Ice-scapes

 

 

 

Een tweede blog over dé winterweek van dit jaar.

Sneeuw en vorst zorgden natuurlijk ook voor ijs. En dat kan dan allerlei

verschillende vormen aannemen.

 

 

 

Deze beelden maakte ik wat later in de week, toen ik toch weer eens met de auto 

op pad wilde. De sneeuw aan de buitenkant liet zich makkelijk wegvegen. 

Maar aan de binnenkant van de voorruit had zich een heel dun laagje ijs 

fiks vastgevroren. Eerst de macrolens gepakt voor ik dit eraf krabde.

 

 

 

 

Maar ook op sloten en vijvers kan het ijs mooie of bizarre vormen laten zien.

 

 

 

 

IJs en nog een laagje sneeuw. 

 

 

 

 

Wilt u met of zonder bubbels?

 

 

 

 

Langs de rietstengels die boven het water uitstaken, 

hebben zich bergjes sneeuw opgehoopt.

 

 

 

 

Die langzamerhand in klonten glanzend ijs veranderen.

 

 

 

 

 

 

Extra mooi als het licht erover speelt.

 

 

 

 

Nog iets verder inzoomen:

 

 

 

 

Meer tegenlicht:

 

 

 

 

Deze opnamen maakte ik bij een vijver in een klein parkje.

Terwijl ik daar bezig was, werd ik omringd door vrolijke geluiden.

Een beeld van het sneeuwplezier achter mij:

 

 

 

 

Op de foto hierboven is ook te zien dat deze vijver niet helemaal dichtgevroren is.

Maar op de volgende foto's is de donkere glanslaag wel ijs.

 

 

 

 

 

 

 

 

Aan de andere kant van de vijver zag ik weer andere vormen.

Daar naartoe lopend, dacht ik dit ook te zien bewegen?

 

 

 

 

Er staan daar twee fikse treurwilgen, waarvan de ranke takken neerhangen

tot aan het water. Blijkbaar hebben zich daar omheen deze ijsvormen zich vastgezet.

En zijn daarna de takken wat omhoog gekomen, of is het ijs c.q. water gezakt?

 

 

 

 

Hoe dan ook, het was een bijzonder schouwspel.

Prachtige ijsplaten, die leken te zweven boven de waterlijn, en onder de juiste

hoek ook nog eens een spiegeling lieten zien. 

 

 

 

 

 

 

 Geprobeerd dit van verschillende kanten te bekijken,

maar het werd al wat later en donkerder.

 

De volgende morgen scheen de zon en ging ik terug in de hoop

op meer licht op de vijver. 

 

 

 

 

Dat was zeker zo, 

maar dan krijg je ook meer spiegelingen, die het beeld druk maken.

 

 

 

 

Deze laatste heb ik krap gekaderd om extra elementen buiten beeld te houden.

 

 

 

 

Ik vond dit heel bijzonder en intrigerend om te zien en ben benieuwd 

of jullie dit verschijnsel kennen.

 

 

 

 

 

 

 

Witte Wonder Wereld

 

Winter... we waren vrijwel vergeten hoe dat ook alweer voelt en eruit ziet.

Het begon dramatisch, met twee dagen sneeuwstorm en snijdend koude wind,

waardoor Nederland in een nog veel strengere lockdown kwam dan waar 

het virus voor kon zorgen. Maar toen...

 

dinsdag was de wind gaan liggen, de zon probeerde voorzichtig door het wolkendek 

te breken en de temperatuur was zodanig dat de laag sneeuw wel bleef liggen.

Tijd om op stap te gaan met de camera. 

Gewoon in het dorp, want dichtbij huis was al genoeg te zien. 

 

 

In de ringvaart hadden de meeuwen nog een plasje water gevonden.

 

 

 

 

Verder waren daar ook mooie structuren in het ijs te zien.

 

 

 

 

Hier al met een beetje blauwe reflectie van de lucht. 

 

 

 

Langs de Wilnisse Zuwe.

Daar wordt natuurlijk over de weg gereden, dus is het niet meer 

maagdelijk wit, maar vond dit toch een leuk sfeerplaatje.,

met al dat frisse blauw in de lucht.

 

 

 

 

Aan de andere kant waren er langs de sloot kleine sneeuwduinen ontstaan.

 

Niet zo erg hoog, maar wel genoeg om voor mooie schaduwwerking te zorgen.

 

 

 

Sowieso mooi, die zachte vormen in de sneeuw.

 

 

 

En hier en daar werden de sneeuwhoopjes al glanzend ijs.

 

 

 

Dit is ook ijs, maar niet aan te raden om erop te stappen.

 

 

 

 

Meerkoetjes op zoek naar voedsel.

 

 

 

 

Samen met  wat eenden nog wat water gevonden.

 

 

 

 

Met een temperatuur zo onder het vriespunt, is de lucht droog

en dus erg helder. Een fijne achtergrond voor deze signalen

dat de lente al in aantocht is.

 

 

 

Maar hier genieten we nog van echte sneeuw.

 

 

Dit stukje van de Wilnisse Zuwe schijnt ook het leefgebied te zijn van 

deze "soort van" tamme grauwe gans. 

Vaste bezoekers kennen hem en hij loopt achter mensen en honden aan.

 

 

 

 

Wel heel fijn voor de foto als je zo dichtbij mag komen.

 

 

 

 

Langs de slootkant lagen ook een paar muskuseenden te genieten van het zonnetje. 

Zij trokken zich ook niets aan van langslopende mensen.

Maar de tamme grauwe gans mag dit blogje afsluiten.

De weerkaatsing van het licht op de sneeuw doet veel voor de foto's.

 

Tot zover het verslag van een eerste wandeling door deze prachtige witte wereld. 

 Ik heb de hele week lopen genieten van dit onverwachte vakantiegevoel; 

ook omdat het heerlijk weer was om buiten te zijn.

Het volgende blog is gevuld met ijs in allerlei vormen.

Heel leuk dat je langs kwam op dit blog;

reacties vind ik altijd fijn.