Orchideeënhoeve

Omdat het nu eenmaal de orchideeënhoeve heet, hier eerst een orchidee.

Maar de hoeve is de laatste jaren vooral  uitgebreid met levende have.

Verder op dit blog vooral vogels en een paar andere dieren.

Nog een tegenlichtopname in de vroege ochtendzon.

We waren hier op vrijdag 7 februari, wat qua weersomstandigheden

deze februari de enige echt mooie dag bleek te zijn.

Het leukst vond ik het buitenverblijf van de flamingo's.

we zijn daar deze dag begonnen en ook weer geëindigd.

Een soort omheinde plaats, zodat er geen hek om de vogels

nodig is en je tussen de dieren loopt. 

Bovendien kan je camera dan lekker laag (soms zelfs op de grond). 

Het zijn Cubaanse flamingo's, werkelijk knaloranje.

Naast de flamingo's zwemmen en lopen hier ook allerlei andere vogels,
vooral eenden. Zoals deze roodschoudertalingen.

Of deze bijzonder elegante verschijning, een gele goudfazant.

Het ziet er hier uit of deze vogel lekker rustig staat te poseren,
maar niets is minder waar. Hij/zij was voortdurend in beweging.

Het kostte me nogal moeite om te achterhalen wat de naam van deze sierlijke vogel is.
Het blijkt mevrouw mandarijneend te zijn.

Mijnheer mandarijneend heb ik niet mooi in beeld gekregen,
wel deze Carolina eenden; drie-op-een-rij.

Deze witte eenden zijn eigenlijk ook mooi en hebben zo'n  lieve uitstraling.
Witte kwaker.

Toch ook even langs de regenbooglori's, het blijven mooie vogels
en op zo'n rustige dag kan je ze ook eens in een natuurlijker setting fotograferen.

Niet allemaal tegelijk krijsend op de voederbakjes af,
maar rustig poseren voor de fotograaf.

In de vlindervallei vlogen niet echt veel vlinders rond.
Maar wel heel leuk dat deze glasvleugelvlinder mij heel dichtbij liet komen.

Deze Heliconius liet me ook wel dichtbij komen, maar niet zoveel als je zou denken,
deze foto is ook erg gecropt. 
Ik vond zijn antennes hier zo mooi opvallen tegen de lichte achtergrond.

Schildpadden waren wat duidelijker aanwezig,
deze zat heerlijk van de warmte te genieten midden op het bruggetje.
Ik ben tegenover hem gaan liggen. 

Een ander model langs de waterkant; ziet er wat stoerder uit.

Vanaf het bruggetje had ik de weerkaatsing van de lichtjes in beeld,
toen ineens een grote karper mijn beeld inzwom.

In het Amazone-regenwoud leven kleine aapjes, we zagen de roodbuiktamarins.
Heel klein, ze worden zo'n 25 cm lang, zijn razendsnel en in het regenwoud is het donker.
Nogal een uitdaging om ze op de foto te krijgen.

Ze zijn overgenomen van Stichting Aap.

Eentje bleef even op het bankje zitten; daar was net iets meer licht.

Terug naar de waterkant.

Lekker spetteren. Als een paar flamingo's één kant oplopen, volgt al snel de hele groep.
Ik dacht eerst dat er gevoerd zou gaan worden, maar dat was de reden niet;
aangekomen aan de overkant, draaiden ze zich massaal weer om en liepen de andere kant op.

Na verloop van tijd daalde de rust weer neer.

De X-factor.

Twee flamingo's foerageerden steeds met gekruiste halzen 
(misschien nog maar net verkering?)
Het duurde wel even voor ik ze zo op de foto had, want dan was er weer iets storends
 in de achtergrond, vaker nog kwam een andere vogel voorlangs.
Maar steeds lukte het ze opnieuw om die halzen te kruisen.
Uiteindelijk lukte ook mijn foto.

Hartelijk dank voor je bezoek aan dit blog;
reacties vind ik altijd erg leuk.

Druppels, mos en een vrolijk bloemetje

Het begon met een blaadje in de tuin, waarop druppels zo mooi lagen te glanzen

dat ik er de camera bij haalde.

Toen ik daarmee bezig was, kreeg ik erachter ook mos in beeld

met een paar stengeltjes én druppels erop.

Zó piepklein, dat ik met het blote oog nauwelijks kon zien

waar die stengeltjes stonden. De druppels zag ik al helemaal niet.

Maar de camera dus wel.

Mijn belangstelling was gewekt.

Kort daarna toog ik naar 's Graveland om fotogenieke mosjes te zoeken. 

Dat viel in eerste instantie nog niet mee.

Wél kwam ik daar een vrolijk geel bloeiende boom tegen.

Het bleek een toverhazelaar te zijn, die 's winters bloeit zolang het niet vriest.

Echt iets om vrolijk van te worden, zo midden in januari.

Voor de volgende foto zijn twee beelden samengevoegd om meer blauw in de achtergrond te krijgen.

Later zag ik daar toch ook een bedje mos met sporenkapsels,

ook heel klein, maar wel groter dan wat ik in de tuin had gezien.

En veel bij elkaar, dus een chaotisch geheel.

 

Het viel niet mee om er enkele te isoleren.

Nou ja, alle begin is moeilijk.

Nóg wat dichterbij dan.

Groot rimpelmos?

Een weekje later naar Lusthof De Haeck

Op een dode boomstam vond ik deze.

En zowaar dacht ik nu ook eens aan het flesje water met vernevelaar

voor de druppels. Dat zat al bijna een jaar ongebruikt in m'n tas. 

Het leukst is daar, dat er veel mos groeit langs de waterkant.
Dat geeft een fijne achtergrond.

 

Elegante en kleurrijke sporenkapsels.

 

Je kan dat ook wat zachter bewerken.

 

Is dit nu gedraaid knikmos (leuke naam), of het gewoon sterrenmos??

 

Op andere plekken geeft het water een donkere achtergrond.
Andere foto's, maar vind ik ook mooi. 

 

Er gaat weer een heel nieuwe wereld voor me open.
Het is soms zo verrassend om door de camera  naar deze microwereld 
te kijken. Uiteraard ben ik ook op zoek gegaan naar informatie en heb al
heel wat bijgeleerd. Maar het op naam brengen is een heel lastige klus.
Dus als jullie me daarbij kunnen helpen of corrigeren - graag.



Hartelijk dank voor je blogbezoek; eventuele reacties vind ik erg leuk.