Koniks

 

Eind april maakte ik een wandeling bij de Oostvaardersplassen.

Tegen het middaguur, in de buurt van kijkhut De Zeearend,

lag een groep koniks op en om het wandelpad 

heerlijk van het zonnetje te genieten.

 

 Zelf dus door en over de takken heen om ze 

een beetje in beeld te krijgen:

Af en toe ook even lekker omrollen:

 

Dit aandoenlijke kleintje lag er wel heerlijk relaxed.

 

Toen ik, na niet al te lange tijd, uit de kijkhut kwam, liepen ze zelfs nog dichterbij de hut en mensen die de hut in wilden, moesten er van dichtbij langs. Dit groepje deerde dat niet. Ze bleven rustig doorgrazen. Op een omgevallen boom heb ik een boterhammetje gegeten en van dit zeer ontspannen schouwspel genoten..

Gelukkig had ik mijn camera alweer in de aanslag toen het kleintje zin kreeg om gekke bekken te trekken.

 

Zo, nu weer even uitrusten:

 

En dan een lekker slokje gaan halen bij mam:

Dan wat foto's van vorig jaar april.

Heel andere weersomstandigheden.

De eerste foto was nog voor de bui.

 

Daarna werden de omstandigheden bar:

Maar gelukkig klaarde het uiteindelijk toch ook weer op.

De paarden bleven nog wel nat:

 

Ook vorig jaar zag ik een donkere konik, 

die erg vrolijk rondliep en graag gekke bekken trok:

 

Dank voor alle leuke reacties op mijn vorige blog:

Jonkies bij de reigers.

 

Jonkies bij de reigers

Eind maart hadden we vanuit de Lepelaarshut in Flevoland kunnen volgen hoe een stel reigers aan het nestelen waren op een vanuit de hut goed zichtbare plek; beschreven in het bericht "Nestelen".

Daar uitte ik nog mijn twijfels of dat wel goed zou komen, omdat het vrouwtje er nog zo heel jong uitzag. De weken daarna zijn we ieder nog een keer wezen kijken en zagen we steeds het mannetje op het nest.

Zondag 4 mei gingen we weer en: ja hoor, het is ze gelukt!!

Ook nu was paps weer op het nest, maar zagen we ook 
twee kleine koppies boven de takken uitsteken.

 

Eigenlijk had ik gedacht: als er kleintjes zijn, dan vliegen de ouders weer af en aan om het stel te voeden. Maar dat is dus niet zo. Paps fungeert zelf als voorraadkast en haalt het half verteerde eten naar boven om het in stukjes aan de jonkies te geven.

Maar...we zagen ook hoe hij tussen de takken vandaan op een gegeven moment iets groots oppikte - daar had hij dus nog een vis liggen - en dat naar binnen werkte:

Het ging zichtbaar door zijn keel.
Blijkbaar hebben ze ook een voorraadkastje tussen de takken.

En nadat de kleintjes wat hadden gekregen, pikte hij de restjes weer op.

Het was ontzettend leuk om dit zo te zien en we zijn ook best lang in de hut gebleven. Foto's van de kleintjes waren nog niet makkelijk te maken. Af en toe stak er een koppie boven de takken uit. Moeders zagen we ook deze keer niet. 

Twee weken later

Toen we zaterdag 17 mei in de hut aankwamen, 
zagen we de twee kleintjes alleen. Wauw, wat zijn ze al gegroeid; 
ze zijn nu makkelijk te zien. 

 

Niet veel later komt mams thuis. Het was de eerste keer sinds het nestelen, dat we het vrouwtje zagen. Ze is zelf ook gegroeid en ziet er al meer volwassen uit.

En: ze brengt de boodschappen mee. Dus uitdelen maar.

Dan even lekker de veren opschudden.

Hé, denken de kleintjes, veren - vleugels - 
daar kunnen we ook wel mee gaan oefenen.

Kijken de kleintjes nu bewonderend naar mam?

