Drie pieken - Drei Zinnen - Tre Cime di Lavaredo
Die dag waren we heel vroeg al in de buurt van de berghut Auronzo,
waar we de vorige reis hadden overnacht. Toen stond de wandeling naar de Tre Cime
al op de planning, maar slecht weer verhinderde dat.
Vandaag was de weersverwachting prima; voor dag en dauw gingen we op pad.
De zonsopkomst kleurde nauwelijks, maar iets later zorgde de zon
wel voor een mooi lichtspel.
Na een picknick-ontbijt gingen we op stap; ieder in zijn eigen tempo.
Zeker het eerste deel was enigszins bekend gebied,
maar zag er toch ook weer anders uit.
En die bloemen, die bloeiden er toen niet, maar die voegen voor mij wel echt iets toe.
Alpenpoppies:
En ook die leuke lila bloemen weer; rhodothamnus:
Dat leuke kerkje hoort erbij:
Dit bergmassief zijn de drie pieken al,
maar vanaf deze kant herken je dat nog niet.
Dus nog even fiks doorstappen en dan zie je duidelijk de drie toppen.
De pieken kijken hierover uit:
Het ziet er hier wel heel leeg uit,
maar ik fotografeerde dit vanaf het pad en daar stond ik zeker niet alleen.
Onderweg maakte ik deze beelden:
Nogal wat 'verkeer' onderweg dus.
Maar terug naar al het moois wat er te zien was.
Een lekker blauwe lucht op dat moment; kleurt het water ook.
Zelfs kleine plasjes doen mee met dit kleurenfeest.
Op de terugweg. Fijn, zo'n berghut waar je wat kunt eten en vooral: drinken.
Dit zijn wel de leukste bloemetjes die ik die week ben tegengekomen.
Ook een heel leuke naam: Kwastjesbloem.
Dit rotsblok doet me denken aan de standbeelden van leeuwen,
die vaak op wacht staan bij Aziatische tempels.
Kleine plantjes, maar dat knalgeel valt wel op.
Klein hoefblad.
Ook hier nog even de gentianen.
Een mooi stukje marmer langs de weg.
Tot slot nog wat beelden van die indrukwekkende, bijzondere bergwanden.
Zoals hierboven ook genoemd, waren we twee jaar eerder ook in dit gebied.
Ook daar maakte ik blogs over; dus wie nog meer van deze woeste
bergtoppen wil zien, hieronder de links:
