Van riet en grauwe ganzen

Wat is er Hollandser en gewoner dan riet en grauwe ganzen.

Zeker als je hier in de omgeving tussen de weilanden rondkijkt:

overal water met rietkragen omzoomd en in ieder jaargetijde veel,

echt veel, grauwe ganzen.

Het riet staat hier waarschijnlijk al eeuwenlang langs de sloten.

Maar is het wel zo'n gewoon grasje?

's Zomers groen, maar het grootste deel van het jaar zien de droge, 

wat kleurloze stengels er supersaai uit. Totdat....het zonlicht over de pluimen strijkt. Dan weerkaatsen de vele, kleine "haartjes" aan de pluimen het licht alle kanten op en zorgen voor een bijna lichtgevende gloed.

 

De stengels van het riet zijn opgebouwd uit segmenten, die ten opzichte van elkaar kunnen draaien. Zo buigt en wuift het riet met alle winden mee.

Grauwe ganzen eten graag rietzaadjes.

Dat is een belangrijke link tussen deze twee.

Want grauwe ganzen zijn nu wel heel gewoon, zo'n dertig jaar geleden waren 

er hier niet zoveel meer. 1935 was het laatste jaar dat er nog een broedend 

paar werd waargenomen.

Maar riet wordt vaak ingezaaid op nieuw ingepolderd land. Riet verdampt veel water en versnelt daardoor de uitdroging van de bodem. Zo ook in 1968 in het pas drooggelegde deel langs de nieuwe Oostvaardersdijk. Dit enorme rietveld trok allerlei vogels. Al in 1970 deden duizenden grauwe ganzen dit gebied aan tijdens de trek. In 1974 broedden ze er. Maar ook duizenden onvolwassen ganzen kwamen naar het gebied om daar de rui door te maken. Massaal snoepten ze daar van het overvloedige riet. En zorgden er zo voor dat het moeras niet dichtgroeide, maar een open en afwisselend begroeid gebied werd.

Biologen die dit unieke gebeuren opmerkten, maakten zich daardoor sterk om dit gebied als natuurgebied beschermd te krijgen. In 1986 werden de Oostvaardersplassen officieel staatsnatuurmonument. Dit is natuurlijk maar een klein deel van het verhaal, maar we hebben de Oostvaardersplassen dus te danken aan het riet en de grauwe gans; de grote hoeveelheden grauwe ganzen nu danken we dan weer aan de Oostvaardersplassen. Plus de toename van nog heel veel meer vogelsoorten.

Bovenstaande info komt uit het boek "De Oostvaardersplassen - voorbij de horizon van het vertrouwde" van Ruben Smit uit 2010. Vol met prachtige foto's van Ruben Smit en veel achtergrondinformatie over het ontstaan van dit unieke gebied (meerdere schrijvers).

Aan de wandel met de koters.

Voortdurend alle kanten in de gaten houden.

En af en toe even de veren strekken.

Riet met dauwdruppels en een opkomend zonnetje daardoorheen:

Een stille, wat grauwige ochtend.
Deze gans dacht: "Ik ga even voor wat actie zorgen! Ik stijg op!".

 

"Of eh... toch maar niet ... dit was al actie genoeg."

Vorig jaar eind april nam ik deze foto's 
van een weiland en sloot vol met ganzen met pullen:

Een maand later keek ik met zeer gemengde gevoelens naar deze foto's. 
De soort is té succesvol. Hier in de buurt werden duizenden ganzen 
vergast op last van Schiphol. 

De naam "grauwe gans" vind ik eigenlijk zeer onterecht. Het klinkt zo naar: 
saai grijs en niks. Maar volgens mij zijn ze meer bruin dan grijs 
en de spierwitte delen steken daar zo mooi bij af. 
Je begrijpt het al: ik vind ze echt mooi.

Ter afsluiting riet aan het eind van een zonnige winterdag:

 De foto's in dit blog zijn een mix van oudere en nieuwe foto's, 
gemaakt in de Oostvaardersplassen en hier in de omgeving De Ronde Venen.