Of denken ze: "Joepie, ze gaat weer vis halen"?

Weer met z'n tweeën thuis.

Dat gaat best goed - oefenen met de vleugels.

Maar mam komt terug zonder vis - 
ze krijgen niks, hoe ze ook krassen en bedelen.  
Dan slaat de stemming om en krijgen ze het aan de stok met elkaar.

 
We hebben hier wel een paar uur van genoten. 
Dit keer hebben we mijnheer reiger helemaal niet gezien. 


Het zonnetje (veel licht) was wel nodig om van deze afstand foto's te kunnen maken. 
Op de foto's zitter er soms takjes in de weg, maar ook vervelende schaduwwerking. 
Het is niet anders. Ik ben evengoed heel erg blij met deze serie.

Inmiddels heb ik begrepen dat jonge reigers zo'n acht weken op het nest blijven.
Na het uitvliegen blijven ze nog een weekje in de buurt en worden door de ouders geholpen. Hopelijk kunnen we de komende tijd nog een keertje langs.

Een pagina met interessante informatie over blauwe reigers vond ik op 
een Belgische site. Klik HIER als je dat ook wil lezen.
 



Dank voor alle leuke reacties op het bericht "Divers pluimage".

Divers pluimage

Hoogste tijd om weer eens wat vogels op mijn blog te plaatsen.

Een verzameling van diverse vogels die ik 

op verschillende plaatsen tegen ben gekomen.

Leuk dat het me eens is gelukt om zo'n klein bosvogeltje 
op de foto te krijgen. Meestal zijn ze continue in beweging 
of zitten ze (te) ver weg. Maar deze verzamelde 
nestmateriaal in lage struiken en bleef ook nog 
wel even op zijn plek. Ik denk dat het een tjiftjaf is.

De week daarna lukte het nog eens boven in de boom:

 

Variatie op "grutto op paaltje" > "wulp op rietbundel":

 

Eindelijk zag ik kuifeenden op foto-afstand, 

en dan ook nog met een zonnetje op zijn kop,

zodat het paars mooi te zien is:

Mijnheer kuifeend

Mevrouw kuifeend

Mevrouw en mijnheer wilde eend kom je natuurlijk steeds tegen.

Maar niet altijd zo mooi dichtbij als hier:

Veel eenden zwemmen ook alweer met kuikens rond.

De volgende foto's zijn echter van vorig jaar,

toen deze armada wel heel mooi op kwam stomen:

Grauwe ganzen zijn natuurlijk ook overal.

Nu met kuikens willen ze hun omgeving extra goed in de gaten houden.

Constant alert en alle kanten op kijken.

 

Waar deze gymoefening goed voor is, weet ik niet (veren opschudden?)

De rechter gans was trouwens steeds bezig met het strekken van zijn nek.

Eén kuikentje kreeg ik van dichtbij in beeld.

Eerst even kijken: durf ik hier wel naar beneden?

Ja hoor, stappen maar:

 

Lekker zwemmen.

Zo in het water lijkt hij een stuk kleiner:

Visjes voeren aan jonge fuutjes. 

Geen geweldige foto's, want ze zaten behoorlijk op afstand. 

Maar ik vind het zó leuk dat ik dat heb kunnen zien.
Deze vader wist wel het juiste formaat visjes,
en als hij dan aan komt zwemmen, 
steken ineens die gestreepte koppies weer naar buiten.

 

Deze kwikstaart wilde wel even op het paaltje blijven poseren,

zijn mooie achterkant laten zien.

Daarbij dan een soortgenoot, 

die vorig jaar over een bruggetje steeds dichterbij kwam huppen:

De afsluiter komt uit de categorie: 

"Wat leuk dat ik die nu eens gezien heb!"

Helaas niet met het licht op zijn kop, 

maar wel z'n mooi glanzende achterkant goed in beeld.

Hartelijk dank voor alle lovende woorden bij mijn blog
"Gele lis met waterjuffers"