Zomerbloemen

In de omgeving van het veldje waar ik de bloemen uit het voorgaande blog heb gezien,
 heeft Natuurmonumenten ook een Vlinderidylle aangelegd. Helaas ben ik daar nog nooit een 
vlinder tegengekomen, maar bijen hebben het hier doorgaans wel naar hun zin.
En ik vermaak me daar uitstekend met weer andere wilde bloemen,
zoals hierboven het harig wilgenroosje.

Van het volgende struikje heb ik geen naam kunnen vinden.

Sfeerbeeld met tegenlicht,
hier bloeien cichorei en knoopkruid.

De naam cichorei kwam me bekend voor van de geschiedenislessen.

De wortels van deze plant kan men gebruiken om er surrogaatkoffie 

van te maken; wat men in de oorlog ook wel deed. 

Ik ben nu meer geïnteresseerd in de bloemen. Deze met tegenlicht.

Met licht mee komt de kleur beter uit. Heel mooi, vind ik.

Met het fotograferen van deze bloemen moet je wel wachten tot de zon de boel

fiks opgewarmd heeft, voor die tijd blijven de bloemen gesloten.

 

Feller is de kleur van het knoopkruid:

Verwaaid door de wind:

Ook langs de slootkant (tussen beide veldjes in)

valt heel wat leuks te ontdekken.

Zo vind ik de ontluikende knoppen van de berenklauw zo mooi.

Hier gaat het om de gewone berenklauw,

die kleiner is dan de beruchte reuzenberenklauw,

maar er verder vrijwel hetzelfde uitziet.

Ook deze plant is giftig en het sap geeft brandwonden, 
maar minder dan zijn grote soortgenoot.

Zo zien de bloemen eruit:

Soldaatjes zitten graag op alle schermbloemen.

In deze tijd van het jaar werken ze aan de voortplanting;

hier werd een stel door een soortgenoot gestoord.

Een andere schermbloem is de wilde peen.

Voor mij een van de mooiste wilde bloemen;

de naam vind ik te alledaags voor zoiets teers. De Engelsen hebben

daar meer oog voor en een passender benaming: 

Queen Anne's Lace.

Ja, de bloemen lijken wel van kant gemaakt.

Hier twee foto's, zij krijgt nog een eigen blog.

Heel verrast was ik door deze felroze bloemen langs de sloot.

Het blijkt brede lathyrus te zijn.

Ook van bovenaf leuk.

Zo'n bloeiende distel is ook prachtig.

Zeker in het licht van het avondzonnetje.

De pastinaak in datzelfde zonnetje:

Daarvan nog twee sfeerbeelden om dit blog af te sluiten.

 De foto's zijn gemaakt op verschillende dagen en tijdstippen in de eerste helft van juli. 
De meeste informatie heb ik gevonden op: wildebloemen.info ;

een zeer verzorgde site waar veel informatie te vinden is, geïllustreerd met duidelijke, 

maar ook prachtige foto's. Een aanrader om ook zomaar eens wat op rond te struinen.

Toch is niet alle info altijd te googlen.
Bij de tweede foto hierboven schreef ik dat ik de naam niet kon vinden,
maar Maria kent dit wél. Het is geen struik, dat dacht ik omdat hij wel
2 meter hoog was, maar een plant: Witte Honingklaver - Melilotus Albus.

Dank je wel, Maria.

Dank voor je bezoek; jullie reacties stel ik zeer op prijs.

Wilde bloemen en bijtjes

Nou ja, wilde bloemen...het gaat om bloemen, die in Nederland in het wild

groeien, maar nu vooral te zien zijn op veldjes waar Natuurmonumenten deze

ingezaaid heeft.  Heel handig, want dan weet ik ze ook te vinden.

In het gebied rondom Haarzuilens een veld vol kamille,

met hier en daar een klaproos of een korenbloem ertussen.

 

Daar word ik wel vrolijk van;

ook al was het die eerste keer heel lastig fotograferen;

alles wiegde heen en weer door de wind.

Ook groeit er volop graan, in juni nog frisgroen 
(met een beetje geel en blauw, als je goed kijkt)

Hier met zuring erachter.

Natuurmonumenten heeft daar ook een lange strook ingezaaid met phacelia,
ook wel bijenvoer of bijenvriend genoemd, omdat ze veel nectar produceert.
Phacelia komt oorspronkelijk uit Californië, maar is in Nederland nu een
vrij algemeen voorkomende plant (wildebloemen.info)

In juni bloeide dat nog niet,
maar de knoppen zijn al prachtig en vol belofte.

