Weidebeekjuffers

Weidebeekjuffers...

 tot vorige week kende ik die alleen van plaatjes. 

En oh, wat leek het me gaaf om die juffers eens in 't echt te kunnen bekijken. 

Ik dacht dat ik daarvoor naar het oosten van ons land af moest reizen.

Totdat ... René Vos op zijn blog deze prachtige juffers liet zien, 
gefotografeerd langs ... de Kromme Rijn bij Utrecht/Bunnik.

Maar dat is helemaal niet ver weg!

Vorige week werd voor de dinsdagochtend zonnig weer voorspeld,

dus ging ik op vroeg op pad. Het was een prachtige ochtend; 
onderweg genoot ik al van de mistflarden over het land. Dat gaf
ook goede hoop voor juffers met dauwdruppels.... wie weet.
 
Achteraf gezien startte ik niet op de meest ideale plek,
niet zo veel riet aan deze kant van het water. Maar:
na een half uurtje: yes, daar zit er één!

     

Onmogelijk om dichterbij te komen of vanuit een ander 
standpunt een goede opname te maken. Dan maar een 
enorme crop om de dauwdruppels beter te laten zien.

Het duurde toch nog een poos voor ik de tweede zag, ook nog 
met druppels. Dit deel lag helemaal in de schaduw van hoge bomen.

Toen ik eindelijk bij een zonovergoten deel van de rivier aankwam, 
waar veel juffers aanwezig waren, was de zon al zo lang op, dat de 
juffers inmiddels goed opgewarmd waren. Ze vlogen volop rond.
Gelukkig wilden sommige wel even gaan zitten voor een fotoshoot.

En leuk dat de druppels op het riet niet zo snel verdampt waren.

Vliegend krijg ik ze niet te pakken.
Ook het even openen van de vleugels gaat razendsnel,
maar daarbij blijven ze op hun plek zitten.
Ze deden het vaak, dus lukte het wel om dat vast te leggen.

Hun metallic lak maakt ze zo oogverblindend mooi
en maakt dat de kleur verandert met de valling van het licht.
 
Extra aandacht voor de prachtig glanzende vleugels:

 

Het wit van een bruggetje op de achtergrond 
kleurt de vleugels anders.

 

Tot slot nog twee waterjuffers die ik deze ochtend tegenkwam.  
Dan valt het verschil in formaat behoorlijk op. Toch een stuk 
lastiger om bij deze kleinere juffers op het koppie scherp te stellen. 
Dat is bij de laatste ook niet gelukt, 
maar ik vond het wel een mooie sfeerplaat geworden. 

 

Jullie zullen inmiddels wel begrepen hebben dat ik hier
een fantastische ochtend heb beleefd. Zeker een plek om te onthouden.
Voor volgend jaar? Tenminste, als dat goed gaat met die juffers. 
Want ik heb alleen maar mannetjes gezien. 
De vrouwen zijn groen en hebben niet die donkere vlek op hun vleugels. 
Hopelijk weten die mannen dus wél waar de dames zich verstopt hebben.


 


Hartelijk dank voor al jullie reacties op het voorgaande blog met veldbloemen.