Kijken en nog eens kijken - dat doe je als je met een camera op stap bent.
Ik verwonder me steeds meer over wat er in de natuur te zien is en probeer dat zo mooi mogelijk vast te leggen.
Leuk dat je mee wil kijken op dit fotoblog - ik hoop dat je er plezier aan beleeft.

Klik op een afbeelding om de foto's in de lightbox te zien - groter en beter van kwaliteit.

donderdag 31 december 2020

De mooiste van 2020

 

Vorig jaar had ik voor de presentatie van "de mooiste van" al een
smokkelroute bedacht door 4 foto's per kwartaal te kiezen. Daarmee kwam ik er
dit jaar voor de lente en de herfst nog niet uit, dus nog meer gesmokkeld. 
Door de foto's niet eerlijk over de seizoenen te verdelen, 
houd ik het totaal zo wel op 16 beelden.
 
 
januari - februari - maart
 
 
Wat is er leuker dan in januari een boom tegen te komen met gele bloemen.
 Daar werd ik terstond vrolijk van. 

Toverhazelaar.




Deze winter had ik me volop in mos verdiept.
Heel sierlijk vond ik dit gedraaid knikmos langs de waterkant.
 
 

 
 
 
Begin maart bloeien er dan alweer stinzenbloemen.
Holwortel is absoluut een van mijn favorieten. 
 
 

 


april - mei- juni
 
 
 
Over dit vennetje in Amelisweerd hing een sprookjesachtige sfeer. 
Deze Canadese gans stond daar lekker weg te dromen; het duurde 
wel even voor hij zijn kop omhoog wilde doen.
 
 

 
 
 
 Op een mooie lente-avond zag ik deze familie zwaan voorbij zwemmen.
 
 

 
 
 
Klein lantaarntje in grote koningsvaren.
 
 

 
 
 
Heel vroeg op pad voor hangende libellen in de AWD.
Ik vond er zegge en schrijve ééntje. Maar dat is ook genoeg,
als zijn rug nog zo vol met dauw zit.
 
 

 
 
 
De kikkertjes kwaakten dat het een lieve lust had,
maar vielen stil als je dichterbij kwam.
De meeste doken dan ook onder water; deze gelukkig niet. 
 
 

 
 

 
juli - augustus - september
 
 
Zonnedauw.
Daar had ik deze zomer een klein project van gemaakt;
steeds weer terug naar dat vennetje. Ik wilde daar graag verschillende
foto's van maken. En vooral ook bloeiend en liefst ook nog met
een gevangen juffertje. Dat lukt dan uiteindelijk allebei op één dag.




 

 
 
 
Voor mensen die vaak in de AWD komen, zal dit niet een bijzonder beeld zijn.
Maar voor mij was dit wel een heel speciaal moment, dit jonge hert 
dat zich niet afkeerde, maar juist nieuwsgierig op mij af kwam stappen.
 
 

 
 
 
oktober - november - december
 
 
In de herfst ben ik heel veel in verschillende bossen aan het struinen geweest.
Vooral op zoek naar leuke paddenstoelen.
 
Het randje van een mooie, grote vliegenzwam. 






En het randje van een kale inktzwam.






Mini landschapje.
 
Deze plaats ik ook om mezelf eraan te herinneren dat ik vaker wat meer 
afstand moet nemen. Bij deze kon dat niet anders.
 
 

 


Voor mij de topper van dit jaar.
Ik ben blij met deze foto, maar zeker ook met de ervaring.
Had iemand me een aantal jaar geleden voorspeld, dat ik een uur lang
op mijn knieën zou zitten om een vliegje te observeren,
had ik hem echt voor gek verklaard.
Maar nu had ik echt zo lang zitten kijken in verwondering.






Tot slot mijn vrolijkste beeld van herfstblaadjes..






Aan alle bezoekers van dit blog door het jaar heen: 
dank voor alle belangstelling. 
En heel veel dank voor de leuke reacties die ik van jullie mocht ontvangen.
 
Voor het komend jaar wens ik vooral dat de vaccins ervoor gaan zorgen
dat we weer op een normale manier met elkaar om kunnen gaan.
Het zou ook leuk zijn als we weer wat aan reisfotografie kunnen gaan doen. 
 
Een verder wens ik eenieder:


een gezond en gelukkig 2021,
                   met veel mooie fotomomenten.
 
 



dinsdag 22 december 2020

Apenheul

 


 
Na zoveel blogs vol met bomen, blaadjes, herfstkleuren en paddenstoelen, 
werd het wel de hoogste tijd voor something completely different.  
 
Deze foto's lagen al sinds september op hun beurt te wachten.
In dit verslag drie apensoorten, die thuis horen in Aziatische regenwouden. 
In het wild worden deze soorten ernstig in hun voortbestaan bedreigd. Voornamelijk doordat de bossen 
waarin ze leven in snel tempo worden gekapt, maar ook omdat er op ze wordt gejaagd. 


Daar hoeven deze dieren bij de Apenheul niet bang voor te zijn.
 
 

 
Orang oetan
 
Toen we in de ochtend bij de orang oetans kwamen, was het jonkie (ca. 3 jaar)
lekker aan het spelen. Na het klauteren ging zij naar de waterkant.




 
Geen idee wat ze hier precies aan het doen is.
Misschien gewoon lekker van het water sabbelen, maar ik heb ook
begrepen dat men hier voedsel voor hen verstopt, om e.e.a. wat spannender te maken.
 
 



 
 
Een ouder exemplaar in het klimrek,
want klauteren doen ze in de natuur ook de hele dag.
 


 

 
 Het was er natuurlijk één-richtingverkeer, maar we konden vanaf het terras, 
na de lunch, nogmaals langs de orang oetans lopen.
Daar kwamen net moeder en kind weer naar buiten.
De kleine hing al snel in de touwen.
 
 

 

 
Oeps, wat zouden onze kleintjes op hun falie krijgen, 
als ze gingen gymnastieken met eten in hun mond. 
 
 

 

 
Na het spelen lekker uitrusten bij mama op de rug.
 
 

 

 
Javaanse langoeren
 
 

 

 
Daar had ik nog nooit van gehoord.
Maar oh, wát een leuke koppies hebben die.
 
 

 
 
Zoals je ziet, zijn ze zwart of oranje.
Dat heeft niets met het geslacht te maken. Ze worden oranje geboren en de meeste
kleuren later zwart. En sommige blijven oranje.
 
 

 

 

 
 

 
 
 Ze hebben hier veel ruimte om te rennen, klimmen en klauteren.
Hun gigantisch lange staart helpt bij het bewaren van hun evenwicht.
 
 

 

 
Hoog de boom in om de boel eens rustig te bekijken
 
 

 

 
Dezelfde stam, twee uur later:
 
 

 
 
 
's Middags waren de meeste daar heel actief,
klimmen, springen, klauteren, rennen, wat een evenwichtskunstenaars.
Het plezier spatte ervan af en het was ook een plezier om te bekijken.
 
 

 

 
 
Witwanggibbons
 
 

 

 
De laatste soort zijn deze gibbons. Ook in zwart en oranje,
hoewel het in de omschrijving blond genoemd wordt.
Hier heeft de kleur wel met het geslacht te maken.
Ze worden allemaal oranje geboren, na een jaar kleuren ze zwart.
De mannen blijven zwart, maar vrouwen kleuren na 5 à 6 jaar, als ze seksueel 
volwassen worden, weer oranje (blond).





Zij slingeren zich aan hun gigantisch lange armen razendsnel 
door de bomen en komen nauwelijks op de grond.
 
 

 


Van iets dichterbij:
 
 

 
 
Zijn wangen zijn niet zo echt wit meer,
ik denk daarom dat dit een wat ouder exemplaar is.
 
