Zwierige zonaanbidders

De titel "zwierige zonnehoedjes" leek me wel een leuke voor dit blog.

Maar ja, toen ik informatie ging zoeken, bleken bloemen met de naam zonnehoedje

toch net even anders te zijn. Jammer, want in déze bloemen zie ik nog veel

duidelijker een mooi zomers hoedje met hun prachtig ronde dopjes

en zwierig zwaaiende blaadjes.

 

Zonaanbidders zijn het zeker, want ze staan het liefst in de volle zon.

De naam van deze bloemen is zonnekruid of Helenium.

 

Ik trof ze aan bij het natuurgebied "De Kievit" in Harmelen.

Men heeft daar een groot insectenhotel gebouwd, eromheen

een tuin die de insecten volop van voedsel moet voorzien.

 

Fascinerend vind ik die grote ronde bollen met meeldraden en stampers.

Daar wilde ik zo dicht mogelijk bovenop met de camera.

 

Deze enorme voedselbollen zijn hier natuurlijk voor de bijen en zo,

die foerageerden er dan ook volop.

 

 

Als toegift nog een heel andere bol; aan de rand van deze tuin.

 

De grote kaardebol kwam op dat moment ook net in bloei.

 

Hartelijk dank voor het bekijken van dit blog; reacties vind ik altijd leuk.

 

Draaien om een stammetje

Deze houtpantserjuffer (chalcolestes viridis) kwam aan het begin van de avond

in de tuin langs en bleef zo vaak terugkomen op dit stammetje, dat het mij

de moeite waard leek om de camera te gaan halen. 

En ja hoor, ook toen ik lekker met hem meedraaide, bleef hij trouw

aan het stammetje van de struikhortensia. Uiteindelijk hield hij het langer uit dan ik. 

 

Tijdens de hittegolf was de schors van deze stam gaan barsten;

ik denk dat hij dus aan het jagen was en tussen deze laagjes 

zijn maaltijd bij elkaar zocht.

 

De volgende twee beelden zijn heel erg gecropt,

maar zo kan je "de actie" goed zien.

Juffer aan de maaltijd, maar wat doet dat miertje daar nou?? 

Met gevaar voor eigen leven?

 

Op de volgende foto heeft hij zich iets teruggetrokken en is te zien 

dat hij er met een vleugeltje vandoor gaat.

Juffer in de spotlight.

(vanuit mijn standpunt komt het licht achter de stam langs)

 

Als hij wat lager gaat hangen, kan ik hem meer van bovenaf bekijken..

Contact. 

 

Uit de tijden bij de foto's bleek dat ik bijna een uur om hem heen gedraaid had.

Wat word je daar toch heerlijk zen van als je zo gefocust bezig bent.

Toppunt van mindfulness? 

Maar de juffer trok zich ook niets aan van mij en het geklepper van de  

cameraspiegel, hij (m/v) was blijkbaar ook heel gefocust bezig.

De avonden daarna heb ik steeds weer een houtpantserjuffer in de tuin gezien.

Dezelfde?

Een week later liep ik door de heemtuin in Nieuwkoop en zag

een tandem houtpantserjuffers langswaaien, met nog een single exemplaar 

in hun kielzog. Ik liep erachteraan en vond ze terug hoog aan een tak;

de losse juffer hing erboven.

 

Aan 't werk:

 Zij maken hier meer werk van dan de meeste vogels die ik heb gezien.

Na 7 minuten lieten ze het hart los,

maar nog aan elkaar vastgeklonken dreven ze weg.

 

Terwijl ze bezig waren, was er nog een single exemplaar

in de buurt komen hangen. Ook de in eerste instantie "meegewaaide"

juffer bleef nu nog even zitten.

Dus kon ik deze allebei ook nog even op de foto zetten.

 

Voor mij is het een goed houtpantserjufferjaar 🤭.

