Reageren

 

 

Ik reageer niet op jullie blogs...

 

Dat is uiteraard niet omdat ik dat niet wil, maar Blogger doet moeilijk.

Al heel lang gebruik ik Firefox als standaard browser en daar staat ook mijn

Blogger-account in. Het lukte me al een poos niet meer om daar vandaan te reageren

op blogs (of binnen mijn eigen blog). Kan gewoon niets invoeren in het reageerveld.

Daar had ik de volgende oplossing voor gevonden: ik bezocht mijn blog in 

Google Chrome en van daaruit naar jullie blogs en dan lukte het wel. (?!)

Lastig, maar het werkte....

 

Totdat Blogger afgelopen week een ander reageerveld invoerde.

Daarin lukt het me nergens meer om iets in te voeren. 

Reacties ontvangen op mijn blog lukt nog wel. 

De afgelopen dagen zijn er nog wat binnen gekomen,

dus het probleem is niet algemeen.

Maria, jij schreef al een tweede reactie, omdat je gemerkt 

had dat jouw reactie niet op mijn blog stond, maar...

die bleek wel in mijn mail te staan???

Een bericht sturen naar Blogger lijkt ook al niet meer te kunnen,

dus heb ik iets in de helpdesk gezet, daar bleken veel van dit soort vragen te staan.

Echter zonder oplossingen erbij...

 

 

Hopelijk kan dit snel opgelost worden,

maar nu weten jullie i.i.g. waarom er van mijn kant een soort radiostilte heerst.

Jullie blogs blijf ik natuurlijk volgen en bekijken.

 

Final stage

 

 

 

Zomaar eens een Engelstalige titel voor dit blog.

Dat doe ik niet gauw, maar deze keer bleef die term maar in mijn hoofd opkomen

voor dit laatste stadium van deze tulpen;

ook een soort laatste optreden, waar ze hun pracht nog één keer mogen tonen. 

 

 

 

 

Een grande finale dus voor deze tulpen.

Een bos tulpen vind ik steeds mooier worden als ze wat langer staan

en lekker rommelig door elkaar gaan kronkelen,

hun blaadjes steeds verder openen en steeds meer kleur laten zien.

Toen deze bos blaadjes begon te verliezen,

was het voor mij het moment om er de camera bij te pakken.

Beeldschoon vind ik ze zo.

Maar ja, ook vrijwel het einde, hoewel... van déze heb ik dus de foto's nog.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dank voor je bezoek aan dit blog;

ben benieuwd of jullie de bloemen in deze fase ook mooi vinden.

 

 

 

 

 

De natuur ontwaakt

 

 

 

 

Het vorige blog met vroege voorjaarsbloeiers is alweer van even geleden,

sindsdien is de maand maart volop zonnig gebleven en konden we genieten

van jonge blaadjes en bloesem aan de bomen.

 

 

 

 

April doet wat-ie wil;

en dit jaar wilde deze maand beginnen met een stevige winterprikkel,

waardoor de bloemen aan de bomen er nu niet meer zo uitzien 

als op deze foto's.

 

 

 

Voor de natuur was een beetje nattigheid wel goed,

maar het had niet zo koud hoeven zijn.

In dit blog beelden uit de tweede helft van maart - volop groei en bloei;

met knalblauwe luchten en volop zon.

 

 

 

 

Magnolia's stonden volop in bloei.

 

 

 

 

 

 

 

Ook al volop roze bloesem aan de bomen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het hoeven niet per sé bloemen te zijn die voor een vrolijk

gevoel zorgen, de frisgroene blaadjes maken me ook heel blij.

 

 

 

 

Zeker als het licht er zo mooi doorheen schijnt.

 

 

 

 

 Een nog kale boom zorgt hier voor een vrolijke spiegeling 

door de blauwe lucht erachter.

 

 

 

 

Deze buizerd vloog langdurig rondjes boven een open veld.

Ik kan het dan toch niet laten om foto's te proberen en... ik vind dat deze best geslaagd is.

 

 

 

 

's Middags werd het zo warm dat de koeien naar de sloot kwamen

voor wat verkoeling en een slokje water.

Dat gaf mogelijkheden voor weer wat andere beelden.

 

 

 

 

Spiegelbeeld, vertel eens even...

  

 

 

 

 

 

 

Terug naar de bloemetjes. 

 

Scilla Siberica of sterhyacint bloeit vroeg in het jaar.

 

 

 

 

Elegante bloemen vind ik dat. 

Ze hebben ook iets kwetsbaars. Maar samen sta je sterker.

 

 

 

 

 

 

Een totaal andere bloem is de narcis.

Als plant vind ik hem wat stijfjes, zo strak rechtop staand en zijn kopje altijd 

naar beneden gericht.

 

 

 

 

Maar de bloem is wèl erg mooi.

 

 

 

 

 En de kleur maakt vrolijk.

 

 

 

Als afsluiter zo'n zonnige bloem met een fijne lentelucht erachter.

 

 

 

 

 

Van mij mag het zonnetje zelf zo langzamerhand ook wel weer terugkomen.