Kijken en nog eens kijken - dat doe je als je met een camera op stap bent.
Ik verwonder me steeds meer over wat er in de natuur te zien is en probeer dat zo mooi mogelijk vast te leggen.
Leuk dat je mee wil kijken op dit fotoblog - ik hoop dat je er plezier aan beleeft.

Klik op een afbeelding om de foto's in de lightbox te zien - groter en beter van kwaliteit.

woensdag 30 juni 2021

Naar Texel

 


We vertrokken die maandagochtend in de stromende regen;
de voorspelling was dat dit weer de rest van de week wel zou aanhouden.
Maar rond Alkmaar werd het droog en toen we van de pont afreden, was daar:
...de zon!

Direct na de pont dus linksaf naar de Horsmeertjes en de Hors.
Aan de ene kant was er nog een dreigende lucht te zien.




Maar kijken we de andere kant op, 
dan ziet het er een stuk beter uit.





Dit zijn nog jonge duinen, met vers helmgras.
 
 

 
 
Ook leuk om de boot zo te zien langsvaren.
Het is duidelijk dat er nog veel vocht in de lucht zat.
 
 
 

 
Maar de zon deed steeds meer zijn best.
 
 

 
 
Uiteindelijk zouden we tot donderdag in de middag 
van heerlijk weer kunnen genieten, terwijl in de rest van Nederland
de voorspelde buien volop vielen.


 
Teruglopend keken we van bovenaf op een van de Horsmeertjes.
Ik was er best trots op dat ik van zo veraf al direct herkende
dat daar kleine fuutjes zwommen.
Het bleken geoorde futen te zijn.
De foto is sterk gecropt, maar vond hem leuk genoeg om te laten zien. 
Die kopjes doen me altijd zo aan Jip en Janneke denken.

 

 
 
Ook sterk gecropt, maar ik was blij verrast dat deze
vliegbeelden zomaar gelukt waren. Visdiefje.





 

 
Heggenmus
 
 

 
 
Na deze wandeling namen we eerst een pauze aan het strand
(zie vorig blog), en vervolgens op weg naar de gigantische
hoeveelheid aan broedende vogels, en af- en aanvliegende sterns,
zoals we die twee jaar eerder in ongeveer dezelfde periode, 
aantroffen langs de vogelboulevard.
 
 
 
 
 
Maar eh... op Ottersaat was niets te zien en op Wagejot
was alleen het achterste eilandje in gebruik. 
Te ver voor goede beelden.





Bij Utopia zaten meer broedvogels, maar daar zeker te ver weg.
Wel leuk is dan een grote groep rotganzen in een weiland vol madeliefjes.
 
 

 
 
Het algemene beeld die dagen was dus zonnig,
versterkt door de bloeiende boterbloemen, 
die zorgden voor een gele waas in de weilanden.
 
 


 
Molen De Bol ook maar gefotografeerd door zo'n gele waas.
 
 

 

 
 
Zo'n bloemetje dan ook maar even single in beeld.
 
 

 
 
Behalve aan de kusten, heb ik me nauwelijks aan mijn voornemen
gehouden om meer landschapsfoto's te maken.
Dit is er dan wel één.
 
 

 
 
Toen ik naar de waterkant liep voor bovenstaande foto ,
hoorde ik plotseling veel gespetter; van alle kanten kwamen kuikentjes 
aangesneld. Binnen de kortste keren zwommen ze 
allemaal veilig achter moeder.




 
Ook niet spectaculair, maar wel steeds weer leuk om te zien.
Een veld vol grauwe ganzen met jonkies in verschillende formaten.




 
Helaas was dit het dan grotendeels voor wat betreft vogelbeelden.
Een enorm verschil met wat we twee jaar eerder zagen.
Voor die beelden, klik op: Ottersaat en Wagejot
 
Gelukkig heeft Texel nog veel meer te bieden.
Dus: wordt vervolgt.
 
 
 
 

dinsdag 22 juni 2021

Feestje voor de meeuwen

 


 

Het was onze eerste middag op een zonovergoten Texel, 
terwijl het in de rest van Nederland een grauwe en zeer natte boel was.
Lekker het strand op, dus.
Bij paal 12 de auto geparkeerd, de duinen over; 
en dan verwacht je dus niet dit te zien:
 
 
 
 
 
Boskalis was druk bezig het strand te verbreden. 
Het achterste schip voert het zand aan (eerder opgezogen zo'n 10 km uit
de kust vandaan) en via het voorste schip wordt het middels een brede
pijpleiding naar het strand gespoten.






 
 
En dat zand zit natuurlijk vól lekkernijen voor de meeuwen.




 
Bulldozers verspreiden het zand.
 
