Skûtsjesilen

Het skûtsje 'Nooit Volmaakt' glanst ons tegemoet, 

ze ligt die onverwacht zonnige zondagmorgen klaar in de jachthaven achter

Fort Kudelstaart. De schipper, Rob Ligtenberg, wil het skûtsje die dag naar Nieuwkoop varen.

En wij mogen mee!

Bouwjaar van de Nooit Volmaakt is 1910;

in de jaren 70 kocht de vader van Rob, de huidige schipper, het toen nogal gehavende skûtsje 

en heeft het vervolgens zelf in 4 jaar tijd vanaf de romp weer opgebouwd.

Daarna kon het gezin gaan varen. Schipper Rob is dus met en op het schip opgegroeid

en kent het van haver tot gort. Dat is maar goed ook, 

want zo'n schip met veel houtwerk vergt enorm veel onderhoud. Ook hij doet dat zelf.

 

Maar terug naar zondag 15 augustus. 

Rond 9.30 uur varen we de jachthaven uit, de Westeinder Plassen op.

Daar kunnen de zeilen gehesen worden.

Als je zelf op de boot zit, is het lastig om dat grote zeil helemaal in beeld te krijgen.

 Het nummer 111 komt dit jaar overeen met de leeftijd van het schip.

Aan de overkant van de Plassen moeten de zeilen weer omlaag

en varen we verder op de motor de vaarsloot richting Leimuiden in.

Al gauw laten we de eerste brug achter ons.

Wij genieten van het landschap en de warme, zachte wind die om ons hoofd waait.

We draaien de Drecht op.

Dat is weer even een rustig stukje en de zeilen gaan weer omhoog.

Voor de Tolbrug in Leimuiden moeten de zeilen weer gestreken worden

en is het verder te smal en te druk om te zeilen. 

Sterker nog, die enorme mast moet zelfs omlaag.

Pfff, zware klus. De onderkant komt uit het ruim omhoog en daar

hangt een tegengewicht aan van maar liefst 1100 kg.

(links nog net op de foto te zien).

Dan kan het skûtsje net onder de N207 door.

Dit stuk wordt behoorlijk druk bevaren.

Bij de Bilderdambrug verzamelt zich dan ook aan beide kanten een flinke rij.

We mogen als eerste door de brug; dan is het daarna leuk achterom kijken.

Het heeft beslist wel wat, 

al die vaartuigen in verschillend formaat en uitvoering.

We komen bij de Tolhuissluis. Ook daar een drukte van belang. 

Maar als de sluis dan leeg is, mogen we ook hier als eerste naar binnen.

En hebben we ruim baan om de Amstel op te varen.

Ook daar veel pleziervaart.

We zijn ongelooflijk veel bruggen tegengekomen. 

Veel heb ik er ook op de foto gezet, die ik niet allemaal zal laten zien.

Wel deze, de brug bij Vrouwenakker. Die twee bovenkanten zo omhoog vind ik wel heel sierlijk.

Net twee zwanen die naar boven reiken.

Nog een stukje Amstel.

Bij Uithoorn draaien we de Kromme Mijdrecht op.

 

 

 

Ook daar bruggen, uiteraard.

We varen zo langzamerhand langs erg bekend terrein,

De Kromme Mijdrecht is grensrivier van onze gemeente en ons dorp Wilnis.

Hier langs De Hoef.

We komen nog een mooie, behoorlijke grote tjalk tegen.

Dan leggen we aan voor een brug, die me wel heel bekend voorkomt.

Toch moet ik even goed om me heen kijken om te ontdekken

dat we inmiddels bij Woerdense Verlaat aangekomen zijn.

Hier kom ik wel érg vaak langs.

 

Direct achter de brug is de sluis. Dat past maar nét.

de sluis is 21 meter lang, de Nooit Volmaakt 19 meter en dan heb je

achteraan nog het roer, en vooraan hangt het anker.

Ook langs de zijkanten is het krap.

Maar het was hier voor de schipper niet de eerste keer.

De Kadewetering langs de Hollandse Kade,

waar ik al zo vaak gelopen heb. Hier komen we ook langs Lusthof De Haeck

(voor vaste blogbezoekers een bekende naam).

De wind  was inmiddels behoorlijk toegenomen.

Bijna op de Nieuwkoopse Plassen.

We steken de Noordeinderplas over en dan is daar het torentje van Nieuwkoop.

Precies op de geplande 17.30 uur leggen we aan.

Dan hebben we dus 8 uur gevaren om het zigzagtraject af te leggen.

Als we daarna naar Kudelstaart terugrijden, zijn we daar in een kwartiertje.;

langs de weg is het 15 km.

 

Maar het was een dag met een gouden randje, om nooit te vergeten.

 

Uitgebreide informatie, over het boeken van tochten, maar ook over de 

geschiedenis van de Nooit Volmaakt, is te vinden op de website:

https://www.varenmetdenooitvolmaakt.nl/