Kijken en nog eens kijken - dat doe je als je met een camera op stap bent.
Ik verwonder me steeds meer over wat er in de natuur te zien is en probeer dat zo mooi mogelijk vast te leggen.
Leuk dat je mee wil kijken op dit fotoblog - ik hoop dat je er plezier aan beleeft.

Klik op een afbeelding om de foto's in de lightbox te zien - groter en beter van kwaliteit.

dinsdag 30 april 2019

Extremadura - Adri's vogels






Zoals in het vorige bericht al aangekondigd, dit keer beelden van een "gastfotograaf".
Mijn echtgenoot, Adri Mullenders, haalt met zijn camera de vogels een stuk dichterbij.
Maar vooral ziet hij veel én kan hij ontzettend snel reageren; het lukt hem dan ook 
vaak om vogels in de vlucht vast te leggen. 




Dit zijn vale gieren, die om de gierenrots zweefden.





De gier, die ik op het randje van de rots zag staan,
had hij eerder al zien aankomen:








Er loopt een weg door het NP Monfragüe met verschillende stopplaatsen, 
waar je een mooi uitzicht hebt, of waar een uitkijkpunt of kijkhut is voor vogels. 
Deze weg loopt langs de Tiétar, een zijrivier van de Taag.
Vanuit zo'n kijkhut zag Adri deze gier wegvliegen.






Vanuit de gierenhut

 Een ochtend heeft Adri doorgebracht in een grote kijkhut, net buiten het NP.
 Er is daar plaats voor 8 fotografen, maar hij had de mazzel die dag alleen te zijn. 
De beheerder bracht hem daar naartoe 
en kukelde vervolgens alle afval van de lokale slager voor de hut in het veld.


Deze rode wouw had dat snel in de gaten.




Maar de gieren lieten ook niet lang op zich wachten.
Al gauw was het een drukte van belang.





Vooral vale gieren.





Hier een aasgier:





En een monniksgier (vind ik zelf érg mooi)





Nog een vale gier van de andere kant:





Dit is een bijzondere combinatie






Rond tien uur werd er nogmaals voer gestrooid,
maar blijkbaar hadden de gieren genoeg gehad, zij lieten zich niet meer zien.
Reuring bleef er genoeg; de wouwen grepen nu hun kans.


  Zwarte wouw






Dit is wel heel leuk.
Een wouw eet tijdens de vlucht.






Beide wouwen in close-up. Eerst de rode:






De zwarte:






Een boze wouw:






Vervolgens kwam een heel ander soort vogel een kijkje nemen.






Deze hop wilde ook nog wel poseren met zijn kuif omhoog.






Tot zover de ochtend in de hut. Rond 1 uur werd hij daar weer opgehaald.
Eerder die week had hij hoppen al op een bijzondere manier gezien.
Bij ons huisje op de finca zag hij beweging verderop tussen de bomen;
hij liep er naartoe en kon dit vastleggen:





Tja...knokkend houden ze de omgeving niet meer in de gaten.

Tot slot nog een vale gier, genomen vanaf het uitkijkpunt bij het kasteel.




Ik vind deze kop zo mooi, dus ook nog uitvergroot::










In volgende berichten plaats ik gewoon weer mijn eigen foto's.
Maar deze serie wilde ik heel graag laten zien en passen zo in het verhaal 
over deze vakantie.




donderdag 25 april 2019

Extremadura - de gierenrots






Eén van de redenen om naar Extremadura af te reizen was het
Nationaal Park Monfragüe (uitgesproken als: Monfrakwè),
met zijn ruige natuur én de gierenrots.  

De Taag en veel zijrivieren die hier de Taag instromen,
hebben diepe kloven door het graniet getrokken,
waardoor een onherbergzaam, indrukwekkend landschap ontstond.

Onze eerste ochtend direct op zoek naar de gierenrots.




 Hoewel, veel "zoeken" hoefden we niet. Langs de weg duidelijk
parkeerplaatsen en dan langs de rotsen comfortabele looppaden, 
waarvandaan het magnifieke schouwspel goed te bekijken is.
Veel gieren nestelen op de rots; het is een aan- en afvliegen van gieren.
Zo mooi om het zweven op de termiek te zien.





