ;)

Dank voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog "De fotohut van Han".

Hof van Twente - De fotohut van Han

Zondag 29 september was het dan zover...naar de vogelkijkhut van Han Bouwmeester. Het was voor ons de eerste keer, dus Han ging 's morgens mee. Om ons de weg te wijzen. Best leuk, om met de auto door zo'n hek te kunnen rijden, waar je normaal gesproken helemaal het bos niet in mag!
Ook om ons wegwijs te maken in en om de hut; plus natuurlijk wat fotografietips. We hadden op internet al heel wat foto's gezien van de hut en omgeving; plus foto's die vanuit de hut gemaakt zijn. Toch was het "in het echt" een verrassing. Het water lag er als een spiegeltje bij en achter het water daal je af, de hut in. Je staat dan op ooghoogte met het wateroppervlak; dat geeft een apart beeld. Dan zie je ook pas wat de entourage (boomstronken, takken, herfstbladeren) om het water heen doen. Han heeft dat ook bijgewerkt en hier en daar wat lokvoer neergelegd, want eh... wij hadden geen idee. We hebben daar later ook nauwelijks iets aan veranderd. Ik vind het er op de foto's heel leuk uitzien, vooral met spiegeling. Sommige foto's heb ik dan ook meer daarom geplaatst, dan dat het om de vogel ging.

Zoals dit zoekplaatje: vind het vinkje:

Het was de hele dag een af- en aanvliegen van pimpel- en koolmeesjes. Als er al iets gebeurde, waardoor alle vogels snel opvlogen, kwamen er al gauw weer meesjes terug.

Wat wel tegenviel, waren de sluitertijden die we moesten gebruiken - ondanks het zonnige weer en de spiegeling van het water. Het is me dan ook niet gelukt om een meesje goed in de vlucht te vangen.  Maar ik kon het de hele dag blijven proberen - dus ben wel lekker bezig geweest.

Een boomklever bracht ons ook een bezoekje:

Roodborstjes kwamen poseren:

Ik had vooraf zooo op een eekhoorn gehoopt. En die kwam:

Dit was nog in de ochtend, dus Han was daar nog bij. Hij vond deze wel heel erg schichtig. "Meestal zijn de eekhoorns die hier komen, erg op hun gemak. Dit is zeker een nieuwe hier." vertelde hij.

Dus heb ik geen plaatjes van een relaxed zittende eekhoorn met zijn mooie pluimstaart omhoog, gespiegeld in het water. Deze was meer van ingewikkeld ondersteboven:

Op het volgende plaatje is zijn koppie niet helemaal scherp, maar ik vind het zo'n mooie houding, dat ik hem toch plaats. Het ziet eruit als: Ik ben er hélemaal klaar voor, dus als ik even denk dat het veilig is...grijp ik mijn kans...

Op bovenstaande foto kan je ook zijn klauwen met enorm lange nagels goed zien. Die nagels zijn blijkbaar ook heel erg sterk. Hij had dit wel nodig voor de volgende supertruc:

Hij hangt dus aan zijn nagels, die hij in de boomschors geklemd heeft.

Lijkt me niet echt ontspannen eten zo....

Een glanskop had lol in het badderen:

In de middag kwam de volgende gast waar ik heel erg op gehoopt had: 

de grote bonte specht:

 

 Het woelmuisje liet zich nog heel even heel voorzichtig zien:

Tot slot de leukste koolmees van de dag; hij nam even een pauze tussen het badderen door. 

Heel erg gecropt, maar vind dat-ie dat wel kan hebben.

We hebben enorm genoten van deze dag. Top, dat de eekhoorn en bonte specht langs wilden komen. Kool- en pimpelmeesjes hebben we natuurlijk best wel veel gezien, maar nog nooit zo op de foto kunnen  zetten. Met dank aan Han Bouwmeester voor de zeer plezierige begeleiding en ook voor het feit dat hij ons zo naar Twente gelokt heeft. Want het was voor ons een superweekend.

Ook dank aan iedereen die op de vorige blogs gereageerd hebben. Het is zeer stimulerend om te merken dat de blogs bekeken en gewaardeerd worden.