Meer Waterloopbos

 

 

Mijn eerste kennismaking met het Waterloopbos deze zomer smaakte

absoluut naar meer. Aan het eind van dat blog schreef ik al dat ik graag in de herfst 

nog eens terug wilde. Helaas had ik daar een dag voor uitgezocht waarop het

magische zonlicht door de bladeren verstek liet gaan.

 

Maar paddenstoelen waren er wel! 

En als je ze zag, dan meestal ook in groten getale. 

 

 

 

Zoals hier, een boom vol mycena's. 

Lastig om van al die mycena's bij en door elkaar een aansprekend beeld te maken.

Maar wel weer mogelijkheden voor eens een ander standpunt.

 

 

 

 

 

Tot zover de kleine paddenstoeltjes. 

Want in dit bos groeien blijkbaar vooral supergrote exemplaren.

Nog nooit zo groot gezien. Hier eentje die omgevallen was.

Door de blaadjes eromheen krijg je een beetje een indruk van het formaat.

 

 

 

 

Nu vind ik het ontzettend lastig om van die grote joekels aansprekende foto's te maken.

Dus er maar dicht op gekropen om details vast leggen.

 

 

 

 

 

Ik stond hier in een greppel, zodat ik makkelijk op ooghoogte met

de zwammen kon komen. Omhoog kijkend door de camera zag ik

ook de blaadjes vanuit een ander perspectief.

 

 

 

 

Wel mooi zo, met nog een beetje structuur zichtbaar.

 

 

 

 

Tegen de middag kwam er iets meer licht in het bos.

 

 

 

 

Toen zag ik ook enkele porseleinzwammen (van normaal formaat).

 

 

 

 

Leuk zo op een liggende boomstam, dan past de camera eronder.

Via het klapscherm zag ik een vliegje in beeld verschijnen,

dat ik met mijn eigen ogen dus helemaal niet kon zien.

 

 

 

 

Hij was nogal beweeglijk, dus best lastig om hem in het scherpstelpunt te houden 

met de camera ondersteboven. Het vliegje zelf loopt heel makkelijk ondersteboven.

 

 

 

Zonder vliegje en nog dichterbij.

 

 

 

Iets verderop de boomstam stond nog een kleinere porseleinzwam.

Reeds licht gehavend.

Onder moeders vleugels.

 

 

 

Even draaien 

 

 

 

 

Eigenlijk wilde ik deze keer ongeveer dezelfde route lopen als in de zomer.

Maar dat deel was afgesloten omdat men met groot materieel aan het werk was;

veel van de schaalmodellen worden gerestaureerd.

Dus liep ik nu in een heel ander deel.

 Ik was blij dat ik hier ook weer zo'n leuk watervalletje tegenkwam.

 

 

 

 

Met sprankelende belletjes.

En er was toch licht genoeg om leuke kleuren in het water te toveren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Verderop was het water weer rustig. 

 

 

 

 

Nog meer blaadjes met een spiegeling erachter.

 

 

 

 

Op de weg terug zag ik nog een stronk met piepkleine geweizwammetjes.

 

 

 

 

Dat waren úberhaupt de enige geweizwammetjes die ik dit jaar gezien heb.

 

 

 

 

Nog een kleurige afsluiter.

 

 

 

 

 

Het bos toonde zich die dag dus iets minders sprookjesachtig dan dat

ik het in de zomer had ervaren. Maar evengoed fantastisch om hier rond te dwalen. 

Af en toe stond ik echt met mijn ogen te knipperen vanwege de hoeveelheid 

paddenstoelen op sommige plekken,

maar meerdere mensen die hier vaker komen, verzekerden me dat dit maar een 

fractie was van wat er in voorgaande jaren groeide. 

 

Helaas is het voor mij best een eind rijden naar dit bijzondere bos, 

maar ik ben vast van plan om de komende jaren

regelmatig terug te gaan.

 

 

 

 

Dank voor je bezoek aan dit blog en eventuele reactie.