Dit was nog in de kerstvakantie. In de loop van de middag zag ik de lucht steeds mooier worden. Eropuit dus. Een stukje lopen en op zoek naar een plek waar misschien een mooie zonsondergang te zien kon zijn. Ik liep langs de zuwe, waar meestal wel wat vogels te zien zijn. Maar het was er heel stil.
In een plas water aan de andere kant zwom één woerd.
Maar als de zon zo'n groene kop beschijnt, vind ik dat prachtig.
Eens kijken wat hij doet, als ik aan de rand van het water door m'n knieën ga.
Vaak draaien eenden dan langzaam van je weg en zwemmen de andere kant op.
Maar deze mijnheer had blijkbaar wel zin in een fotosessie en kwam zelfs mijn kant op zwemmen.
De gouden gloed in het water komt van de weerkaatsing van de zon in een raam achter het water. Ik snapte eerst niet dat zijn kop soms wat donker was, want de zon stond toch schuin achter mij? Later realiseerde ik me, dat het weerkaatste licht blijkbaar veel sterker was dan het licht dat van de zon zelf kwam.
Even poetsen:
De volgende foto is niet helemaal scherp, omdat ik gefocust was op zijn kop, maar daar maakte hij ineens een rare beweging mee. Ik snap niet wát hij hier deed, maar vond het er wel bijzonder uitzien:
Zo, dan nu maar weer even gewoon rondzwemmen.
Hij wilde ook nog een totaalbeeld vast laten leggen:
Nog één plaatje in gouden gloed.
De ondergaande zon was die dag niet zo spectaculair.
Maar dat maakte mij niets meer uit. Dolblij was ik met m'n eendje!
Hartelijk dank voor jullie leuke en stimulerende reacties op mijn vorige blog.