Wilde bloemen en bijtjes

Nou ja, wilde bloemen...het gaat om bloemen, die in Nederland in het wild

groeien, maar nu vooral te zien zijn op veldjes waar Natuurmonumenten deze

ingezaaid heeft.  Heel handig, want dan weet ik ze ook te vinden.

In het gebied rondom Haarzuilens een veld vol kamille,

met hier en daar een klaproos of een korenbloem ertussen.

 

Daar word ik wel vrolijk van;

ook al was het die eerste keer heel lastig fotograferen;

alles wiegde heen en weer door de wind.

Ook groeit er volop graan, in juni nog frisgroen 
(met een beetje geel en blauw, als je goed kijkt)

Hier met zuring erachter.

Natuurmonumenten heeft daar ook een lange strook ingezaaid met phacelia,
ook wel bijenvoer of bijenvriend genoemd, omdat ze veel nectar produceert.
Phacelia komt oorspronkelijk uit Californië, maar is in Nederland nu een
vrij algemeen voorkomende plant (wildebloemen.info)

In juni bloeide dat nog niet,
maar de knoppen zijn al prachtig en vol belofte.

De eerste juli waren er hier en daar al wat bloemen in bloei.
 

En de eerste bijen hadden de lekkernij al gevonden.

Een kleine week later stond het veldje phacelia volop in bloei;
het was een drukte van belang met hommels en andere bijen.
Het vrolijke gezoem bereikte een behoorlijk volume.

Dit was natuurlijk een uitgelezen kans om deze insecten eens
te fotograferen. Maar: er waren er wel véél, maar ze zijn allemaal
continu in beweging en zooo snel.

Hier toch enkele beelden die niet in de prullenbak terecht kwamen.

Hier is de hommel verre van scherp,
maar ik vond deze "aanvalshouding" zo mooi,
dat ik 'm toch wil laten zien.

Nog wat beelden die ik zelfs fiks heb durven croppen.

 

Tot zover de phacelia als bijenvoedsel.
De bloemen zelf zijn bijzonder en een héél aantrekkelijk onderwerp voor de macro.

 

 

Een veelzijdige bloem, die op heel verschillende manieren 
gefotografeerd kan worden. Ik ben er nog lang niet klaar mee,
maar weet niet hoe de bloemen er na deze droge dagen bij staan. 
Na 6 juli ben ik niet meer bij dat veldje geweest.

Deze bloemen waren voor mij wel de superontdekking, 
maar er staan nog meer wilde bloemen op mijn kaartjes.

Wordt vervolgd.




Dank voor je bezoek; reacties stel ik zeer op prijs.


 

Zwarte berk??

Zoals in mijn vorige blog al genoemd, 

vind ik het nogal lastig om uit te vinden welke naam 
er precies bij welke boom hoort.

Toch probeer ik ook op dat gebied wel meer te weten te komen 

en ga op zoek naar namen van bomen die ik op de foto heb gezet. 

Een leuke en informatieve site is bijvoorbeeld  bomenbieb.nl.

Ook heb ik een enorm dik en zwaar boek over alle loofbomen 

in Nederland en Vlaanderen, van Leo Goudzwaard.

Heel informatief en met veel foto's, maar ook zó gedetailleerd,

dat ik vaak door de bomen het bos niet meer zie. 
Wel heerlijk om doorheen te bladeren en
soms leer ik toch weer wat. Met kleine stapjes...


Soms wordt die kennis ook weer helemaal overhoop gegooid.
Want één van de weinige dingen, die ik inmiddels dàcht te weten:

een berk is wit.

Zoals deze dus. Met zo'n kenmerkende stam. En soms zo'n krullende schors.

Bij de berken in het boek, kwam ik een plaatje tegen, en dacht:
hè... hé... zoiets heb ik gezien!

Een boom die mij opgevallen was, omdat deze zo vreemd groeit,
met takken waarvan ik eerst dacht dat deze niet gezond waren.

Bij nader inzien, lijkt dit wel erg op het krullen van een berkenbast.

Op de volgende foto, die ik later heb genomen van de boom ernaast,
waarschijnlijk dezelfde soort, is dit nog beter te zien:

 
Ik denk dan ook dat het een berk is. Een zwarte berk: Betula nigra.


Voor alle duidelijkheid 😏  ook wel "rode berk" genoemd.

De boom was me opgevallen, omdat boven een kaarsrecht stam van
ruim 2 meter, de boom gaat vertakken met deels naar beneden buigende
takken. Die takken vond ik er dus nogal ongezond uitzien.
Maar aan het eind van die takken, groeien er weer veel nieuwe takken;
de boom gaat behoorlijk de hoogte in.

De stam zelf vind ik helemaal niet op een berk lijken,
maar wel mooi als het licht erlangs strijkt.

Een heel ander soort boom,
één die een stuk makkelijker te herkennen is: 

de es.

Hier in de buurt staan ze vaak in rijen, langs de weg of een sloot.

Een boom die mij opviel, omdat het licht vaak zo mooi door
het bladerdek valt. Hij staat er ook om bekend dat hij veel licht doorlaat, 
door zijn groeiwijze en de veervormig samengestelde bladeren.

De fijne bladeren laten veel licht door.

Ik wilde graag een tak met bladeren geïsoleerd op de foto.
Dat leek makkelijk, maar was nog behoorlijk zoeken naar geschikte takken. 

Met tegenlicht zie je veel tinten groen. 

Met het licht mee, krijg je een rustiger beeld.

Kijk even mee omhoog.
Bij deze bomen zie je door de bladeren de lucht nog wel..

Tot zover mijn impressie van al het groen in de buurt.
In het volgende blog meer kleur: zomerbloemen.

Lentegroen

De zomer is inmiddels begonnen, maar hier blik ik terug op het frisse lentegroen,

dat afgelopen maand te zien was. Op mijn - min of meer verplichte - wandelingetjes

in de buurt heb ik regelmatig de camera meegenomen. 

Liggen tussen de bloemetjes was nog geen optie, maar ik richt de blik ook graag omhoog. 

Zeker als het zonlicht door de bladeren schijnt en vele tinten groen 

tevoorschijn tovert.

 Met een "twist" van Lightroom:

Extra leuk als er ineens wat frisrood tussendoor piept.

(rode esdoorn??)

 Ik "heb" wel iets met bomen, 

maar vind het erg moeilijk om de juiste namen erbij te vinden.

De volgende beelden zijn, denk ik, van een beuk,

maar daar heb je ook weer verschillende soorten van.

Van deze vond ik de bast ook heel erg mooi.

 Impressie van een treurwilg:

Nog maar eens de blik helemaal omhoog.

Tot slot een struik met mooie blaadjes en erg leuke piepkleine witte

bloemetjes in pluimen; daar kon ik ook geen naam van vinden.

Hartelijk dank voor je bezoek en eventuele reactie.