Verspreid tussen de hoge pieken van de Dolomieten liggen veel bergmeren.
Het grootste is het Lago dit Braies. Dat is dan ook het meest bekend
en trekt dus ook veeeel toeristen.
Wij vonden het daar ook wel druk, maar het is waarschijnlijk geen vergelijk met de
zomermaanden. Er was nu plek genoeg op de parkeerplaats, terwijl men in de zomer
moet parkeren in een dorp 6 km verderop. Dan rijdt er een pendelbus heen en weer.
Een voordeel heeft al die toeristische belangstelling wel: er loopt een
goed begaanbaar pad rond het meer, zodat je er makkelijk omheen kan wandelen.
In het eerste deel van de wandeling is het meer wat smaller.
Het licht en verschillende bomen toveren 100 tinten groen tevoorschijn.
Windstil was het zeker niet, maar dat heeft ook zo zijn voordelen.
Links op de foto is goed te zien dat er een pad langs de bergwand is aangelegd.
Daar klettert het water langs de bergwand naar beneden.
Vanaf die bergwand naar beneden kijkend.
Vanaf het strandje hierboven maakte ik de volgende beelden.
Water....
En nog even een landschapsbeeld.
Langs de lagere kant van het meer groeiden ook veel bloemen,
daarvoor had ik hier geen tijd meer, dus ben ik bij het volgende meer uitsluitend
met de bloemen aan de gang gegaan.
De orchideeën groeiden al langs de weg.