Ik heb daar niet zoveel foto's gemaakt, want dacht dat daar met mijn 
camera niet zoveel van over zou blijven, 
Maar thuis op de computer bleken de gecropte beelden mee te vallen.





Rotsen natuurlijk ook aan de kant waar wij stonden.
Ik vind het altijd weer indrukwekkend om te zien, hoe daar dan vanuit heel
kleine spleten struiken en bomen kunnen groeien.




En ook daar gieren.



Hoewel, toch wat wankel op zo'n smal randje.


Hoe kom ik hier nu weer vandaan?




Van heel dichtbij laten de rotsen soms prachtige kleuren zien.





Nog eens de twee rotsen, die de Taag versmallen, vlak voor de gierenrots.
Langs de oever is goed te zien dat het water véél lager staat dan normaal.




Doorkijkje iets verderop langs de Taag.




De gierenrots en langsvliegende gieren zijn ook goed te zien vanaf een
uitkijkpost bij het kasteel. Nou ja, kasteel, er staan nog resten van twee uitkijktorens.
En een leuk wit kerkje.




Die wandeling hadden we bewaard voor de laatste dag. Achteraf niet echt gelukkig gekozen. 
Op vrijwel alle dagen waaide het in de ochtend behoorlijk.
Die dag echter, waaide het niet zo veel en was het nogal heiïg.
Eenmaal boven aangekomen, waren we perplex: windstil, geen zuchtje daar!
Tjaaaa, dan vliegen die gieren niet. 




Het is ook een plek met geweldig uitzicht alle kanten op,
dus ik liep lekker rond, terwijl Adri op de uitkijk bleef.



 







Ook hiervandaan is de versmalling in de Taag door de twee rotsen goed te zien.





Op zulke onherbergzame plekken groeien bomen grillig.
 





Ook nog maar eens zo'n vrolijk gekleurd stuk rots goed bekeken.





Uiteindelijk was het al twaalf uur geweest en had Adri er ook wel genoeg van.
Hij had net zijn camera opgeborgen....kwam er een gier langs.
Wij realiseerden ons, dat het inderdaad nu een beetje waaide.

Dus... tas weer uitgepakt.

Daarna waren er inderdaad een aantal gieren, die redelijk dichtbij langs kwamen.
Zodanig, dat ik ook enkele foto's heb.
Deze is erg gecropt en bewerkt, maar vind 't wel leuk dat dit gelukt is.




In combinatie met het groen erachter, mag deze ook.






Het is duidelijk dat ik niet een echte vogelfotograaf ben,
heb ook niet zo'n flitsende teletoeter (veel te zwaar).
Mijn echtgenoot Adri kan daar wél goed mee overweg. Omdat de roofvogels
toch echt bij deze vakantie horen, volgt hierna een soort gastblog met
foto's die Adri maakte, rond de gierenrots en vanuit een schuilhut.




vrijdag 19 april 2019

't Is lente






De lente laat zich van zijn mooiste kant zien.
Bomen vol frisgroene blaadjes, die je bijna ziet groeien. 


 


Nieuwe scheuten die hun best doen boom te worden.


 


Ik denk dat het jonge esdoorns zijn.


 








Een volop bloeiend krentenboompje 



 




Deze woerd is zo vrolijk dat hij een koprol maakt.




 


Een dag met koude wind, weinig vogels,
maar wel prachtige wolkenluchten boven de Waverhoek.


 


En altijd schapen op de dijk; de lammetjes zijn al aardig groot. 


 


Terug naar de bomen







De weilanden vol jonge gansjes.


 




Wat was ik blij dat ik deze opvliegende zwanen goed in beeld kreeg.




 


Jonge fuutjes zijn op komst.
Deze fuut broedde vlak langs het wandelpad; 
achter de begroeiing bleef zij rustig zitten, terwijl wij foto's maakten.









Verderop begroette een ander stel elkaar enthousiast en elegant.
Helaas gingen ze daarna ieder weer hun eigen weg.



 



Deze foto's zijn op verschillende dagen gemaakt,
in het Amsterdamse bos, de Waverhoek en langs de Reeuwijkse Plassen. 

Hoewel het niet altijd even warm was, hebben we over zon deze maand niets te klagen.
 Voor komend weekend wordt bijna zomers weer voorspeld. Ik wens jullie dan ook allemaal:
VROLIJK PASEN.