Dagje AWD

Verslag van een dagje naar de Waterleiding Duinen, eind juni.

Vroeg op pad, want op zoek naar libellen die nog rustig aan het riet of zo hangen.

Liefst met dauwdruppels.  

In de AWD moet je dan toch eerst een stukje lopen voor je bij water komt. De zon was

die dag direct erg krachtig; de temperatuur steeg dan ook al snel. 

Maar... aan een pitrusstruikje , dat nog in de schaduw hing, vond ik toch deze nog

rustende viervlek. Mét nog dauwdruppels op zijn rug.

Veel juffertjes vlogen volop in 't rond en bleven soms ook hangen aan de

rietstengels, maar iets te ver weg voor mijn camera. 

Deze mooie bruine tussen het riet vond ik wel leuk.

Heel gezellig klonk het gekwaak van vele kikkers in een klein ven.

Dichterbij gekomen, doken de meeste helaas onder, 

maar enkele lieten zich tussen alle rietstengels wel leuk fotograferen.

Deze liet zich zelfs helemaal zien.

De volgende foto gaat meer om de vorm van de rietstengels.

Dit was bij het vennetje waar ook de zonnedauw groeit, wat op dat moment

nog erg verscholen ging tussen het sterrenmos. Maar uiteraard ben ik daar wel

aan het fotograferen geweest. Later heb ik ook elders meer zonnedauw op de foto

kunnen zetten. Dat krijgt bij elkaar nog een eigen blog.

Maar toen ik klaar zat bij het plantje, landde er een juffer op een stokje vlak voor 

mijn neus; en bleef rustig hangen. Buitenkansje. (wel enorm gecropt)

Eye'm watching you...

Het Jacobskruiskruid zat op sommige plekken vol met

de rupsen van de sint-jacobsvlinder.

Wel leuk, die knalgele zebrarupsen op het gele Jacobskruiskruid.

Geel betekent in de natuur vaak: giftig. Dat geldt hier voor zowel plant als rups.

Nog zo'n stel in high-key.

Landschapje tussendoor.

Op het Jacobskruiskruid kwamen ook ander insecten af.

Zoals de kleine vuurvlinder.

Nog een paar beelden van deze leuke vlinder,

want zo vaak zie ik die ook niet en nu fladderden er veel,

die af en toe wat langer bleven zitten.

Een andere liefhebber van dit kruiskruid. 

Hij viel me op door het opvallende oranje achterstuk; mooi eigenlijk wel.

Het blijkt een graafwesp te zijn, een rupsendoder.

Voor meer info, klik op de naam:

 

Ammophila subalosa

Aan de andere kant van het pad, op het zand, een gewone oeverlibel.

Heel verfrissend op zo'n warme dag, hoge bomen rond een ven,

een soort groene oase.

En natuurlijk kan ik dan de spiegelingen niet weerstaan.

En weer een kleine vuurvlinder.

Uitzicht vanaf een pauzeplekje, heerlijk onder zo'n grote eik.

Ik was gefascineerd door het spel van licht en schaduw.

Bijzonder, hoeveel licht er nog door zo'n grote kruin heen schijnt.

Eerst in high-key:

Dan een "gewone" foto, beetje blurry afgewerkt in Lightroom:

Een nog heel jong boompje

Deze boom-in-boom mag het blog afsluiten.

Het is toch wel een heel apart gebied. Ik vind het altijd bijzonder,

hoe je door een ander paadje in te slaan, of als je ergens een hoek om gaat,

ineens in een heel andere omgeving, met een heel andere sfeer, terecht kan komen. 

En dan heb ik tot nu toe nog maar een klein stukje AWD verkend.

Dit verslag is van ruim een maand geleden, inmiddels ben ik weer een dag

daar wezen struinen. Dat was weer een heel andere ervaring, 

met dus ook heel andere beelden.

Maar die moeten nog even wachten; ik heb nog zoveel foto's in de wacht staan.

Dank voor het lezen en bekijken van dit blog;

jullie reacties vind ik altijd erg leuk.