De mooiste van 2021

 

Het blijft een heel leuke traditie, 

eind december aan de hand van je foto's terugblikken op het afgelopen jaar.

Maar dan de mooiste beelden selecteren... pfoe... steeds weer lastig.

In eerste instantie had ik er 30 uitgekozen, tja, dan moet er nog veel afvallen. 

Uiteindelijk zijn het er, net als voorgaande jaren, 16 foto's geworden.  

Verdeeld over de seizoenen, met dit keer het accent op het tweede deel van het jaar.

 

 

winter

 

 

Begin januari, ijspegels op de motorkap.

 

 

 

 

 En dan een echte winterweek in februari.

Het begon met zo'n akelige sneeuwstorm en superglad op straat,

zodat het land een weekend geheel op slot ging. Maar daarna... een week lang

 rustig vriesweer in een witte wonderwereld, heerlijk om buiten te zijn 

en uiteindelijk zelfs met ijspret.

Nou ja, niet op dit weer dichtgevroren wak.

 

Een boom vol elfenbankjes zag er met sneeuw ineens een stuk leuker uit.

 

 

 

 

lente

 

 

Bosanemoontje.

 

 

 

 

In mei een midweek naar Texel.

Het haventje van Sil was een uitgelezen plek voor de zonsopkomst,

maar uiteindelijk vind ik deze foto van het haventje het mooist.

 

 

 

 

Ook op Texel, in een parkje in Oosterend.

Deze foto paste niet in een blog, maar vind ik wel heel mooi.

Dus mag hij hier.

 

zomer

 

 

Montbretia in de siertuin van Gooilust

 

 

 

 

Niet de mooiste foto, maar wel de mooiste natuurbeleving.

De 'geboorte' van een zandhagedisje; zie ook:

In de tuin van Edo van Uchelen.

 

 

 

 

Ook in Drenthe - rode heidelibel in de late avondzon.

 

 

 

 

Het Waterloopbos mag in dit overzicht zeker niet ontbreken. 

Magisch licht, de zon gefilterd door de boombladeren,

wat een fantastische dag. Ik vond het nog lastig om daar 

maar 1 mooiste foto van uit te zoeken.

 

Waterloopbos

 

 

 

 

 

herfst

 

 

 

herfst dichtbij huis

 

 

 

 

en herfst op Texel,

waar in de Slufter het zeekraal prachtig rood kleurde.

 

 

 

 

 

De Slufter met een bijzondere zonsondergang.

 

 

 

 

Plafondloper onder een porseleinzwam

 

 

 

 

en weer blaadjes...

 

 

 

 

 

winter

 

 

Om de cirkel rond te maken, weer ijs.

Hier op kleine besjes, met een zomers gekleurde achtergrond.

Deze foto maakte ik vorige week op die heerlijk zonnige winterdag vlak voor Kerst.

 

 

 

 

 

De vele mensen die dit blog dit jaar regelmatig hebben bezocht,

wil ik hartelijk danken voor hun belangstelling.

En nog veel meer dank voor alle fijne reacties die ik van jullie mocht ontvangen.

 

Ik wens eenieder een voorspoedig en gezond nieuw jaar,

met veel mooie fotomomenten.

 

 

Graag tot ziens in 2022

 

 

 

 

 

 

 

Meer Waterloopbos

 

 

Mijn eerste kennismaking met het Waterloopbos deze zomer smaakte

absoluut naar meer. Aan het eind van dat blog schreef ik al dat ik graag in de herfst 

nog eens terug wilde. Helaas had ik daar een dag voor uitgezocht waarop het

magische zonlicht door de bladeren verstek liet gaan.

 

Maar paddenstoelen waren er wel! 

En als je ze zag, dan meestal ook in groten getale. 

 

 

 

Zoals hier, een boom vol mycena's. 

Lastig om van al die mycena's bij en door elkaar een aansprekend beeld te maken.

Maar wel weer mogelijkheden voor eens een ander standpunt.

 

 

 

 

 

Tot zover de kleine paddenstoeltjes. 

Want in dit bos groeien blijkbaar vooral supergrote exemplaren.

Nog nooit zo groot gezien. Hier eentje die omgevallen was.

Door de blaadjes eromheen krijg je een beetje een indruk van het formaat.

 

 

 

 

Nu vind ik het ontzettend lastig om van die grote joekels aansprekende foto's te maken.

Dus er maar dicht op gekropen om details vast leggen.

 

 

 

 

 

Ik stond hier in een greppel, zodat ik makkelijk op ooghoogte met

de zwammen kon komen. Omhoog kijkend door de camera zag ik

ook de blaadjes vanuit een ander perspectief.

 

 

 

 

Wel mooi zo, met nog een beetje structuur zichtbaar.

 

 

 

 

Tegen de middag kwam er iets meer licht in het bos.

 

 

 

 

Toen zag ik ook enkele porseleinzwammen (van normaal formaat).

 

 

 

 

Leuk zo op een liggende boomstam, dan past de camera eronder.

Via het klapscherm zag ik een vliegje in beeld verschijnen,

dat ik met mijn eigen ogen dus helemaal niet kon zien.

 

 

 

 

Hij was nogal beweeglijk, dus best lastig om hem in het scherpstelpunt te houden 

met de camera ondersteboven. Het vliegje zelf loopt heel makkelijk ondersteboven.

 

 

 

Zonder vliegje en nog dichterbij.

 

 

 

Iets verderop de boomstam stond nog een kleinere porseleinzwam.

Reeds licht gehavend.

Onder moeders vleugels.

 

 

 

Even draaien 

 

 

 

 

Eigenlijk wilde ik deze keer ongeveer dezelfde route lopen als in de zomer.

Maar dat deel was afgesloten omdat men met groot materieel aan het werk was;

veel van de schaalmodellen worden gerestaureerd.

Dus liep ik nu in een heel ander deel.

 Ik was blij dat ik hier ook weer zo'n leuk watervalletje tegenkwam.

 

 

 

 

Met sprankelende belletjes.

En er was toch licht genoeg om leuke kleuren in het water te toveren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Verderop was het water weer rustig. 

 

 

 

 

Nog meer blaadjes met een spiegeling erachter.

 

 

 

 

Op de weg terug zag ik nog een stronk met piepkleine geweizwammetjes.

 

 

 

 

Dat waren úberhaupt de enige geweizwammetjes die ik dit jaar gezien heb.

 

 

 

 

Nog een kleurige afsluiter.

 

 

 

 

 

Het bos toonde zich die dag dus iets minders sprookjesachtig dan dat

ik het in de zomer had ervaren. Maar evengoed fantastisch om hier rond te dwalen. 

Af en toe stond ik echt met mijn ogen te knipperen vanwege de hoeveelheid 

paddenstoelen op sommige plekken,

maar meerdere mensen die hier vaker komen, verzekerden me dat dit maar een 

fractie was van wat er in voorgaande jaren groeide. 

 

Helaas is het voor mij best een eind rijden naar dit bijzondere bos, 

maar ik ben vast van plan om de komende jaren

regelmatig terug te gaan.

 

 

 

 

Dank voor je bezoek aan dit blog en eventuele reactie.