 

 
 
Zo te zien zijn vooral mantel- en zilvermeeuwen van de partij.
 
 

 
 
Het is een feestje voor alle leeftijden,
want er lopen ook veel jonge vogels tussen. 
 




  En dan vang ik in de lucht zomaar een stormmeeuw.





De meeuwen konden er geen genoeg van krijgen.








En ik kreeg maar niet genoeg van de meeuwen - veel te veel foto's gemaakt.





Gelukkig was niet het hele strand afgezet en was de strandtent wel bereikbaar.
Tussendoor hebben we dus ook heerlijk van de zon en
koffie mét genoten.





Wie meer wil weten over zandsuppletie langs de kust kan hier info vinden:
 



 

 
 

 
 
Dat moet toch heerlijk zijn om zo vrij te kunnen vliegen. 




 
 
Van ons bezoek aan Texel zullen nog meer (korte) blogs volgen.
Ik zal ook proberen om ze redelijk vlot achter elkaar te plaatsen;
heb de foto's inmiddels wel uitgezocht.
 
 
 
 

zondag 13 juni 2021

De familie fuut foerageert

 


 
Deze familie fuut, pa, ma en drie kleine ukkies, kon ik bijna een uur lang volgen
terwijl ze rustig foerageerden langs de zuwe.
Het was midden op de dag, met een felle zon en ma en de kleintjes
bleven voortdurend aan de andere kant van het water,
dicht onder de oever. Wat lastige omstandigheden voor fotografie dus,
 maar ik maakte zoveel foto's dat er genoeg overbleef om deze serie te laten zien.
 
 

 

 
De kleintjes wisselden steeds, dan op mama's rug (1, 2 of 3),
dan weer in het water. Maar dit had ik nog nooit gezien:
 
 

 
 
Ze frummelden zich achterlangs tussen mama's zachte donsveren;
met een rommeltje aan streepjes en friemelende pootjes als resultaat.
 
 

 

 
Gewoon op mama's rug kon ook. 
 
 

  

Welke kant zullen we nu eens op?




 
Papa komt een veertje brengen.
 
 

 
 
Waarom futen veertjes eten en aan hun jongen voeren, kan je hieronder lezen. 
De tekst komt van de website van Vroege Vogels.
 

Bescherming

Het allereerste voedsel dat jonge futen te eten krijgen, zijn veren. 
Het is dan ook niet gek als je een fuut veertjes ziet plukken 
van zijn borst of buik en die aan zijn jongen voert. Het is de bedoeling 
dat ze daarmee een beschermende laag in hun maag leggen 
zodat de ingeslikte graten minder prikken en geen schade kunnen aanrichten. 
De veertjes verteren niet in de maag, waardoor ze na een tijdje 
samen met de onverteerbare visgraten als een bal worden uitgekotst. 
Hierna kan de fuut de beschermende laag vernieuwen 
door opnieuw veren te eten. De futen herhalen dit hun hele leven. 
Jong geleerd is oud gedaan!
 
 
 

 
 
 Later kwam papa een visje brengen.
 
 

 
 
 Een van de kleintjes hapte direct toe,
maar het formaat bleek te fors. Steeds weer viel het uit zijn bek.
 
 
 
 
 
Pa haalde het dan weer naar boven en hij probeerde het steeds opnieuw,
totdat hij er echt genoeg van kreeg.
 Waarna mam het ritueel voortzette en het visje steeds weer opdook.

 

 
 
Uiteindelijk is het visje  in mevrouw fuut's maag beland.
 
 

 
 
 Waarna de rust weer even weerkeerde.
(let op de streepjes bij ma's achterste)
 
 

 
 
Mevrouw fuut wilde af en toe natuurlijk ook wel een hapje eten. 
Vanaf de overkant kon ik niet zien waar ze nu mee bezig was; 
wilde ze takjes naar binnen werken?
Pas thuis op de computer zag ik dat het een kreeftje was.
 
 

 
 
Ook bij pa ging het dineren niet altijd gemakkelijk.
Hij was een poos bezig met iets dat stevig tegenstribbelde.
Ik denk dat het een klein kikkertje was.
 
 

 

 
Ook een maf gezicht: met een paar kids op haar rug,
steekt ze haar kop gewoon in 't zand... eh ...water.
Het zal je moeder zijn. 
 
 

 

 
 Pa kijkt geschrokken achterom.




  
Het liefste plaatje heb ik tot het laatst bewaard.
 
 

 

 
In dat uurtje hadden ze zich zo'n 100 meter langs de kant verplaatst,
daarna volgden ze de bocht in de zuwe, waardoor ze langzaam uit beeld verdwenen.
Het was fantastisch om dit familietafereel zo uitgebreid te kunnen observeren.