Van de zomer naar de herfst

 

 

Met dit blog nog even terug naar het eind van de zomer. 

Het hele jaar had ik nog nauwelijks vlinders voor de lens gehad;

in september lukte dat wel. De atalanta, die op dat moment heel veel

gezien werd, kwam heel mooi uit bij het geel van de guldenroede.

 

 

 

 

Nog leuker: ik kwam hier een vlindersoort tegen, die ik nooit eerder had gezien.

Het gamma-uiltje; genoemd naar het gamma-teken op zijn vleugels,

hieronder goed te zien.

 

 

 

 

Razendsnel zijn deze vlinders, ze zitten of hangen telkens maar even. 

 

 

 

 

 

 

Maar er vlogen er veel, dus ik kreeg ook veel kansen.

 

 

 

 

September was al over de helft, toen ik bij de Lusthof op zoek was geweest naar 

de eerste paddenstoelen en teruglopende naar de auto mijn oog viel op

iets knaloranje aan de slootkant.

 

 

 

 

Een kleine vuurvlinder, die best mee wilde werken aan een fotoshoot.

Ze zag er dan ook nog puntgaaf uit.

 

 

 

 

Een eindje verderop hing ook nog een houtpantserjuffer,

die er zelf een stuk beter uitzag dan het plantje, waar hij steeds

maar weer naar terug kwam.

 

 

 

 

Eerder die middag was ik al verrast door deze rode heidelibel,

die zich op een brugleuning nog zat te warmen in het zonnetje en mij

behoorlijk dichtbij liet komen. 

 

 

Maar goed, ik was die dag op zoek naar de eerste tekenen van herfst. 

De eerste paddenstoelen die ik vond, waren toch al niet meer zo 

piepjong, maar juist al erg gerimpeld.

 

 

 

 

Verderop toch ook wat jongere exemplaren, hoewel toch ook al gehavend.

 

 

 

 

Verder lieten vooral de blaadjes zien dat de herfst in aantocht was. 

 

Als het licht door de kleurende blaadjes schijnt,

vind ik die dan ook erg mooi.

 

 

 

 

 

 

Leuke krul aan een berkenstam. 

 

 

 

 

Deze berk heeft blijkbaar moeite om te overleven, maar houdt toch stand. 

Je kan er niet dichtbij komen, hij is alleen over het water te zien 

en er staat altijd wel iets in de weg om hem helemaal in beeld te krijgen. 

Zoals hier te zien had hij niet veel blad en dat begint nu al vroeg te kleuren. 

Vind 'm wel heel mooi zo.

 

 

 

Spiegeling van een heel ander takje.

 

 

 

 

En eentje met iets meer kleur. 

 

 

 

 

Blaadjes op het water.

Frappant dat de bovenkant dan kurkdroog blijft.

 

 

 

 

 

Tot zover het begin van deze herfst,

die nergens uitbundig wilde worden, maar mij toch wel mooie

platen en fijne uurtjes heeft opgeleverd.

 Wordt vervolgd...

 

 

 

 

 

Texel - wat vogels en het wad

 

 Texel eind september. 

Als startfoto een landschap met het kerkje van Den Hoorn. Dat is dus niet aan het wad, 

en er staan geen vogels op. Maar ik vond het wel een leuk Texels plaatje; 

en genomen vanaf de plek waar we wel veel vogels zagen.

 

 

 

 

 

Heel veel vogels, maar ook heel ver weg.

Een fikse crop dan maar, zijn ze iets beter te zien.

 

 

 

 

Een stuk dichterbij kwam deze dwaalgast, de zwarte ibis.

Ook wel glossy ibis genoemd, maar de glans is alleen te zien als de zon erop schijnt,

en die liet hier verstek gaan.

 

Veel lepelaars gezien, maar dichterbij dan deze twee jonge vogels

waagden ze zich niet. 

 

Het appartementje dat we in het voorjaar hadden gehuurd, was ons 

prima bevallen, dus verbleven we nu weer in De Cocksdorp. 

