Hof van Twente - Diepenheim en paddenstoelen

Wij wilden graag eens een dag doorbrengen in de vogelkijkhut van Han Bouwmeester. Omdat Twente best wel een eind rijden is, én omdat we die omgeving eigenlijk helemaal niet kenden, besloten we om daar een weekend van te maken.

We hadden daar het laatste weekend in september voor geprikt in de hoop dat het dan nog behoorlijk helder weer zou zijn. Nou... dat wás het wel... zeg maar: zonovergoten. Voor zondag stond de kijkhut gepland, die foto's komen in een volgend blog aan de orde. De zaterdagmiddag om de omgeving te verkennen.

We kwamen terecht in het plaatsje Diepenheim, een stadje met een enorme historie en wel 6 buitenplaatsen en kastelen eromheen. Eerst op zoek naar de "Tuinen van Warmerlo", die we in de gids gevonden hadden. Onderweg daarnaartoe kwamen we langs de kermis. Oh ja, er is schuttersfeest, hadden we eigenlijk eerder al gezien. Toen we bij het park kwamen, was er van de kermis niets meer te horen. Maar... hoorden we vanaf de andere kant muziek...

De optocht van de schutterij had als eindpunt het kasteel Warmerlo. Voor de poort speelde de fanfare "In naam van Oranje, doe open de poort..." en de poort ging open, zodat alle deelnemers van een glaasje thee konden gaan genieten.

Deze optocht is een traditie van de schutterij, die ieder jaar het laatste weekend van september plaatsvindt, leerden we van omstanders. Het zag er allemaal heel apart en bijzonder mooi uit. 

Het gaf ons de gelegenheid even op het voorterrein van het kasteeltje rond te kijken. Hieronder een doorkijkje naar de tuinen, die helaas afgesloten bleven:

Na de thee en een toespraak, vertrok de stoet en ging de poort weer dicht.

De zwarte koets keerde al snel terug, nu zonder "koninklijke familie",

dus konden de paarden even lekker tempo maken:

Al snel was de rust in het park weergekeerd.

En dan nu...op zoek naar paddenstoelen. Geïnspireerd door de blogs van Nathalie, had ik mij voorgenomen om ook heel goed naar de grond te kijken. Maar in dit park met strak aangelegd, mooi vlakke gazons, was geen paddenstoel te vinden.

Terug langs het dorp, de weg oversteken en direct het park van een ander buitenplaats op.

Daar viel me deze stronk op; hier maar eens goed zoeken:

En ja hoor, eindelijk een paddenstoeltje gevonden:

Piepklein, maar rondom deze stronk stonden er wel honderden.

Ze stonden alleen op deze plek, en allemaal volop in het zonlicht.

Het tegenovergestelde van kleine paddenstoeltjes:

één hele grote, deels al overwoekerd met mos:

Van bovenaf leek het wel een appeltje:

En vanaf deze kant istie het mooist:

Toen ik hier druk mee bezig was, kwam Adri vertellen, dat hij een grote paarse gevonden had. Ja, die wilde ik natuurlijk óók wel. Was het nog een hele toer om precies terug te vinden wáár hij die gezien had. Maar gelukkig lukte dat:

Ook leuk om af en toe de andere kant op te kijken:

Terug in het stadje, waanden we ons ook nog even in Griekse sferen:

een geheel wit gebouw met klokkentoren tegen een strakblauwe lucht

 

en de weerspiegeling in het strakke, moderne gebouw van de kunstvereniging.

Naast een grote cultuur-historische achtergrond en een supermooie groene omgeving heeft Diepenheim ook op artistiek gebied veel te bieden. Met recht een heel bijzonder stadje, we willen hier zeker nog eens terug.

Om nog even in Griekse sferen te blijven, aten we, heel zomers, een ijsje op een terras in de zon.

Vervolgens naar de oude watermolen, alweer zo'n historisch plekje.

Ook daar: paddenstoelen.

Dit vond ik een heel aparte: plat tegen de grond, alleen van bovenaf te fotograferen.

Leek wel steen. Was ca. 7 cm breed

En tot slot ook nog een échte:

rood met witte stippen.

Het was dus een heel afwisselende middag. Diepenheim is een plaats die we zullen onthouden, daar valt nog veel meer te ontdekken. En: "kijken naar de grond" is leuk - ik ben verbaasd hoeveel verschillende paddenstoelen we in korte tijd gezien hebben. Er was nog meer, maar dat is voor een volgend blog.