De familie fuut foerageert

 

 

Deze familie fuut, pa, ma en drie kleine ukkies, kon ik bijna een uur lang volgen

terwijl ze rustig foerageerden langs de zuwe.

Het was midden op de dag, met een felle zon en ma en de kleintjes

bleven voortdurend aan de andere kant van het water,

dicht onder de oever. Wat lastige omstandigheden voor fotografie dus,

 maar ik maakte zoveel foto's dat er genoeg overbleef om deze serie te laten zien.

 

 

 

 

De kleintjes wisselden steeds, dan op mama's rug (1, 2 of 3),

dan weer in het water. Maar dit had ik nog nooit gezien:

 

 

 

 

Ze frummelden zich achterlangs tussen mama's zachte donsveren;

met een rommeltje aan streepjes en friemelende pootjes als resultaat.

 

 

 

 

Gewoon op mama's rug kon ook. 

 

 

  

Welke kant zullen we nu eens op?

 

Papa komt een veertje brengen.

 

 

 

 

Waarom futen veertjes eten en aan hun jongen voeren, kan je hieronder lezen. 

De tekst komt van de website van Vroege Vogels.

 

Bescherming

Het allereerste voedsel dat jonge futen te eten krijgen, zijn veren. 

Het is dan ook niet gek als je een fuut veertjes ziet plukken 

van zijn borst of buik en die aan zijn jongen voert. Het is de bedoeling 

dat ze daarmee een beschermende laag in hun maag leggen 

zodat de ingeslikte graten minder prikken en geen schade kunnen aanrichten. 

De veertjes verteren niet in de maag, waardoor ze na een tijdje 

samen met de onverteerbare visgraten als een bal worden uitgekotst. 

Hierna kan de fuut de beschermende laag vernieuwen 

door opnieuw veren te eten. De futen herhalen dit hun hele leven. 

Jong geleerd is oud gedaan!

 

 

 

 

 

 Later kwam papa een visje brengen.

 

 

 

 

 Een van de kleintjes hapte direct toe,

maar het formaat bleek te fors. Steeds weer viel het uit zijn bek.

 

 

 

 

 

Pa haalde het dan weer naar boven en hij probeerde het steeds opnieuw,

totdat hij er echt genoeg van kreeg.

 Waarna mam het ritueel voortzette en het visje steeds weer opdook.

 

 

 

Uiteindelijk is het visje  in mevrouw fuut's maag beland.

 

 

 

 

 Waarna de rust weer even weerkeerde.

(let op de streepjes bij ma's achterste)

 

 

 

 

Mevrouw fuut wilde af en toe natuurlijk ook wel een hapje eten. 

Vanaf de overkant kon ik niet zien waar ze nu mee bezig was; 

wilde ze takjes naar binnen werken?

Pas thuis op de computer zag ik dat het een kreeftje was.

 

 

 

 

Ook bij pa ging het dineren niet altijd gemakkelijk.

Hij was een poos bezig met iets dat stevig tegenstribbelde.

Ik denk dat het een klein kikkertje was.

 

 

 

 

Ook een maf gezicht: met een paar kids op haar rug,

steekt ze haar kop gewoon in 't zand... eh ...water.

Het zal je moeder zijn. 

 

 

 

 

 Pa kijkt geschrokken achterom.

  

Het liefste plaatje heb ik tot het laatst bewaard.

 

 

 

 

In dat uurtje hadden ze zich zo'n 100 meter langs de kant verplaatst,

daarna volgden ze de bocht in de zuwe, waardoor ze langzaam uit beeld verdwenen.

Het was fantastisch om dit familietafereel zo uitgebreid te kunnen observeren.