Maki's

De krukken zijn niet meer nodig; ik kan weer op twee benen lopen.

Handen vrij dus voor de camera!

Als eerste foto-uitje gaan we naar Avifauna. Zeker weten dat daar genoeg te 

fotograferen is, zodat ik ook met de camera weer op gang kan komen.

Ik had me vooral verheugd op de ringstaartmaki's 

De vorige keren dat we in Avifauna waren, waren ze daar niet te zien.

Gelukkig waren ze deze keer wel lekker buiten. Het is een heel

leuk gebiedje langs de vijver, waar ze vrij kunnen bewegen; je bent daar als het ware

op bezoek bij de dieren. Het was heerlijk weer; wel zon, maar niet te fel

en ook niet te warm, zodat de maki's volop in beweging waren.

Zo leuk om ze te zien rennen met die prachtige, lange staarten recht omhoog.

Langs de paden is er natuurlijk volop groen.

Dat is lekker om doorheen te rennen, of in te klimmen.

maar ze willen er ook wel eens een hapje van nemen.

Dit schijnt een karakteristieke rusthouding te zijn.

Zonnebaden.

Zó lang is die staart:

De staart is belangrijk,
die moet ook goed onderhouden worden.

Later in de ochtend klommen ze wat hoger de bomen in.

Naast de ringstaartmaki's leven hier ook kroonmaki's.
Deze zijn iets kleiner, maar lijken wat bouw en gedrag betreft erg op de ringstaartmaki's.
De mannen hebben een bruinige vacht; en roodbruin om hun gezicht.

 

Een kleintje in de boom

Ik dacht eerst dat dit een heel andere soort was, 
maar dit is een vrouwtje. Lichtgrijze vacht en de "kroon" is hier het enige
dat roodbruin is. Een heel andere uitstraling, maar dat komt ook
omdat ze waarschijnlijk studeert voor boeddha.

Een derde soort in Avifauna is de Rode Vari.
Deze halfapen zijn groter en steviger. We hebben ze niet echt zien bewegen.
Allemaal lagen ze loom op of tegen een boomstam geleund.

Toch hielden ze wel alert in de gaten wat er om hen heen gebeurde.

Maki's zijn halfapen, die uitsluitend leven op het eiland Madagaskar.
Er zijn veel verschillende soorten, die ieder weer in een ander gebied leven. (Wikipedia)


Tot slot nog een ringstaartmaki (omdat ze zo leuk zijn):
 

Dank voor je bezoek en eventuele reactie.

Waterkleuren

Water - we kunnen niet zonder. 

Al het leven op aarde bestaat voor het grootste deel uit water.

Voor fotografie is water op zich een veelzijdig onderwerp. Van zichzelf kleurloos,

maar met eigenschappen die het vaak een kleurrijk onderwerp maken:

het glanzende oppervlak weerspiegelt de kleuren uit de omgeving;

of is doorzichtig, zodat de onderliggende laag zichtbaar wordt.

Of allebei, zoals in dit winterse bergbeekje in Duitsland:

 

Voor dit blog heb ik verschillende foto's bij elkaar gezocht met het thema "water",

gemaakt dichtbij huis, zoals de openingsfoto, of op reis.

Overal heeft water een enorme aantrekkingskracht voor mij.

Snelstromend en opspattend water maakt me vrolijk.

Hier in een snelstromende beek, de Kleine Ohe, in het Beierse Woud:

Hollands landschap - 

golfjes met weerspiegeling van riet en een blauwe lucht:

De zon komt op over de Nieuwkoopse Plassen:

Een uurtje later:

Bijzondere lichtval bij het begin van een ondergronds meer,

de Melissani grot op Keffalonia.

(sprookjesachtig om je daar in een roeibootje rond te laten varen)

Langs de Noordzeekust op een zonnige septemberdag:

De Eau Noire is een bronrivier van de Viroin, die een deel ondergronds stroomt 

en in het stadje Nismes weer boven komt. 

In die streek bekend om het zuivere water. 

Ik was vooral verrast door de vormen en kleuren.

De kust bij Boulder's Beach, West Coast, Zuid-Afrika;

Ook Zuid-Afrika, langs de Westkust ten Noorden van Kaapstad;

rotsbodem waar een dun laagje oceaanwater in staat.

Dit zijn foto's die niet in een blogje pasten, of het was er niet van gekomen,

of ze zijn nog van "voor het bloggen" (de beelden van Keffalonia),

maar die ik zelf erg waardeer. Dus ik vond het wel leuk om deze alsnog te laten zien.

Hartelijk dank voor je bezoek en eventuele reactie.

Viroinval 2017

Het werd wel de hoogste tijd voor weer eens bloemen op dit blog.

Vorig jaar begin juni was ik naar de Viroinvallei voor workshops van Bob Luijks.

Vooraf had ik me natuurlijk erg verheugd op de zeeën van orchideeën,

die ik daar zou gaan zien. Maar helaas ... het was dat voorjaar erg droog geweest

en op de plek waar die zouden moeten zijn, was geen orchidee te vinden.

Gelukkig had Bob zich goed voorbereid en de dagen ervoor toch ergens een veldje

gevonden met genoeg bloemen om elkaar niet in de weg te zitten.

Ik startte met de bijenorchis. In alle vroegte nog met druppels:

Tegen het eind van de ochtend met wat meer licht:

Er stonden ook exemplaren, die niet zo mooi rechtop gegroeid waren,

waarschijnlijk door de lastige omstandigheden voor deze bloemen:

Wel grappig om die dan ook eens heel anders op de plaat te zetten;
van bovenaf en sterk onderbelicht:

Een heel aparte is de bokkenorchis met zijn zwierige bloemlippen:

Inzoomen op de aparte bloemen maakt dat deze beter uitkomen.

De volgende twee foto's had ik al laten zien op het jaaroverzicht

van 2017, maar nu nog maar eens, want ze horen erbij:

Behalve deze, bloeide daar ook nog de nachtorchis, 

maar over die foto's was ik niet tevreden, dus die laat ik niet zien.

Dit was het dus aan orchideeën. Maar...er bloeiden meer bloemen.

Zoals dit heel mooie, tere bloemetje,

ook nog erg zeldzaam, begreep ik: de graslelie. Bleek zeer fotogeniek.

Met de witte lucht erachter, komt hij nóg fragieler over:

Deze doet me denken aan een zwierige balletdanseres:

Rolklaver is een stuk gewoner,

maar stond hier toch wel erg mooi met vrolijk gekleurde bloemen tussen het groen.

Met de verschillende bloemen heb ik me dus best vermaakt die ochtend.
Maar ik blijf nieuwsgierig naar die velden vol......, dus de Viroinval blijft nog op
mijn verlanglijstje staan - ik wil daar beslist nog eens terug.

Voor de liefhebbers van wildlife heb ik op Verwondering in Afrika
weer eens twee berichten geplaatst:
Trio luipaard en een bijzondere ervaring met olifanten: Crossing the Zambezi.
Klik op een link om die te bekijken.




Hartelijk dank voor je bezoek en eventuele reactie.