Wilde bloemen

Bloemen die echt in het wild groeien - die zijn er in Nederland nog maar nauwelijks.

Maar gelukkig zijn de oorspronkelijk wilde bloemen nu wel steeds meer te zien.

Natuurmonumenten heeft al jaren veldjes waar deze bloemen gezaaid zijn;

met steeds meer diversiteit.

Bijvoorbeeld op het Wielrevelt rond Haarzuilens.

Aanleiding voor mij om daar begin juni naartoe te gaan was een mailtje van Maria,

waarin ze schreef dat de Phacelia al volop bloeide. 

Terwijl dat plantje vorig jaar begin juli nog in knop stond.

Niet alleen de Phacelia, maar eigenlijk alles was al verder en hoger opgegroeid 

dan toen. Het veldje vol Phacelia was zo dichtbegroeid en door de begroeiing 

er omheen ook niet makkelijk bereikbaar voor macrofotografie.

Wél voor de bijen en hommels, die daar volop rondzoemden. En daar is het ook voor bedoeld.

Ik liep verder en genoot van de velden vol kamille, met dit jaar véél klaprozen ertussen.

 

En ook de Phacelia had zich al tussen de kamille verspreid.

 

Hier nog één keer klaprozen,

die ben ik dit jaar zo vaak tegen gekomen; ze krijgen een eigen blogje.

 

Er valt op 't Wielrevelt nog veel meer te genieten.

 

Je komt er niet veel foto's van tegen,

maar ik vind deze aparte bloemetjes erg leuk.

Smalle weegbree.

 

De Bernagie kende ik alleen van plaatjes,

dus heel leuk om die nu ook tegen te komen. 

De plant op zich vind ik heel rommelig, maar de bloemen zijn zo mooi.

 

Verderop kwam ik  verschillende rozenstruiken tegen.

 

 

Dicht langs het pad ontdekte ik twee prachtige planten Bolderik.

 

Zulke sierlijke bloemen. 

Ik had ze nog niet eerder in 't echt gezien.

 

Ook de korenbloemen bloeiden volop.

Echter op zeer winderige plekken; niet veel macro's lukten die dag.

 

Pas toen ik thuis de beelden bekeek, 

zag ik dat tussen de korenbloemen ook de bolderik groeide.

 

Een paar weken later, een avond langs de Hollandse Kade bij Nieuwkoop.

Ook een gebiedje dat beheerd wordt door Natuurmonumenten.

 

Het was inmiddels al een paar jaar geleden dat ik hier was.

Sindsdien hebben ze de dijk enorm verhoogd. Dat geeft de mogelijkheid om

makkelijk van onderaf te fotograferen. Zoals dit muskuskaasjeskruid; 

door zijn ragdunne bloemblaadjes extra mooi met tegenlicht.

Aan de andere kant een grasje in het avondlicht.

 

Ik kon niet meer over de dijk heen kijken om de ondergaande zon 

over het water te zien schijnen. Maar een ondergaande zon tussen 

de bloemen door is weer eens wat anders.

 

Hier lijkt de zon wel een knapperig haardvuurtje.

 

Nog een laatste blik op de zon.

En dan is hij onder.

 

De gebieden van bv. Natuurmonumenten zijn ideaal voor fotografie.

Maar gelukkig zie je nu dat er op heel veel plekken wilde bloemen gezaaid worden 

door gemeenten, wegbeheerders én particuliere initiatieven. 

Hopelijk kunnen we daarmee de teruggang van het aantal insecten keren.

 

Hartelijk dank voor je bezoek; reacties vind ik altijd erg leuk.