Eindelijk stond ik dan langs de Rio Tinto.
Wat had ik dáár lang naar uitgekeken, maar... 9 mei 2022 stond ik er écht.
Rio Tinto betekent Rode Rivier, maar bevat vele kleuren, vooral de
drooggevallen modder en stenen langs de rivier zijn oranje-geel.
Dus eigenlijk vind ik het meer de Rio Tinten - super voor een kleurenfan.
De voorpret voor deze reis begon al halverwege 2019,
toen we de laatste 2 plaatsen boekten voor een reis naar de Coto Doñana,
georganiseerd door fotograaf Bart Siebelink, waar dit bezoek aan de rivier deel van uitmaakt. Deze reis stond gepland voor mei 2020, maar daar kregen we
dus om algemeen bekende redenen wat extra voorpret-tijd bij cadeau;
vervolgens waren er dit jaar nog wat extra zaken die het spannend maakte;
kunnen we mee of lukt het niet?
Maar we gingen dus!
De Rio Tinto dankt z’n wonderlijke kleur aan de hoge zuurgraad van het
water.
Langs de rivier wordt al zo’n 5000 jaar lang
gegraven naar metalen zoals
goud, zilver, ijzer en koper. Dit heeft
gezorgd voor een hoge hoeveelheid ijzerzouten
en sulfaten in het water.
In combinatie met de lage hoeveelheid zuurstof heeft dit
gezorgd voor
een lage pH-waarde, oftewel: extreem zuur rivierwater.
De omgeving van de Rio Tínto vertoont veel overeenkomsten met die van
Mars.
Vandaar dat dit gebied
door NASA wordt gebruikt voor onderzoek naar het leven op Mars.
Is er op
Mars leven mogelijk of is er ooit leven geweest? Het onderzoek in de
gelijkwaardige omgeving
van de rivier helpt bij het ontwikkelen van
technieken en instrumenten waarmee toekomstig onderzoek
op de rode
planeet mogelijk moeten worden.
Alle mijnbouwactiviteiten rondom de rivier hebben voor de omgeving,
en zeker voor bevolking, ook desastreuze gevolgen gehad.
Daarover aan het eind van dit blog nog een verwijzing.
Voor ons was het hier vooral een fotografisch paradijs, waar we volop van genoten hebben.
Leven in de rivier is miniem, maar het is er wel.
Bij alle kleuren van de rivier, was er deze dagen ook het intense blauw
door weerspiegeling van de lucht; de hele week was daar geen wolkje te zien.
In de omgeving had het de laatste twee winters nauwelijks geregend;
het water stond dus laag en langs de rivier hele stukken ingedroogde grond.
Hier kon ik mijn geluk natuurlijk helemaal niet meer op.
Water dat met nog een behoorlijke kracht en snelheid naar beneden klotst.
Het spettert en spat er heerlijk op los.
Ik had nooit verwacht in deze omgeving ook nog een slapende leeuw tegen te komen:
Dit waren foto's van de eerste ochtend langs deze rivier.
We zijn die middag en later in de week nog een ochtend op een andere plek
aan de rivier aan het fotograferen geweest. Ik ben dus nog niet uitgeblogd over
dit bijzondere verschijnsel. Tussendoor eerst blogs over het natuurgebied Coto Doñana
en de bijzondere plaats waar we logeerden.
Maar zoals eerder aangegeven, de mijnbouw rondom deze rivier is bepaald geen zege
geweest voor de omwonenden. Voor meer info:
Dank voor je belangstelling,
ben benieuwd naar jullie reacties op deze kleurenexplosie
en hopelijk tot het volgende blog.
