We vertrokken die maandagochtend in de stromende regen;
de voorspelling was dat dit weer de rest van de week wel zou aanhouden.
Maar rond Alkmaar werd het droog en toen we van de pont afreden, was daar:
...de zon!
Direct na de pont dus linksaf naar de Horsmeertjes en de Hors.
Aan de ene kant was er nog een dreigende lucht te zien.
Maar kijken we de andere kant op,
dan ziet het er een stuk beter uit.
Dit zijn nog jonge duinen, met vers helmgras.
Ook leuk om de boot zo te zien langsvaren.
Het is duidelijk dat er nog veel vocht in de lucht zat.
Maar de zon deed steeds meer zijn best.
Uiteindelijk zouden we tot donderdag in de middag
van heerlijk weer kunnen genieten, terwijl in de rest van Nederland
de voorspelde buien volop vielen.
Teruglopend keken we van bovenaf op een van de Horsmeertjes.
Ik was er best trots op dat ik van zo veraf al direct herkende
dat daar kleine fuutjes zwommen.
Het bleken geoorde futen te zijn.
De foto is sterk gecropt, maar vond hem leuk genoeg om te laten zien.
Die kopjes doen me altijd zo aan Jip en Janneke denken.
Ook sterk gecropt, maar ik was blij verrast dat deze
vliegbeelden zomaar gelukt waren. Visdiefje.
Heggenmus
Na deze wandeling namen we eerst een pauze aan het strand
(zie vorig blog), en vervolgens op weg naar de gigantische
hoeveelheid aan broedende vogels, en af- en aanvliegende sterns,
zoals we die twee jaar eerder in ongeveer dezelfde periode,
aantroffen langs de vogelboulevard.
Maar eh... op Ottersaat was niets te zien en op Wagejot
was alleen het achterste eilandje in gebruik.
Te ver voor goede beelden.
Bij Utopia zaten meer broedvogels, maar daar zeker te ver weg.
Wel leuk is dan een grote groep rotganzen in een weiland vol madeliefjes.
Het algemene beeld die dagen was dus zonnig,
versterkt door de bloeiende boterbloemen,
die zorgden voor een gele waas in de weilanden.
Molen De Bol ook maar gefotografeerd door zo'n gele waas.
Zo'n bloemetje dan ook maar even single in beeld.
Behalve aan de kusten, heb ik me nauwelijks aan mijn voornemen
gehouden om meer landschapsfoto's te maken.
Dit is er dan wel één.
Toen ik naar de waterkant liep voor bovenstaande foto ,
hoorde ik plotseling veel gespetter; van alle kanten kwamen kuikentjes
aangesneld. Binnen de kortste keren zwommen ze
allemaal veilig achter moeder.
Ook niet spectaculair, maar wel steeds weer leuk om te zien.
Een veld vol grauwe ganzen met jonkies in verschillende formaten.
Helaas was dit het dan grotendeels voor wat betreft vogelbeelden.
Een enorm verschil met wat we twee jaar eerder zagen.
Voor die beelden, klik op: Ottersaat en Wagejot
Gelukkig heeft Texel nog veel meer te bieden.
Dus: wordt vervolgt.