De eerste juli waren er hier en daar al wat bloemen in bloei.
 

En de eerste bijen hadden de lekkernij al gevonden.

Een kleine week later stond het veldje phacelia volop in bloei;
het was een drukte van belang met hommels en andere bijen.
Het vrolijke gezoem bereikte een behoorlijk volume.

Dit was natuurlijk een uitgelezen kans om deze insecten eens
te fotograferen. Maar: er waren er wel véél, maar ze zijn allemaal
continu in beweging en zooo snel.

Hier toch enkele beelden die niet in de prullenbak terecht kwamen.

Hier is de hommel verre van scherp,
maar ik vond deze "aanvalshouding" zo mooi,
dat ik 'm toch wil laten zien.

Nog wat beelden die ik zelfs fiks heb durven croppen.

 

Tot zover de phacelia als bijenvoedsel.
De bloemen zelf zijn bijzonder en een héél aantrekkelijk onderwerp voor de macro.

 

 

Een veelzijdige bloem, die op heel verschillende manieren 
gefotografeerd kan worden. Ik ben er nog lang niet klaar mee,
maar weet niet hoe de bloemen er na deze droge dagen bij staan. 
Na 6 juli ben ik niet meer bij dat veldje geweest.

Deze bloemen waren voor mij wel de superontdekking, 
maar er staan nog meer wilde bloemen op mijn kaartjes.

Wordt vervolgd.




Dank voor je bezoek; reacties stel ik zeer op prijs.


 

Zwarte berk??

Zoals in mijn vorige blog al genoemd, 

vind ik het nogal lastig om uit te vinden welke naam 
er precies bij welke boom hoort.

Toch probeer ik ook op dat gebied wel meer te weten te komen 

en ga op zoek naar namen van bomen die ik op de foto heb gezet. 

Een leuke en informatieve site is bijvoorbeeld  bomenbieb.nl.

Ook heb ik een enorm dik en zwaar boek over alle loofbomen 

in Nederland en Vlaanderen, van Leo Goudzwaard.

Heel informatief en met veel foto's, maar ook zó gedetailleerd,

dat ik vaak door de bomen het bos niet meer zie. 
Wel heerlijk om doorheen te bladeren en
soms leer ik toch weer wat. Met kleine stapjes...


Soms wordt die kennis ook weer helemaal overhoop gegooid.
Want één van de weinige dingen, die ik inmiddels dàcht te weten:

een berk is wit.

Zoals deze dus. Met zo'n kenmerkende stam. En soms zo'n krullende schors.

Bij de berken in het boek, kwam ik een plaatje tegen, en dacht:
hè... hé... zoiets heb ik gezien!

Een boom die mij opgevallen was, omdat deze zo vreemd groeit,
met takken waarvan ik eerst dacht dat deze niet gezond waren.

Bij nader inzien, lijkt dit wel erg op het krullen van een berkenbast.

Op de volgende foto, die ik later heb genomen van de boom ernaast,
waarschijnlijk dezelfde soort, is dit nog beter te zien:

 
Ik denk dan ook dat het een berk is. Een zwarte berk: Betula nigra.


Voor alle duidelijkheid 😏  ook wel "rode berk" genoemd.

De boom was me opgevallen, omdat boven een kaarsrecht stam van
ruim 2 meter, de boom gaat vertakken met deels naar beneden buigende
takken. Die takken vond ik er dus nogal ongezond uitzien.
Maar aan het eind van die takken, groeien er weer veel nieuwe takken;
de boom gaat behoorlijk de hoogte in.

De stam zelf vind ik helemaal niet op een berk lijken,
maar wel mooi als het licht erlangs strijkt.

Een heel ander soort boom,
één die een stuk makkelijker te herkennen is: 

de es.

Hier in de buurt staan ze vaak in rijen, langs de weg of een sloot.

Een boom die mij opviel, omdat het licht vaak zo mooi door
het bladerdek valt. Hij staat er ook om bekend dat hij veel licht doorlaat, 
door zijn groeiwijze en de veervormig samengestelde bladeren.

De fijne bladeren laten veel licht door.

Ik wilde graag een tak met bladeren geïsoleerd op de foto.
Dat leek makkelijk, maar was nog behoorlijk zoeken naar geschikte takken. 

Met tegenlicht zie je veel tinten groen. 

Met het licht mee, krijg je een rustiger beeld.

Kijk even mee omhoog.
Bij deze bomen zie je door de bladeren de lucht nog wel..

Tot zover mijn impressie van al het groen in de buurt.
In het volgende blog meer kleur: zomerbloemen.