Bij mijn bezoeken aan het ooievaarsnest heb ik ook af en toe
een rondje gemaakt in de omgeving. Een omgeving met veel water.
Weilanden met sloten, maar ook een grote vijver, waar veel gevist wordt,
met een klein stukje bos eromheen.
Met de foto van het trio waterjuffers hierboven ben ik extra blij.
Want behalve dat fel zonlicht voor scherpe contrasten zorgde,
waaide het ook flink.
De beweging van het riet zorgde op de volgende foto dan weer
voor een vervagend effect, dat ik wel leuk vind.
Het stel hieronder heeft blijkbaar ook last van de wind.
Dan naar een mooie bijna-zomer-avond.
Een witte kwikstaart in de boom;
hij wilde deze avond uitgebreid poseren.
Een andere op de niet-zo-mooie steiger.
Maar wel in een mooie houding.
Onder deze steiger vlogen de kwikstaarten af en aan.
Ik denk dat daar de nesten zitten.
Tussen alle rondvliegende kwikstaarten zat daar op de
leuning van de steiger een vogeltje dat er anders uitziet.
Weet iemand hoe deze heet?
Vind de blauwige gloed over zijn rugveren opvallend.
Maria leert me dat dit een jonge witte kwikstaart is. Leuk.
De blauwe reiger stapt fiks door:
Tussendoortje:
Kleine waterhoentjes:
Ook hier maakte het felle zonlicht fotograferen lastig.
Dat lukte een weekje later beter.
Ze waren natuurlijk ook ouder geworden;
en wisten zich te presenteren.
Deze bevallige jongedame
poseert als een volleerd fotomodel:
Zo gaat ze vast hoge ogen gooien bij de komende
miss waterhoen verkiezingen:
Dank voor de leuke reacties op het vorige blog over de ooievaars.