Eerder had ik er wel eens een gezien, 

maar zo goed heb ik ze nog nooit kunnen bekijken.

Dank voor je bezoek, reacties vind ik altijd erg leuk.

Struinen over 't Wielrevelt

In juli, nog net voor de grote hittegolf, beleefden Maria en ik een heerlijke

zomerdag op 't Wielrevelt, een gebied rond Haarzuilens dat door Natuurmonumenten

rijkelijk is ingezaaid met allerlei inheemse gewassen en vooral: wilde bloemen.

We begonnen bij de Idylle, een heerlijk chaotische mix van allerlei bloeiende planten,

daar aangelegd rond een insectenhotel. Op dat moment domineerde het wit van de 

peen en het geel van de pastinaak het beeld. Opgevrolijkt door het blauw en roze van

cichorei, knoopkruid en wilgenroosjes 

We werden allebei vooral aangetrokken door het Koninginnenkant,

een sjieke benaming, die beter bij de (wilde) peen past.

Zo'n veelzijdige bloem, die blijkbaar niet graag alleen staat.

"Blijf bij me..." lijkt de onderste te roepen.

 

.

Kenmerk van het Koninginnenkant is dat ene, donkerrode,

 bloemetje in het midden. 

Dat verspreidt de geurstoffen waar insecten op af komen.

In innige omhelzing: peen en pastinaak.

Hier vooral het geel van de pastinaak:

Wilgenroosjes in de wind:

Een stukje verderop groeit het muskuskaasjeskruid (alleen die naam al 🤔),
dat was bijna uitgebloeid, maar een enkele bloem is genoeg voor een mooie foto.

Na de koffiebreak bij Geertjes Hoeve - genoten van koffie, kletsen en de kippetjes -
liepen we de andere kant op. Eerst langs het fietspad. We zochten langs de sloot naar
het kraailook. Die vonden we ook, maar pfoe, wat stonden die pal op de stevige wind.
Natuurlijk probeerden we die toch op de foto te zetten, maar eigenlijk tegen beter weten in.
Totdat...Maria aan de andere kant van de weg een veel groter exemplaar zag staan. 
Ook nog eens veel mooier en: deze stond redelijk stil.
De foto's lukten ineens probleemloos.

Verder op zoek naar de phacelia (bijenbrood).
Het eerste veldje was allang uitgebloeid, maar deze plantjes 
waren blijkbaar verspreid ingezaaid,  zodat er nu nogmaals
een heel veldje met vers voedsel voor de  bijen was.

Hier met smalle weegbree op de voorgrond.

Ook dit veldje stond boordevol bloeiende bloemen.
Lastig om een enkele bloem voor de foto te selecteren, de bloemen staan daar echter 
niet voor de fotograaf, maar voor de bijen... 
en die smulden er volop van.

Deze bij, hier nog wat verscholen tussen het groen,
is op weg naar een lekker hapje

In de volgende serie is mooi te zien hij zij een meeldraad vastgrijpt

En dan toch nog wat bloemen die hun kop boven het veld uit durfden steken.

Een stuk verderop tussen hoog opgroeiende struiken troffen we
een heidelibel, die wel zin had in een fotoshoot. 

Hij vloog steeds op, maar bleef in de buurt en liet zich zo van alle kanten goed zien.

Het is dezelfde libel als van de openingsfoto.

Jong musje tussen de groene blaadjes.

En met deze oude haan kukelen we het blogje uit:

Dit was een dag van genieten met een hoofdletter.
Heerlijk weer; een vrolijk zonnetje, maar niet té warm, 
fijne foto-mogelijkheden (nou ja, een beetje wind, maar het meeste
wilde wel lukken, zelfs het kraailook dus), 
maar vooral: heel gezellig zo samen.
Dank je wel, Maria, voor deze fijne dag. 

Hartelijk dank voor het lezen en bekijken van dit bericht; reacties vind ik erg leuk.