Kijken en nog eens kijken - dat doe je als je met een camera op stap bent.
Ik verwonder me steeds meer over wat er in de natuur te zien is en probeer dat zo mooi mogelijk vast te leggen.
Leuk dat je mee wil kijken op dit fotoblog - ik hoop dat je er plezier aan beleeft.

Klik op een afbeelding om de foto's in de lightbox te zien - groter en beter van kwaliteit.

dinsdag 31 december 2019

De mooiste van 2019



Voor mij was 2019 een jaar van véél fotograferen.
Ik heb mijn hart echt op kunnen halen. Voor de presentatie van dit overzicht 
 heb ik de aanpak iets gewijzigd; niet per maand, maar per kwartaal;
dat is ongeveer ook per seizoen, en dan steeds 4 foto's. 
De 16 mooiste dus dit keer.


januari * februari * maart

Dan start ik met "mijn eendje",
het portret van deze mooie woerd haalde de Roots agenda voor 2020,
hij staat bij februari.


 
  
Half februari begon het al te "lenteren".
Op een heerlijk zonnige dag genoten we in Avifauna van de vogels, 
die ook energiek op de weersomstandigheden reageerden.

Deze pelikanen voerden een goed gesprek met elkaar.




En ook de krokussen voelden de zon. Zij kwamen snel tevoorschijn.



 
Eind maart verbleven we tien dagen in Extremadura.
Natuurlijk veel vogels gezien, maar ook heel verschillende landschappen.
Daarvan heb ik al veel laten zien in verschillende blogs; in de zijbalk staat een
verwijzing naar een pagina met al deze blogs op een rij.
Dit steenuiltje was daarin nog niet aan bod gekomen, maar is wel erg leuk.
Daarom mag hij in dit overzicht.





april * mei * juni

Terug in Nederland ontluikt de natuur op alle fronten. Er valt dan veel te fotograferen.
Heerlijk is dat frisse lentegroen.




Boshyacinten bij Wildrijk.



 
Rietorchis op het Ilperveld.





Een week genieten van alle vogels, prachtige luchten,
duinen, strand en zee op Texel. Zoveel mooie foto's weer kunnen maken,
maar tijdens de terugweg op de veerboot maakte ik de leukste.


Battle for bread
 






juli * augustus * september
  De klaproos symboliseert voor mij wel het echte zomergevoel. 






Kees wees mij de weg naar zonnedauw in de AWD.





Met de intense kleuren van het zonnekruid gaan we al richting nazomer.





In augustus kwam ik verrassend veel juffers tegen;
meerdere soorten ook in een paringswiel.
Deze houtpantserjuffers beginnen hier aan hun actie. 



 

oktober * november * december

 Het was een uitzonderlijk goed paddenstoelenjaar.
Vooral in oktober schoten ze overal in grote getale omhoog.
Ik heb dan ook nog nooit zoveel verschillende paddenstoelen gezien en 
gefotografeerd; het lukte me steeds beter. 





Heel kleine mycena's op een dennenappel; had ik ook nog nooit gezien.






Ook de kleurende blaadjes trokken in die tijd de aandacht;
een spiegeling daarvan.






Tot slot een zonsondergang over de Vinkeveense Plassen,
of beter gezegd: ná zonsondergang.






Het was voor mij dus een rijk fotojaar.
Dank aan iedereen die afgelopen jaar mijn blogs heeft bezocht en bekeken;
en extra dank voor alle fijne reacties.

Op naar 2020 - ik wens eenieder een topjaar,
veel gezondheid, voorspoed en genieten van mooie fotomomenten.







zaterdag 21 december 2019

In de tuin * terugblik







Niet dat ik zo'n tuinierster ben, maar af en toe bloeit er wel iets moois in mijn tuin dat leuk is
 om met de macrolens op af te gaan. In de loop van de lente en zomer heb ik deze foto's verzameld. 




Begin mei bloeiden de akeleitjes, die horen absoluut bij mijn favorieten.
Ze komen in steeds meer verschillende kleuren op, nu ook een paar echt donkere variaties.
Maar de zachtroze zijn toch het leukst voor de foto, het licht schijnt zo mooi door de tere bloemblaadjes heen.


 


Vanaf de bovenkant is de lila versie dan weer mooier.




Blauw met wit blijft een vrolijke combinatie.



In juni is de tuin één blauwe zee door de klokjesbloemen (campanula).
Het kruipt leuk om de grote bladen van vrouwenmantel heen,
waar regendruppels zo lekker lang op blijven liggen. 






Inzoomen op de druppels.





De clematis bloeit dan ook al.






Begin juli is de lavendel al over zijn hoogtepunt heen.
Maar deze fiks afgevlogen distelvlinder is zo blij dat hij hier iets te eten vindt
en waarschijnlijk te moe om door te vliegen, dat hij hier een paar uur lang
alle laatste restjes voedsel uit de lavendelbloemen probeert te halen.




In die tijd is de blauwe hortensia op haar allermooist.




De bijen zijn daar blij mee.