Het haventje van Sil is dan de trekpleister; bekend om het mooie Waddenlicht.

 Hier overdag met één vogel aanwezig.

 

 

 

Soms zitten er grote groepen vogels, maar die komen niet echt dichtbij.

Hier vliegt een groep smienten op.

 

 

 

 

Dit vond ik een erg leuk vogeltje, zo'n schattige uitstraling met dat

lieve koppie en die knalrode snavel en poten.

Blijkt 'gewoon' een kokmeeuw te zijn, maar dan in winterkleed en

zo had ik deze nog nooit (bewust) gezien.

 

 

 

Samen struinen over het wad.

 

 

 

 

Poetsen.

 

 

 

 

Pootje baden.

 

 

 

 

Ze zien er dan wel heel lief uit, maar in de strijd om voedsel is alles geoorloofd.

Deze twee waren druk bezig het leven van een aalscholver moeilijk te maken.

Steeds als hij bovenkwam werd hij door deze twee aangevallen in een 

poging zijn buit te stelen.

 

 

 

 

Een andere aalscholver in het haventje;

geen kokmeeuwen in de buurt; hij kon rustig foerageren.

 

 

 

 

Zilvermeeuw op het wad. Ook hij kon rustig naar voedsel zoeken.

 

 

 

 

En vond blijkbaar een flinke hap lekkers.

 

 

 

Deze reiger kon in het haventje zo te zien ook genoeg te eten vinden. 

 

's Morgens vroeg troffen we hem er weer aan.

 

Nog ruim voor zonsopkomst, maar deze foto per ongeluk fiks overbelicht.

Vind 'm eigenlijk wel heel mooi zo.

 

 

 

 

Het duurde nog wel een poosje voor de zon ook boven de wolkenband 

aan de horizon uit kon komen. Maar toen veranderde de sfeer snel 

van de koele kleuren naar het allerwarmste oranje.

 

 

 

 

De zon zelf was al gauw heel fel, dus die probeer ik buiten beeld te houden. 

 

 

 

 

 

 

 

Een paar uur later het wad iets ten zuiden van De Cocksdorp.

 

 

 

 

 

 

Van deze week heb ik ook nog een deel 3 met strandbeelden,

maar die blijven nog even in de map. 

Zoals jullie merken loop ik nogal achter met bloggen en vind dat de 

herfstkleuren nu echt eerst aan de beurt zijn.

 

Zeekraal

 

Eind september een midweek terug naar Texel. 

Deels omdat ik gehoord had van het rood kleuren van de hele slufter door het zeekraal.

 

 

Dat viel wat tegen; een rode gloed was het (nog) niet, maar kleurend 

zeekraal was er zeker wel.

Hier toch duidelijk rood tussen het uitgebloeide lamsoor.

 

 

 

 

Zo rood was het helaas niet overal.

 

Blijkbaar verkleurt het van groen via geel en oranje uiteindelijk naar rood.

 

 

 

Wel een heel bijzonder plantje en heel mooi om van dichtbij te zien.

 

 

 

Ik was achteraf ook heel blij dat we die eerste middag direct

naar de Slufter waren gegaan om alvast te kijken 

en een uurtje te fotograferen; 

de dag daarna zouden we op zoek gaan naar vogels en 

de rest van de week waren regen en fikse wind spelbrekers;

geen weer voor macrofoto's. 

 

Deze beelden had ik alvast.

Volgend jaar nog iets later in het seizoen gaan?

 

 

 

 

 

 

 

In de avond terug naar de Slufter

om ons te laten trakteren op een bijzondere zonsondergang.

We stonden bovenaan de trap volop in de snijdende, ijskoude wind,

maar wat een sprookjesachtig schouwspel. 

En beneden in het restaurant hadden ze lekkere koffie, 

zodat we ook snel weer opgewarmd waren.

Dank voor het bekijken van dit blog; reacties vind ik altijd leuk.