Druppels, mos en een vrolijk bloemetje

Het begon met een blaadje in de tuin, waarop druppels zo mooi lagen te glanzen

dat ik er de camera bij haalde.

Toen ik daarmee bezig was, kreeg ik erachter ook mos in beeld

met een paar stengeltjes én druppels erop.

Zó piepklein, dat ik met het blote oog nauwelijks kon zien

waar die stengeltjes stonden. De druppels zag ik al helemaal niet.

Maar de camera dus wel.

Mijn belangstelling was gewekt.

Kort daarna toog ik naar 's Graveland om fotogenieke mosjes te zoeken. 

Dat viel in eerste instantie nog niet mee.

Wél kwam ik daar een vrolijk geel bloeiende boom tegen.

Het bleek een toverhazelaar te zijn, die 's winters bloeit zolang het niet vriest.

Echt iets om vrolijk van te worden, zo midden in januari.

Voor de volgende foto zijn twee beelden samengevoegd om meer blauw in de achtergrond te krijgen.

Later zag ik daar toch ook een bedje mos met sporenkapsels,

ook heel klein, maar wel groter dan wat ik in de tuin had gezien.

En veel bij elkaar, dus een chaotisch geheel.

 

Het viel niet mee om er enkele te isoleren.

Nou ja, alle begin is moeilijk.

Nóg wat dichterbij dan.

Groot rimpelmos?

Een weekje later naar Lusthof De Haeck

Op een dode boomstam vond ik deze.

En zowaar dacht ik nu ook eens aan het flesje water met vernevelaar

voor de druppels. Dat zat al bijna een jaar ongebruikt in m'n tas. 

Het leukst is daar, dat er veel mos groeit langs de waterkant.
Dat geeft een fijne achtergrond.

 

Elegante en kleurrijke sporenkapsels.

 

Je kan dat ook wat zachter bewerken.

 

Is dit nu gedraaid knikmos (leuke naam), of het gewoon sterrenmos??

 

Op andere plekken geeft het water een donkere achtergrond.
Andere foto's, maar vind ik ook mooi. 

 

Er gaat weer een heel nieuwe wereld voor me open.
Het is soms zo verrassend om door de camera  naar deze microwereld 
te kijken. Uiteraard ben ik ook op zoek gegaan naar informatie en heb al
heel wat bijgeleerd. Maar het op naam brengen is een heel lastige klus.
Dus als jullie me daarbij kunnen helpen of corrigeren - graag.



Hartelijk dank voor je blogbezoek; eventuele reacties vind ik erg leuk.

Naar de bollen...

Nou ja, nu niet direct, maar nog maar twee maandjes en ze bloeien ze weer.

 

Dit zijn natuurlijk foto's van vorig jaar, toen ik in april op initiatief 

van Annemarie Kesseling een bezoek  mocht brengen aan een bollenkwekerij, 

waar veel verschillende soorten groeien.

Omdat ik in die periode nogal véél foto's nog onbewerkt op de computer had staan,

besloot ik om deze te bewaren voor de winter.

Naar aanleiding van een blog van Maria, die vorig jaar midden in de winter

verraste met een blog vol kleurrijke zomerbloemen. Daar werd ik toen heel vrolijk van. 

 

Voor de narcissen waren we nog nét op tijd.

 

Extra zomers gevoel met die strakblauwe lucht erachter.

 

Maar natuurlijk hadden ze daar ook tulpen.

 

 Fijne kleine soorten met een tere uitstraling.

 

 

Deze kleine witte soort vind ik erg elegant.

 

Van nog iets dichterbij:

 

 

Deze geel-met-rood hebben ook een tere uitstraling.

 

Zo, dat waren de tere tintjes. Ga nu je zonnebril maar halen.

 

Het liep inmiddels tegen het middaguur; de zon was fel en

ik was aanbeland bij een veldje met knalrode tulpen met een geel randje,

die net hun beste tijd gehad hadden en al blaadjes lieten vallen. 

 

Dat zorgde voor leuke inkijkjes.

 

Tot slot nog een sierlijke rode.

