Krugerpark - 4

Another brandnew day in the parc...

Swainsons frankolijn

Kleine papegaai

Dit zijn weer Chapmans zebra's, met een bruin streepje extra.

Bisschopsooievaar of wolly necked stork

Het lijkt wel of deze struisvogel charmant staat te poseren voor de camera.

Rode lipstick op de bek en het rokje hoog opgetrokken om die

mooie dijbenen te laten zien. 

Maar eh... die met zwarte veren zijn de mannen.

Hij stak de weg over en begon te rennen in tegenlicht.

En dan nog eens zazu, omringd met bling-bling bokehbollen.

Steenbok? Bij deze naam keek ik vreemd op, 

want van steenbokken had ik een ander beeld dan ik hier zag.

Deze kleine antilope heet in het Afrikaans: steenbokkie;

in het Nederlands: steenbokantilope. Zo genoemd omdat ze tussen het riet zó stil kunnen liggen, 

dat het lijkt of er een steen ligt. Voor zo'n klein dier is camouflage natuurlijk erg belangrijk.

Maar stil hebben we deze niet zien liggen. 

Hij bewoog heel behoedzaam terwijl hij een maaltje bij elkaar zocht tussen het hoge riet.

Zo'n leuk dier om te zien. Met ogen ... Bambi is er jaloers op.

Hij gaf ons de kans om hem heel lang te bekijken en volgen.

Nu even de andere kant opkijken.

Zomaar gelukt!! Visarend in de vlucht.

Dit was geweldig om te zien.

Een kudde mannen-koedoes was aan het eten onder en van een knots van een boom langs de rivier. 

De boom beschermt de koedoes tegen de felle zon.

Dat is natuurlijk ook erg fijn voor de foto's.

Dit vind ik zo'n mooie houding.

Die nek gestrekt en die prachtige hoorns erlangs.

Giraffen en lentebloesem

Luipaarden zijn erg goed in onzichtbaar zijn.

We zagen er één van heel ver. 

Zo ver, dat ik niet eens geprobeerd heb daar een foto van te maken.

Toen zat er een luipaard in een boom; het was bijna avond; er was nog maar weinig licht.

We wisten dat hij er zat (er stonden al een aantal auto's omheen),

maar dan nog duurde het een poos voor ik iets zag:

 

Ze verschuilen zich graag tussen struiken.

De laatste dag, we waren bijna het park uit; melding van een luipaard. 

Aan het aantal auto's konden we snel zien waar we moesten zijn. 

En dan nog heb ik 'm niet helemaal zonder takken ervoor,

maar: ik heb 'm.

Het was dus niet echt de safari van de grote roofdieren.

Leeuwen hebben we wél gezien, verschillende keren, maar niet echt van lekker dichtbij. Ik heb daar geen aansprekende foto's van kunnen maken. Sommigen, met van die hele lange toeters, is dat wel gelukt. Misschien was ik wat dat betreft ook wel wat verwend in het verleden. Over onze eerste ontmoeting met leeuwen heb ik eerder een blog gemaakt in Verwondering in Afrika. Klik op de volgende link als je zin hebt in nog meer wildlife:

Breakfast at Ruaha River.

Met deze serie heb ik hopelijk laten zien dat er ook naast de spectaculaire roofdieren nog genoeg te zien en genieten valt. 

En dan heb ik de olifanten nog bewaard voor een apart blogje.