Krugerpark - 1

Kan je op deze eerste foto hierboven geen dieren vinden - dan klopt dat wel.

Deze heb ik geplaatst omdat ik dit landschap zo mooi vind. 

De bomen hebben nog maar weinig groen, de lente begint net. 

Het zonlicht dat door de takken en de stekels van de acacia's schijnt, geeft een zilverachtige gloed.

In zo'n omgeving kom je vaak giraffes tegen.

Logisch, want zij eten vooral de blaadjes van de acacia's.

Hun tong is zo ruw dat zij geen last hebben van de stekels.

Op de giraf gaan de ossenpikkers aan de maaltijd:

Zó leuk om deze al kort na aankomst in het park goed te kunnen zien.

Zazie-zazu, ofwel: yellow hornbill of geelsnaveltok.

Zazu past beter bij deze stevige, leuke vogel. We zullen deze nog vaker zien.

En dan een héél grote verrassing:

we zijn een goed uur binnen de hekken van het Krugerpark

en spotten een neushoorn - hij komt behoorlijk dichtbij!

Super om dit imposante dier te zien.

Hij gaat eens lekker in het bad.

De ossenpikkers meer close-up in beeld:

Achteraf waren we extra blij dat we deze goedmoedige lobbes

van zo dichtbij mochten bewonderen.

De volgende morgen zagen we dit:

Op zich niet zo raar dat een hyena zit te smikkelen van een karkas.

Maar dit karkas was de dag ervoor nog een gezonde, stevige neushoorn,

die doorgaans in dit gebied te vinden was, samen met zijn broer.

Die andere neushoorn lag een stukje verderop.

Stropers hadden die nacht toegeslagen; rangers en politie waren

net ter plekke om onderzoek te doen..

Wij moesten daar snel vertrekken, want de weg werd  afgesloten.

Onze gids was erg aangeslagen; hij had de broers hier vaak opgezocht. 

Hij vertelde dat het volle maan geweest was die nacht,

dan is er voldoende licht om zonder extra verlichting te rijden.

Voor stropers een goede tijd om toe te slaan.

Het Krugerpark is volledig omheind en wordt goed bewaakt.

Maar met eenzelfde oppervlakte als Nederland, en grenzend aan 

verschillende landen, zijn er altijd weer criminelen die hun

slag weten te slaan.

Vanwege een onzinnig bijgeloof.

Deze hyena kon daar ook niets aan doen;

hij trof een lekker maaltje.

Hyena's horen niet echt bij mijn favoriete dieren.

Maar eh... als jonkies je aankijken met zulke ogen...

 

 Maf gezicht, zo'n nest puppies langs de kant van de weg.

Maar hyena's maken hier vaak een hol onder de weg;

het asfalt dekt de boel goed af, zodat het hol extra droog blijft.

Ook langs de weg: een charmant paraderende griel:

In de boom een cougal, of spoorkoekoek.

Familie van onze koekoek, maar wel een familielid die gewoon zelf een

nest bouwt en zijn kinderen grootbrengt.

Even zijn veren opschudden. Istie nóg leuker:

Het mooiste vogeltje van Afrika: de lilac breasted roller.

Overal in Afrika kan je deze kleurrijke verschijning tegenkomen.

Wij hebben haar deze reis ook vaker gezien; het mooist in vroeg ochtendlicht:

 

De Nederlandse naam is vorkstaartscharrelaar.

Wij hebben haar de bijnaam Lola gegeven. Daar maakte ik eerder

een blogje over in Verwondering in Afrika. 

In het park kom je veel kopjes tegen.

Imposant, zoals die rotsbergen opdoemen in het landschap.

Tegen het eind van de dag zagen we een groepje bavianen.

Deze geeft me het idee dat hij diep in gedachten is verzonken.

Zijn ogen intrigeren me.

In het laatste zonlicht samen de dag overdenken:

 We waren vijf dagen in het Krugerpark. Zondags werden we 's morgens opgehaald in Johannesburg; rond 14.00 uur waren we bij het park, waar de gids eerst het personenbusje wisselde voor een safarivoertuig....de safari kon beginnen.

We hebben overnacht bij twee campsites. Twee nachten bij Skukuza Restcamp; dinsdag reden we al gamedrivend naar Satara , een kleine 100 km noordelijker. We hebben heel wat verschillende landschappen gezien. Naar het Noorden toe (dichter bij de evenaar) werd het duidelijk groener. En: het werd rustiger; veel minder auto's. Donderdags moesten we weer pakken en reden al gamedrivend naar de plek waar we de "gewone bus" achtergelaten hadden. Ook weer rond 14.00 uur verlieten we toen het park.

Pfoe...wat hebben we veel gezien. Er valt hier werkelijk voortdurend wildlife te spotten.

De regels voor het park zijn heel streng. Met een auto mag je van 6.00 tot 18.00 uur in het park rijden; de restcamps zijn omheind; ook daar moet je uiteraard voor 18.00 uur binnen de poort zijn. Verder is het absoluut verboden om de auto te verlaten, ook de gidsen mogen dat niet. Op deze manier komen de dieren dus niet in aanraking met mensen. Aan auto's zijn ze gewend. De dieren zijn hier veel minder schuw dan in minder beschermde gebieden. 

Veel gezien betekent ook véél foto's. Het is duidelijk dat ik de tijd heb genomen om deze uit te zoeken. De hippoclash heb ik al laten zien; verder komt er een apart blog over olifanten. De rest heb ik verdeeld in vier delen, met kris-kras verschillende dieren en landschappen door elkaar. Dat is ook hoe je dit met een gamedrive ervaart. Soms ga je op zoek naar bepaalde dieren, maar als je dan iets anders interessants tegenkomt....

De hele reis was georganiseerd door Bart Siebelink. Voor dit deel had hij Wild Wings Safaris ingeschakeld - een uitstekende keus.  We werden begeleid door de gids Simon Vegter, die zelf ook een enthousiast en zeer goede fotograaf is. Dus lette hij goed op het licht en de fotostandpunten.