 

Ik hoop dat jullie ook een beetje vrolijk zijn geworden van deze kleurenexplosie.

In ieder geval dank voor je bezoek aan dit blog en eventuele reactie.

Ouwehands Dierenpark

Tussen alle feestdagen aan het eind van het jaar is een dagje dierentuin

een leuke afwisseling en een goede manier om wat buitenlucht op te snuiven.
 Dit keer werd het Ouwehands Dierenpark.

De maandag voor de jaarwisseling werd er goed weer voorspeld;

het werd inderdaad een heerlijke dag om buiten te zijn. 

De Humboldt pinguïns waren vrijwel allemaal in het water te vinden.

Duikend, zwemmend, spetterend.

Een heerlijk gezicht, al die spetterende vogels, 

maar niet zo makkelijk om tussen alle glinsterende druppels de pinguïn scherp te krijgen.

Eén gelukte foto daarvan; met iets minder gespetter, maar de vogel had er wel plezier in.

De berberaapjes waren voor mij het hoogtepunt van de dag.

Ze waren 's morgens twee-aan-twee heel druk bezig elkaar te vlooien.

Een aantal groepjes aan de rand van hun gebied, dus lekker dichtbij voor de foto's. 

Let bij de eerste foto hieronder op het tongetje:

Ik was gefascineerd door de opperste concentratie en nauwkeurigheid waarmee ze dat doen.

Het is meer dan alleen een schoonmaakactie; het vlooien heeft ook een belangrijk sociaal aspect.

De aapjes die gevlooid worden, zitten daar ook zichtbaar van te genieten.

Oef, wat is dat lekker:

Daar had ik nog wel tijden naar kunnen blijven kijken, maar..

er was nog meer te zien.

We gingen een hal binnen en kwamen in de woestijn terecht.

Daar leven Aldabra reuzenschildpadden; ook wel Seychellen-schildpad genoemd.

Het schild van deze dieren kan tot 120 cm lang worden!

En dat op blaadjes sla...

Zo groot waren deze hier trouwens nog niet, maar zeker wel de helft.

Ze houden het ook lang uit op zo'n veganistisch dieet: tot wel 255 jaar!

Maar gauw weer naar buiten, daar liep een dier dat zeker niet vegetarisch eet:

Hij liep een hele tijd rondjes door zijn stukje "bos", steeds op een andere manier
zigzaggend. Door het grote lichtverschil tussen zon en schaduw was het niet
makkelijk hem goed op de plaat te krijgen.

Het is een mysterieus dier, die zich in het wild nauwelijks laat zien. 
Daar vind ik deze foto wel bij passen.

 

Als hij er even rustig gaat liggen, 
is het makkelijker om hem goed scherp in beeld te krijgen.

En, zoals bij alle katten: poetsen hoort erbij.

 


Later vindt hij nog een plek om zich in volle lengte te laten portretteren.

 


Nog even inzoomen; hij ligt daar nu zo koninklijk.

 


 Heel andere dieren waar ik een zwak voor heb: stokstaartjes.

Bovenstaande foto maakte ik later op de dag;
eerder zorgde de zon voor heel scherpe contrasten.

Maar dat kan ook voor leuke lichtrandjes zorgen.

 


Tot slot de jonge nevelpanters.
Drie jonge vrouwtjes - vorig jaar hier geboren - die speels door hun 
kleine stukje "regenwoud" dartelen, op zoek naar de stukjes vlees
die daar verstopt liggen.

 
 

Ook een mooi voorbeeld hoe dierentuinen een rol kunnen spelen
bij het behoud van soorten. Nevelpanters worden met uitsterven
bedreigd. De dieren hier zijn onderdeel van een fokprogramma
door dierentuinen. Voor meer info, klik op de 
volgende link: jonge nevelpanters.

Op deze twee laatste foto's is wel gaas te zien, 
maar ik vind ze leuk genoeg om toch te plaatsen. Zeker deze laatste pittige dame.

 





Graag wil ik hier bedanken voor de fijne, stimulerende reacties op 
het jaaroverzicht van 2019.