Naar de lente...

Een half etmaal opgepropt in een vliegtuig, extra reistijd eromheen, maar....

de volgende zonnige zondag lagen we op het lentegras in Kirstenbosch, 

de botanische tuin van Kaapstad, jonge nijlgansjes te fotograferen.

Deze kleintjes zijn zo aandoenlijk, overal ter wereld.

Hier waren ze totaal niet schuw, liepen rustig tussen de vele bezoekers door.

Ook volop gele bloemen:

In de tuin van onze lodge bloeiden lenteklokjes.

Dus we hadden het lentegevoel direct goed te pakken. 

Kirstenbosch is een geweldig park, zowel voor vogel- als voor bloemen en plantenliefhebbers.

Deze zondag waren er veel bezoekers, ook veel gezinnen die konden picknicken op de grasvelden. 

Maar een stukje doorlopen en je waant je er bijna alleen.

Het is een groot, glooiend park, prachtig onderhouden.

En nu dus al lekker groen. We hebben daar twee verschillende dagen doorgebracht.

Het is een botanische tuin; ze laten daar vooral de unieke flora van de  

Kaapstreek zien. Bijzondere bloemen zijn de protea's.

Enorme struiken met grote bloeiende bollen,

die we hier vooral in allerlei variatie van rood, oranje, geel zagen.

Een droomonderwerp voor macrofoto's.

Je kan er zo heerlijk in duiken;

het is echt een (kleuren)-feestje wat je dan te zien krijgt.

De sunbird duikt er ook graag in.

Tja, ze zijn lekker.

Vindt ook de Kaapse suikervogel.

(dit is meneer sugarbird; mevrouw heeft niet zo'n lange staart)

Van de paradijsvogelbloem, papegaaienbloem of Strelitzia Reginae, die normaal 

oranje bloembladen heeft, hebben ze hier in Kirstenbosch een variant gekweekt met gele bloemen.

Deze is vernoemd naar Nelson Mandela.

Mandela's gold.

Hier haalt mevrouw suikervogel op acrobatische manier haar maaltijd

50 tinten groen:

Tot zover Kirstenbosch.

Het is de bedoeling dat meer blogs volgen.

Ook meer naar het noorden langs de westkust konden we 

genieten van de lente. Een goudsblommetjie:

Velden vol geel:

Of wit en geel, plus struisvogels met lentekriebels.

Gele wevers, druk met het bouwen van hun nest.

Het tweede deel van onze reis waren we aan de andere kant van het land;

in de Kruger wildtuin. 

(het woord tuin heeft in het Afrikaans toch een iets grootsere betekenis dan bij ons)

Daar zagen we jonge mannen met lentekriebels.

En als er eenmaal geknokt wordt, volgen er meer.

Als je dit gezien hebt, dan kan je reis toch niet meer stuk?

We waren in Zuid Afrika op fotoreis met het Centrum voor Natuurfotografie,

onder de immer enthousiaste (bege-)leiding van Bart Siebelink.

Bart had een reis uitgestippeld vol afwisseling, met superkansen voor alle soorten natuurfotografie. 

Nadat ik dit jaar nog weinig tot fotograferen was gekomen, 

heb ik deze vakantie mijn fotohart volledig op kunnen halen.

En er ligt nu natuurlijk heel veel materiaal voor blogs.