De eerste paddenstoelen

 

 

 

 Eind september ging ik de eerste keer op pad om paddenstoelen te zoeken.

Eerst naar Lusthof De Haeck. Daar waren ze al wel te vinden, maar op donkere plekken

en ik had er moeite mee om daarmee goed op gang te komen.

Maar de herfstsfeer vastleggen lukte al wel; een spiegeling:

 

 

 

  

Ook altijd fascinerend: de zon die over de varens speelt.

 

 

 

 

Dan maar naar 's Graveland; in het Spanderswoud was het ook nog goed zoeken,

maar daar wilde al wel wat lukken:

 

 

 

 

Hetzelfde groepje, maar dan anders:

 

 

 

 

Aan de rand van een grasveld stonden grote bruin-met-witte-stippen:

 

 

 

 

Daarvan zijn er twee soorten, die erg op elkaar lijken.

De panteramaniet - heel giftig - en de parelamaniet - volkomen onschuldig.

Welke dit is weet ik dus niet, maar ik was toch niet van plan om ervan te eten.

 

 

 

 

Een week en een paar plensbuien later, waren er véél meer te vinden. 

Tijdens een fotowandeling Via Liset vonden we in het Franse Kamp 

(dat is in Hilversum hoor, niet dat ik naar Frankrijk afgereisd was)

eerst weer deze bruine amanieten tussen de herfstbladeren.

 

 

 

 

Ook een jonkie: 

 

 

 

 

Daar vond ik ook een piepklein dennenappeltje met nog piepkleinere mycenaatjes erop. 

 

 

 

 

Daar ben ik wel een poosje zoet mee geweest:

 

 

 

 

Ik telde er zeker negen.

 

 

 

 

 

 

 

Deze omgehaalde bomen waren een stuk groter;

nu nog zonder begroeiing, maar in de toekomst vast voer voor zwammen.

 

 

 

 

 

 

 

Deze stronk was duidelijk al ouder en had zijn eigen eco-systeem.

 

 

 

 

 

 

De gebobbelde hoedjes van de mycena's (?) vind ik wel apart,

ik heb daar geen info over kunnen vinden; als iemand daar iets over weet,

hoor ik dat graag.

 

 

 

 

Ook iets dat op dood hout groeit, de paarse knoopzwam; die dus rood was:

 

 

 

 

In een volgend bos (weer aan de kant van 's Graveland), vond ik

in een donker deel weer een dennenappeltje met begroeiing. 

Deels over het appeltje heen de onderkant van de mycena gefotografeerd;

een koele witbalans voor een spannende sfeer.

 

 

 

 

Ook in het nogal donkere deel deze tweeling met een nogal wollige bovenkant.  

 

 

 

 

Ziet er van bovenaf nog gezelliger uit:

 

 

 

 

Vervolgens zag ik daar, een beetje verscholen in het bos, een deel waar veel 

dode boomstammen bij elkaar lagen.

Vól zwammen; een soort paddenstoelen-walhalla.

 

Ik vond daar bv. deze goudvliesbundelzwam.

Van bovenaf:

 

 

 

 

En deze supergrote chocoladetruffels met poedersuiker.

 

 

 

 

En dan kan je daar tussen al die soortgenoten toch beschadigd helemaal alleen staan:

 

 

 

 

Samen is veel gezelliger.

 

 

 

 

Verderop staat deze stam helemaal vol; op de stam en ernaast.

Maar dan is een leuke compositie niet zo makkelijk te vinden. Het kan ook té veel zijn:

 

 

 

 

Eén groepje vanuit een spleet gaat iets beter.

 

 

 

 

Er stond nog veel meer; en een week later was het grotendeels weer anders,

maar dat is voor een later blog. Dit paddo-seizoen begon voor mij 

dus niet zo voortvarend, maar intussen heb ik al heel wat uren enthousiast 

tussen de paddo's doorgebracht en heel wat beelden op de computer staan.

Voor nu wil ik afsluiten met een sterk bewerkt bosfoto,

voor mij weerspiegelt dit een sprookjesbos. 

 

Dank voor je bezoek en leuk als je laat weten wat je ervan vindt;

graag tot de volgende keer.