 

 
 
Familieportret:
 
 

 
 
Ze leven in familiegroepen: man, vrouw en hun kinderen. 
Gibbons zijn één van de weinige apensoorten waarbij het mannetje en vrouwtje 
trouw zijn aan elkaar (monogaam). 
De vaders hebben ook een duidelijke rol in de opvoeding.
 
 

 
 
Indrukwekkend, die armen:
 
 


 

 
Het was ruim twintig jaar geleden dat we eens in de Apenheul waren,
maar ik weet zeker dat we nu eerder nog eens gaan. 
Het was fantastisch om deze imposante dieren zo bezig te zien.
 
 
 
 🎇🎇Ik wens jullie allemaal heel fijne feestdagen🎇🎇
 
 
 

donderdag 10 december 2020

Afscheid van de herfst

 

 


In verhouding tot voorgaande jaren, lieten de bomen deze herfst
hun blaadjes erg snel los.  18 november was een stralende woensdag
en ging ik nog eens naar het bos achter Gooilust; het Bos van Blauw.
 
De eerste bomen daar hadden nog wat gouden blaadjes schitteren in de zon. 




 
Verder het bos in werd het donkerder, maar de blaadjes werden vrolijk belicht. 
 
 

 

 


Zoveel blaadjes al op de grond, maar toch had deze lage esdoorn
ook nog wat aan de takken hangen.
 
 

 


Het bos was geheel bedekt met een dikke laag blaadjes.
 
 

 


Misschien dat daar nog wat paddenstoelen onder verscholen gingen,
maar zoeken was natuurlijk geen beginnen aan.
Natuurlijk bekeek ik wel alle gevelde bomen die er lagen,
maar ook daar geen zwammetjes te vinden.
Ik zag daar wel iets anders:
 
 

 


Een lieveheersbeestjes-vergadering?
Ze zaten daar wel heel stil en onbeweeglijk.
 
 



Het zevenstippelig lieveheersbeestje - Coccinella septempunctata - in winterslaap.

Van Wikipedia leer ik dat deze LHB'tjes in winterslaap gaan, doorgaans op beschutte
plekken, waar ze kunnen schuilen tegen de kou. In houtspleten, tussen boomwortels,
onder bladeren of in huizen.
 
Ook lees ik daar:  
"De kever is voornamelijk in zonbeschenen terreinen te vinden, beschaduwde omgevingen 
als bossen worden vermeden." Extra vreemd dus, dat ik ze hier midden in het bos tegenkom.





Misschien waren ze bovenop deze punt gaan zitten, 
omdat ze hier nog net wat zon vangen?
In ieder geval gaven ze mij zo de gelegenheid ze van alle kanten in beeld te krijgen.
 
 

 


En ik kon ook rustig heel dichtbij komen.
 
 

 


Met kiekeboe-effect:
 
 

 


Iets verder op de stam lag er nog een die meer houdt van privacy:
 
 

 


Blaadjes op zich zijn ook mooi:
 
 

 

In de middag liep ik het Corversbos in.
Daar ook redelijk kale bomen, maar het bladerdek op de grond was minder dicht.
Hier en daar waren wel paddenstoelen te zien.
Echt blij werd ik toen ik deze twee leuke hoedjes zag. 
De gaatjes zijn hier wel decoratief.
 
 

 


Heel teer ziet dit jonge exemplaar er nog uit:
 
 

 

Het zijn kale inktzwammen; hier nog zo'n zwierig hoedje.
 
 

 
 
 Focus op het randje:


 
 
 
Oud en jong naast elkaar.
 
 

 


Dit hoedje heeft wel een heel aparte vorm (Frans design?)
 
 

 


Ook even inzoomen op dat fraaie randje:
 
 

 


Van bovenaf bekeken:
 
 

 


Een ander exemplaar lag in stukjes op de grond.
daar kon ik zo mooi op inzoomen:
 
 


 


Ook heel mooi zijn deze donkere boomstammen met nog wat laatste gele blaadjes:
 
 

 



Een waardig afscheid van deze herfst.







Hartelijk dank voor het bekijken van dit blog; reacties vind ik erg leuk.