Zo mooi, dat felle blauw.
Dit jaar helaas van erg korte duur. Door het vele, felle zonlicht waren de bloemen snel uitgebleekt. 




Maar...gelukkig had ik de foto's nog.





Eind juli: ridderspoor (delphinium) in een zachtblauwe tint.




Ik had hem in de pot laten staan, met spulletje
eromheen waar slakken niet van houden.
Dat werkte.





Een wat sombere dag, maar zo komt de kamperfoelie wel mooi uit.








Ook mooi met wat groen erachter.




Met bezoeker.




Door de blaadjes van een andere bloem heen.
Als je goed kijkt, zie je hier ook het miertje lopen.


  



Voor de komende tijd wens ik iedereen:






zaterdag 14 december 2019

Hier Radio Kootwijk




Na alle herfstkleuren, - blaadjes en paddo's nu iets anders. 
Iets heel anders - het is niet eens natuur:

Het voormalig zendstation Radio Kootwijk; een imposant rijksmonument,
dat opvallend uittorent boven het omringende heidegebied. 
Het gebouw dateert uit de jaren twintig van de vorige eeuw; 
de tijd van de Art Deco en Amsterdamse School. De architect was Julius Luthmann.
De sculpturen boven de ingang zijn van beeldhouwer Hendrik van den Eijnde.
De vrouwenfiguren, één met exotisch en één met westers gezicht, 
symboliseren de verbinding tussen oost en west.




. De adelaar op de achtergevel verbeeldt de vlucht van het geluid.





Bovenstaande foto's heb ik deze zomer gemaakt, toe we daar toevallig voor de tweede
keer dit jaar terechtkwamen. Eerder kende ik het alleen van plaatjes. 
Het gebouw intrigeerde mij enorm en het leek me leuk om dat ook eens van binnen
te zien en te fotograferen. Bij het zoeken van informatie leerde ik dat er vaak rondleidingen
gegeven worden, maar het was ook op enkele dagen vrij toegankelijk.
In oktober konden we daar een keer naartoe.




De grote zaal is inderdaad gróót, heel hoog en imposant.
Door de enorm grote ramen komt er veel licht binnen; het is er nu leeg,
waardoor het waarschijnlijk nóg grootser overkomt.





Waarom de zaal zo groot moest zijn, lees je op dit informatiebord.
Een foto van een foto.





De zaal is niet alleen heel hoog, ook weids.




Een maquette van de grote zaal in de grote zaal.





Het gebied waar het gebouw staat, werd in 1917 door de overheid gekocht van Staatsbosbeheer, 
waarna de plannen voor een zender gerealiseerd konden worden.
In 1923 kon men beginnen met radiotelegrafie via de lange golf.
In 1928 werd een radiotelefonische  verbinding gemaakt via de korte golf.
Op 7 januari 1929 werd in Den Haag de radiotelefoondienst officieel geopend voor 
het publiek door koningin-moeder Emma met de legendarische woorden:
"Hallo Bandoeng, hier Den Haag."



 

Vanuit de grote steden kon men toen bellen met verschillende 
plaatsen op Java en Sumatra. Zal niet echt voor een groot publiek zijn geweest;
3 minuten voor ruim 30 gulden;
dat moet in die tijd een vermogen zijn geweest.





Door de ontwikkeling van nieuwe technieken verloor Radio Kootwijk in de loop 
van de 20e eeuw zijn positie als belangrijk radioverbindingspunt, 
maar het hield een zendfunctie tot 1999. 
In 2001 werd alle zendapparatuur verwijderd. Uiteindelijk kwamen het terrein - 
in 2004 - en het zendgebouw  - in 2009 - weer in handen van Staatsbosbeheer.

Dit is geschiedenis in een heel kleine notendop;
op Wikipedia staat een uitgebreid verhaal: zender Radio Kootwijk.
 

 



Terug naar de vorm: het trappenhuis is beroemd,
en een uitdaging om te fotograferen.







Een blik naar buiten:


 


En vanuit de grote zaal:


 


Nog eens de Grote Zaal; die bal daar vond ik wel leuk.


 


Die werd ook gebruikt:


 


Van bovenaf een blik op die bijzondere vloer.


 


Ik was echt van plan om die dag nu eens NIET het gebouw van voren, 
centraal in het midden, op de foto te zetten; daar zijn al zoveel foto's van.
Maar toen we terugliepen naar de auto, keek ik nog eens om
en zag déze lucht:


 


Het was ontzettend leuk om in dit bijzondere gebouw op ons gemak rond te kunnen dwalen.
 Zoals ook op de beelden te zien is, waren er wel mensen, maar het was niet echt druk. 
Helaas, toen ik de site opzocht voor de bezoekersdata, om deze link
aan jullie door te geven, was de eerste zin: "Het gebouw is niet vrij toegankelijk".
Jammer, want om foto's te maken is dat wel het prettigst. Hier toch de link, 
misschien komt het in de toekomst nog eens (ik begreep daar wel dat die open 
dagen op vrijwilligers draaien) en anders is een rondleiding zeker leerzaam: Hier Radio Kootwijk.