Meer kleur

Na mijn uitgebreide post met witte bloemen zijn nu de kleurtjes aan de beurt.

Die waren en zijn er natuurlijk ook volop. 

Eerst nog wat boshyacinten die ik in de heemtuin tegenkwam.

Een enkele rose.

Zeker rose waren de dagkoekoeksbloemen. Een impressie.

Heel mooi vind ik de behaarde knoppen:

Maar de bloemen zelf mogen er natuurlijk ook zijn.

Donker en stekelig

Wat bomen tussendoor; dit was bij natuurpark Lelystad:

Weer wat later in de maand zag ik deze leuke bloemetjes in ons dorpsparkje.

Eerder had ik de plantjes al zien opkomen en had geen idee wat het was,

toen er op natuurfotografie.nl een artikel over verscheen.

Het is hondsdraf, Glechoma hederacea.

Een veelvoorkomend plantje, schijnt,  

maar zó ieniemienie, vooral de bloemetjes, dat je er makkelijk aan voorbij loopt.

Die piepkleine bloemetjes zijn dan ook niet makkelijk te fotograferen,

maar ... de blaadjes hebben ook kleur én een prachtige structuur.

In datzelfde parkje stond inmiddels ook de gouden regen te bloeien.

Het zijn nog jonge boompjes, niet zo groot,

maar wel vol bloemen.

Ja, dan heb je het echt over kleur:

Hartelijk dank voor het bekijken en lezen van dit blog;

reacties vind ik altijd leuk.

Kleurig witje

Dit mooi geaderd witje hing rustig in de roosmarijn, vlak naast de schuurdeur. 

Nadat ik de schuur in- en uitgegaan was, hing ze er nog.

De camera gehaald, en ja hoor, daar gaf ze me de tijd voor.

  

 

Ik schrijf: "zij"; het kan natuurlijk ook een "hij" geweest zijn. 

Maar het is zo'n elegante verschijning, die bovendien deze middag als een volleerd

model enthousiast meewerkte aan een fotoshoot, dat het in mijn gedachten 

een jongedame moest zijn.

Van dichtbij even haar mooie, harige stola laten zien.

Ze vloog af en toe even op om zich van een andere kant te laten zien.

Aan de bovenkant van haar vleugels zie je dat ze bij de witjes hoort (Pieris napi).

 

De gele onderkant is het mooist, dus benader ik haar van de andere kant.

De eerste generatie heeft doorgaans de meeste kleur.

En zij is wel heel mooi geel en beaderd.

 

Van onderaf gezien:

 

Dan vliegt ze naar de klimop, waar ze het licht anders vangt.

Hier laat de witte vleugel toch ook een heel mooie structuur zien. 

 

Nog één keer heel dichtbij:

 

Ik was zo verrast dat deze mooie jongedame zo lang in 

de buurt wilde blijven en zo goed meewerkte, 

dat ze haar eigen blogje krijgt.

Deze keer dus een kort blogje tussendoor;

een volgende keer weer véél bloemetjes.

Fris lentegroen met wit

In de heemtuin in Nieuwkoop kwam ik grotendeels dezelfde bloemen tegen die

ik ook al in Amelisweerd had gezien. Maar hier nam ik meer tijd om deze te fotograferen.  

Eerst even een sfeerplaatje van de tuin.

En een doorkijkje naar de fruitbomen op het eiland.

Ook hier bloeide het look-zonder-look.

Dat plantje heb ik inmiddels ook op meerdere plaatsen zien groeien.

Maar vaak wat iel en rommeliger, vandaar dat ik er voorheen blijkbaar overheen gekeken had. 

Van onderaf weer een ander beeld.

Deze zweefvlieg kon de plant ook wel waarderen.

Fluitekruid.

Stellaria holostea, een plant met prachtige witte bloemen, 

heeft in het Nederlands de weinig romantische naam: grote muur. 

Het was een grote witte zee van bloemen, om erg vrolijk van te worden. Dus wilde ik daar 

graag een overzichtfoto van maken. Veel pogingen gedaan, 

maar het werd steeds een erg rommelig  beeld. Alleen deze, met dat ene bloemetje naar voren gericht, 

wil ik laten zien om je een beeld van het geheel te geven.

Verder dan maar steeds één of twee bloemen tegelijk in beeld, dat lukte beter. 

 De bloemen op zich vind ik erg mooi, doen niet onder voor een bosanemoon;
ook de knalgele meeldraden doen daaraan denken.

Nog een tussendoortje van de tuin.

Dan is de rest van dit blog voor het daslook, 
 Allium ursinum.

Wat zijn dit toch ontzettend leuke planten om tussen te duiken
met de camera. Vooral nu de bloemen net uitkomen en in alle stadia
te bewonderen zijn, van knop met één bloeiend bloemetje tot
een bol vol met deze spierwitte, ranke bloemblaadjes. 

 

Het vlies van de knop heeft een prachtige structuur,
dus even van dichtbij bekijken:

 

Het was een heerlijk zonnige dag, maar het daslook groeit bij voorkeur onder bomen, 
dus was het ook een mooi lichtspel tussen schaduw en zon.
Dat gaf ook kansen voor heel verschillende beelden.

Ook beeldschoon zijn de lichtgroene stampers in het hart van de bloem.
Als de zon erop schijnt, lijken ze wel licht te geven.

 

Beetje high key:

En wat donkerder:

De heemtuin is inmiddels echt een favoriete plek geworden.
Zeker nu ik er op doordeweekse dagen naartoe kan, is het er doorgaans
heel stil. Bovendien kan je er (liggend of zittend) vanaf het pad goed fotograferen. 

Hartelijk dank voor jullie fijne reacties op het voorgaande blog over Amelisweerd,
ook dat is een plek waar ik vaker naartoe wil.