Helgoland *2* jan-van-genten

De plekken bovenaan de klif waar gebroed kan worden, zitten bomvol.

Toch weten stellen elkaar steeds weer feilloos terug te vinden.

 

Heel mooi is het begroetingsritueel. Een soort "dans van de snavels".

Met de snavel strelen ze langs nek en snavel van hun partner.

Paren jan-van-gent broeden ieder jaar op dezelfde plek en

blijven levenslang bij elkaar. Beide vogels broeden, ca. 40 dagen,

op één ei. Daarna zorgen ze ook gezamenlijk voor het voedsel van hun jong.

 

Nog meer van dit geknuffel. Ze doen dit niet alleen bij de begroeting, 

maar ook zomaar tussendoor. Het ziet er heel liefdevol uit 

en zal een bestendiging van de band met elkaar zijn. 

Waarom ze soms hals en kop recht naar boven strekken, 
heb ik nergens kunnen vinden. Ziet er wel heel mooi uit.

De volgende liep zo een heel stuk te wandelen:

Maar niet alles is zo idyllisch binnen de kolonie.
Ze gebruiken hun snavels ook om hun ruzies te beslechten.
Dat ziet er behoorlijk agressief uit. 

 
Zoals overal met groepen, 
er is er altijd één met de grootste bek:

Een één die gewoon de baas is (vindt-ie zelf):

"I am the leader..."

Maar op een smal richeltje langs de klif, 
zit je ook niet echt rustiger. Even de vleugels strekken,

heb je óók meteen bonje met de buurvrouw...

Er moest natuurlijk ook gewoon worden gepoetst.

Of poseren voor de foto:

En af en toe lekker een rondje boven zee:

Of boven het wad, in het glinsterende avondzonnetje...

Deze foto's kúnnen natuurlijk helemaal niet, maar als 
Lightroom nou ff alle teveel aan glinsteringen op het water wegfiltert...

Hartelijk dank voor alle leuke reacties op 
het eerste bericht over Helgoland.