Verstoppertje

Begin september gaf een vriendin mij een seintje dat er bij haar in de sloot iedere ochtend rond dezelfde tijd, steeds tussen 10 en 12 uur, een familie waterhoentjes langskwam. Twee ouders met twee jonkies.

Een afspraak was snel gemaakt, dus zat ik vrijdag 6 september tegen tienen bij haar op de vlonder. Ik dacht: "Kat in 't bakkie, ik ga zitten en klikken maar." Maar zo makkelijk was dat toch niet. Ten eerste vond de hond het wel heel gezellig dat ik op de vlonder ging zitten, dus die begon met beurtelings tegen mij op te springen en rondjes te rennen. De hoentjes verdwenen naar een donker stuk achter het bruggetje, waar ik ze niet kon zien.

Toen de hond een beetje uitgeraasd was, kwamen de volwassen hoentjes wel weer poolshoogte nemen, steeds één tegelijk. En uiteindelijk kwamen de jonkies ook onder het bruggetje door. Maar daar doken ze direct tussen de waterplanten en ze bleven dan steeds in dekking.

Onder het bruggetje was het heel donker; kwamen ze daaruit, dan zwommen ze even in het zonlicht. Ik had me behoorlijk vergist in de mate waarin de grijzige donsveertjes het zonlicht weerkaatsen. Dus: eerst fiks overbelichte kuikens. Gelukkig kreeg ik nog een herkansing en zijn twee foto's daarvan nog toonbaar geworden:

Zodra ze aan mijn kant van het bruggetje waren, doken ze direct tussen de waterplanten. Gelukkig waren ze wel nieuwsgierig genoeg om af en toe even naar buiten te koekeloeren. Dan hoorden ze direct klik. Dit verstoppertje spelen leverde wel leuke plaatjes op:

Totaal andere plaatjes dan ik vooraf verwacht had, dus. Een familiefoto zat er niet in.

Dat is natuur: verrassend, altijd afwachten wat je te zien krijgt. Ik heb weer een paar uurtjes volop zitten genieten. En met deze verstoppertje-platen ben ik erg blij.

Wat ook nog een anders-dan-anders ervaring was: op de vlonder werd verse cappuccino geserveerd!
't Was een heel luxe ochtend, dus.

Wat ik wel fijn vond om te horen, was dat de waterhoentjes de volgende dag gewoon weer langs zijn gekomen. Ik had ze dus niet al te erg schrik aan gejaagd met mijn geklik vanaf de vlonder.