Lanzarote - langs de Westkust

 

 

 Langs de westkust stuit de Atlantische Oceaan op de lavarotsen van het eiland.

De hele periode dat wij er waren was het onstuimig weer,

dus dat ging gepaard met fikse klappen en splashes van het water.

 

 

 

 

Een fantastisch schouwspel vanaf de kant bij het vissersplaatsje El Golfo. 

 

 

 

 

De boten van de vissers bleven aan land;

in een baai aan de andere kant van de heuvel, 

waar het water meer ruimte heeft om over het strand te stromen. 

 

 

 

 

Maar ook hier was de overweldigende kracht van het water te merken. 

 

 

 

 

Hier en daar toch wat mensen op het strand; zij geven een idee van afmetingen. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dit was onderweg naar het Lago Verde. 

 

 

 

 

   

Het meer is ontstaan in een oude krater, waardoor er nu nog steeds water 

ondergronds aangevoerd wordt naar het meer. De groene kleur is niet ontstaan 

door zwavel of andere stoffen die je bij vulkanen aantreft. 

Het meer is zo groen gekleurd vanwege algen die in het zoute water leven. 

 

Het meer is zo populair bij toeristen, dat ze de toegang hebben moeten afsluiten.

Je ziet dus overal ongeveer de foto als hierboven, vanaf een uitkijkplateau. 

 

 

 

  

De rotswand erachter vind ik wel zo imponerend.

Vanaf de parkeerplaats bij El Golfo, loopt er een pad de berg op. 

 Je verwacht dan een fikse wandeling naar het meer, 

maar integendeel: je bent er zo. 

 

 

 

 

Vanaf het meer terug naar het vissersdorp, waar je uiteraard 

veel visrestaurants kunt vinden.

 

 

  

 

 

 Nu was het vooral een eldorado voor mensen die het geweld 

van al dat water dat met donderend geraas op de kust slaat, prachtig vinden.

 

 

Waanzinnig veel foto's geschoten; op verschillende dagen;

ik kon er geen genoeg van krijgen. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Iets ten zuiden van El Golfo ligt Los Hervideros.

Vanaf de weg zie je daar in eerste instantie een gebied vol zwarte lavablokken,

zoals op veel plekken. 

 

 

 

 

Maar kijk heel goed uit als je daar een wandelingetje wil maken;

het zit er vol met gaten. 

 

 

 

 

Lavastromen hebben voor een ruige rotsformatie gezorgd die zeer abrupt stopt 

waar de zee begint. Als je de auto uit stapt, zie je nog niet direct iets bijzonders. 

Pas als je dichterbij komt, zie je hoe de zee stukken uit de kust heeft gehapt 

en hoe de golven soms zeer ruig in de onderbuik van de uitgeslepen rotsen klotsen. 

 

 

 

 

 

 

Alweer een fascinerend natuur spektakel. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Op deze plek komt het water echt ver het land binnen. 

 

 

 

 

 

 

 Nog even terug naar El Golfo voor de zonsondergang.

 

 

 

 

 

 

 

 

Jullie hebben inmiddels wel begrepen dat Lanzarote een soort

fotografie-paradijs is.  Wat hebben we daar veel mooie en leuke dingen

gezien. Er staan nog veel meer beelden op de computer,

maar het is nu wel tijd om een punt achter Lanzarote te zetten. 

 

In een volgend blog weer wat Hollandse beelden. 

 

 

Dank voor het lezen en bekijken en jullie fijne reacties op de voorgaande blogs.