Passiflora

De Passiflorahoeve in Harskamp is bij de meeste mensen vooral

bekend om zijn vlindertuin. En terecht, het is de meest uitgebreide vlindertuin in Europa.

Maar de naam zegt het al: bij de Passiflorahoeve kweken ze ook passiebloemen.

Toen wij daar begin juli waren, stonden daar verschillende planten in bloei,

verschillende soorten en kleuren, allemaal heel bijzonder en zo mooi.

Een feestje dus voor de macrolens. Dit blog bijna zonder tekst.

Kijk lekker mee naar deze kleurenpracht in bijzondere vormen. 

En dan de allermooiste: de Passiflora Fata Confetto,

van zijn kronkelblaadjes word ik wel erg vrolijk.

Natuurlijk hebben we ook volop door de vlindertuinen gedwaald.

Die foto's komen in een volgend blog.

Dank je wel voor je bezoek en eventuele reactie.

Ochtend in de AWD

Eindelijk weer eens naar die mooie, afwisselende Amsterdamse Waterleiding Duinen.

Aanleiding was de zonnedauw. Ik kreeg een mailtje van Kees (van de blogsite Dommelvos)

dat dit plantje ook in de AWD groeit, én dat hij mij de weg wel wilde wijzen.

Die kans heb ik natuurlijk met beide handen aangepakt.

We prikten een datum; vervelend was dat de weersvoorspelling richting die dag steeds 

slechter werd. Maar goed, uiteindelijk zou het die ochtend grotendeels droog blijven, 

dus we spraken redelijk vroeg af. Het werd een heerlijke ochtend 

en de echte regen wachtte totdat we rond het middaguur bij Panneland aan de koffie zaten.

Prima medewerking van die kant dus ook.

 

We liepen eerst rechtstreeks naar dat ene vennetje waar de ronde zonnedauw groeit. 

Nu dacht ik dat je wel zon nodig had om daar een beetje vrolijke foto's van te kunnen

maken, maar dat viel reuze mee. 

Het gele blad met de rode tentakels en plakdruppels vangt blijkbaar veel licht;

fijn voor de foto's. Die zien er dan ook zonniger uit dan het op dat moment was.

Hier en daar was er al een bloemetje in de maak.

Een zonnig groepje blaadjes.

De blaadjes wijzen rommelig alle kanten op; waarschijnlijk hebben ze zo de meeste 

kans om insecten te vangen. Maar op deze ochtend vloog er nog nauwelijks iets rond,

dus hadden ze nog niets gevangen. 

Voor de beelden met juffertje "moet" ik dus sowieso nog eens terug.

Nog een keer hetzelfde groepje, iets andere foto en anders bewerkt. 

Rond het vennetje was nog meer te zien.
Dit bruinblauwtje hing ondersteboven aan een stengel. De foto gekanteld, 
want dat kijkt plezieriger. 

 

Het Jacobskruiskruid was volop aanwezig.
Dat is voor allerlei kleine beestjes heel plezierig.
Hier rust een metaalvlinder op de bloem.

 

Van de sint-jansvlinder zagen we er vele.

 

Vooral op het jacobskruiskruid.

 

Samen met een rups van de sint-jacobsvlinder.

 

We zijn in de AWD, dus een damhert mag niet ontbreken.

 

Niet de mooiste foto, maar wel heel leuk om eens te zien.
Een vers uitgeslopen libel, het oude huidje heeft hij hier nog vast.

 

Later zakte het larve-huidje naar beneden.

 

Wie kijkt naar wie?
Mevrouw sabelsprinkhaan gluurt hier tussen het riet door.

 

Voor mij wel de verrassing van de dag.
Ze liet zich van alle kanten fotograferen. Wat een model!

 

Ook zij vond het Jacobskruiskruid wel wat.

 

Ook even van de andere kant, om die prachtig getekende
streep over haar rug te laten zien.

Eenmaal bovenop de bloemen aanbeland, voelde ze zich blijkbaar 
erg op haar gemak en ging heerlijk zitten eten. 
 
 

 

Wat was het geweldig om al die bewegingen door de lens te kunnen volgen.

Op de volgende foto liep zij natuurlijk langs de stengel naar beneden,
maar ook deze heb ik gedraaid om haar beter te kunnen bekijken.
De structuur van de vleugels en ook een beetje van de streep bovenlangs
is hier mooi te zien. Haar voelsprieten zijn te lang voor de foto.

 

Het is wel duidelijk dat ik zeer gecharmeerd was van deze dame.
Nu toch een laatste plaatje, nogal heftig bewerkt om er een mystiek beeld van te maken.

Het zal duidelijk zijn dat ik heel blij was met deze rondleiding van Kees,
door "zijn" AWD. Ik heb natuurlijk veel meer gezien dan wanneer ik alleen was geweest. 
Het was een heerlijke ochtend.

Dank voor je bezoek en eventuele reactie.
 

Klaprozen

Dit lijkt wel het jaar van de klaproos.

Nog nooit heb ik er zóveel gezien. 

Echt overal staan ze nu vrolijk te bloeien, in bermen, op dijken 

en in de vele aangelegde veldjes met wilde bloemen.

Als enkele bloem al zo prachtig,

maar een groepje tussen de kamille valt extra op.

Een dijk vól; daar word ik erg vrolijk van,

In de wind lijken ze te dansen. 

Er blijken veel verschillende soorten te zijn,

maar allemaal hebben ze van die tere, doorzichtige bloemblaadjes,

 in tegenlicht lijken die vaak een beetje gekreukeld.

Heel tere bloemen dus eigenlijk, 

maar door de kleur krijgen ze een krachtige uitstraling.

 

Langs de weg tussen hoog gras of in een veldje,
vallen de rode vlekken al van verre op.

 

Ook de details binnenin mogen er zijn.

De verschillende soorten kan ik niet goed duiden,

maar andere kleuren vallen mij natuurlijk wél op. Zo vond ik een groepje 

prachtige witte exemplaren, met ragfijne roze randjes.

Op een heel andere plek stonden nóg wittere klaprozen,  

die zagen er wel heel fragiel uit.

Deze heeft weer een andere uitstraling:

Dan zijn er ook nog gele.

Ze heten schijnpapaver, maar zijn wel degelijk familie. 

Een paar jaar geleden doken er een paar spontaan op in onze tuin.

Sindsdien komen er ieder jaar meer bij.

Terug naar de rode papavers; dat zijn toch de "echte".

 

Ik vond een plekje waar ik liggend vanaf het pad de klaprozen in beeld kreeg.
Met een knalblauwe lucht en wat piepkleine wolkjes voor het echte zomergevoel:

 

En met pasteltinten weer wat sfeervoller.

 

Hopelijk wordt vanaf nu ieder jaar zo'n goed klaprozenjaar.
Dan ga ik er opnieuw enthousiast met de camera op af.



Dank voor je bezoek aan dit blog, reacties vind ik altijd leuk.