Een ongelooflijk leuk en oeroud stadje: Pitigliano.
Het woord 'stadje' klinkt misschien een beetje vreemd; met ca. 4.000 inwoners zouden wij het
een dorp noemen, maar door de hoge huizen en bijzondere gebouwen, voelt het wel stads.
Het is gebouwd op een berg van tufsteen, een nogal poreus vulkanisch gesteente.
Het is heel bijzonder om te zien hoe de bebouwing naadloos aansluit op de onderlaag.
De eerste bewoning van deze plek vond al plaats in de tijd van de Etrusken.
In de rotswanden hakten ze grafwanden uit met kleine hokjes voor de as van de overledenen.
Deze
grafkelders zijn nog steeds in gebruik, maar nu wordt er vooral wijn
bewaard.
Nog een keer de stad vanuit de verte.
Vanuit de stad de groene omgeving:
Aan de rand van het grote plein staat dit standbeeld.
Het doet me denken aan wat een toer het moet zijn geweest om in vroegere eeuwen
al dat materiaal voor de bebouwing de berg op te krijgen.
Ook het bewerken van het land eromheen zal een flinke klus zijn geweest.
Maar nu was het heerlijk dwalen door de eeuwenoude smalle straatjes.
Aan groen en bloemen geen gebrek.
En trappen.
De mensen moeten echt goed ter been zijn om hier te kunnen wonen.
Hier is goed te zien hoe dicht de huizen op elkaar staan.
Doorkijkje naar de buitenkant, met uitzicht op de groene omgeving.
Ook veel poortjes.
En trappen dus...
Vooral als je hier de linkerdeur moet hebben een echte uitdaging.
Niet iets voor na een avondje stappen.
Nog een uitzicht vanaf de rand van de stad naar de groene omgeving.
Ik vond dit wel een verrassing.
Door een gang bij de kathedraal, kwam je bij de achtertuin vol speeltoestellen én druivenranken.
In de 16e eeuw werd Pitigliano een toevluchtsoord voor vele Joden
die vluchtten uit de nabijgelegen pauselijke staat Lazio.
Het kreeg de bijnaam Klein Jerusalem.
Tijdens Jodenvervolgingen door de
eeuwen heen kwam er ook een getto in Pitigliano, 
maar in
tegenstelling tot omliggende plaatsen werden veel bewoners
beschermd door hun Italiaanse buren.
In de Tweede Wereldoorlog
doken joden onder bij boeren en in tufsteengrotten in de
omgeving.
Midden in het stadje de ingang naar de oude Joodse wijk.
Nog wat straatbeelden
Een bijzondere plaats dus en zeker een plek om heerlijk rond te dwalen.
We bleven er tot na zonsondergang,
de lucht zorgde even voor een prachtig kleurspektakel.
Toen was de dag echt op.
Hartelijk dank voor de enthousiaste reacties op het voorgaande blog.
Ik ben bang dat er nog meer volgt.
