Lanzarote - Jardin de Cactus

 

 

Deze grote tuin vol cactussen was ook een project van 

César Manrique en is dus ook weer iets bijzonders.

 

De tuin is aangelegd in een oude steengroeve en ligt daardoor in 

een soort grote kom, die de cactussen beschut tegen de harde wind 

die over het eiland waait. 

Wie de cactussen ziet, begrijpt dat deze planten gevoelig zijn voor wind. 

Hun stekels kunnen de cactussen dan misschien wel  beschermen 

tegen plantenetende dieren en nieuwsgierige mensen, 

tegen de harde wind zijn vooral de hogere cactussen niet zo goed bestand. 

 

 

 

 

De muur rondom is best hoog, maar zeker ook begroeit en er lopen ook 

paden langs de muur, zodat het publiek daar ook kan komen. 

 

 

 

 

Dan de cactussen. Om te beginnen een paar a-typische exemplaren,

want met blaadjes i.p.v. stekels en... een ragebol bovenop. 

 

 

 

 

 

 

Dit lijkt meer op wat we kennen als cactus.

Maar dan wel errug groot:

 

 

 

 

Een exemplaar met veeel smalle witte stekels.

 

 

 

 

Of wat minder en korter, maar deze zien er wel heel stevig uit.

 

 

 

 

Nog wat zeer stevige punten:

 

 

 

 

Niet zo stevig, maar hier met gele blaadjes:

 

 

 

 

Nog vrolijker, met gele bloemetjes:

 

 

 

 

En dan iets heel anders; een geel kroontje.

 

 

 

 

Gele stekels, dat kan ook.

 

 

 

 

Of wat kleinere stekels, maar dan wel héél veel;

op een joekel van een cactus: 

 

 

 

 

Even weer iets kleiner, maar wel heel stevig.

 

 

 

 

Met rood, dat had ik nog nooit gezien.

 

 

 

 

En de volgende had zelfs rode bloemetjes.

 

 

 

 

Even inzoomen.

 

 

 

 

Lijkt wel of je hier in de draaimolen zit:

 

 

 

 

Deze heeft een zeer gevarieerde bovenkant.

 

 

 

 

 Wat leuk! Een krulletjescactus blijkt ook te bestaan! 

 

 

 

 

Dit zijn wat kleinere exemplaren; daarvan staan er dan ook veel bij elkaar. 

 

 

 

 

Met nog meer bloemetjes.

 

 

 

 

Nu dan een heel grote, meer dan menshoog: 

 

 

 

 

De stekels op de staande delen zijn ook enorm;

en heel mooi als je inzoomt:

 

 

 

 

Inzoomen op de stengels 

(dat zijn de groene delen, waar het water opgeslagen wordt):

 

 

 

 

En nog wat dichterbij:

 

 

 

 

Weer andere soorten, maar ook joekels:

 

 

 

 

Een zeer grote bol; bijnaam: schoonmoederstoel.

 

 

 

 

Nog zo-één, maar dan vooral de bovenkant.

 

 

 

 

Een heel stuk kleiner; en leuk: dat roze had ik verder niet gezien.

 

 

 

 

 

"De cactussen zijn niet per soort, grootte of afkomst ingedeeld. 

Hierdoor krijg je een fraai palet voorgeschoteld waarbij groot en klein, 

dun en dik, bloeiend of juist niet prima op elkaar afgestemd zijn. 

Soms zie je wel enkele cactussen die wat betreft vormgeving prima 

bij elkaar passen. Juist door niet vast te houden aan geografische indeling 

ontstaat de vrijheid om optisch mooie plaatjes te creëren."

 

De tuin is dus duidelijk de creatie van een kunstenaar;

het gaat om een visueel fijne ervaring.

Er staan ook vrijwel geen bordjes met namen of uit welk werelddeel

een plant afkomstig is; en folders met achtergrondinformatie

over de planten ben ik ook niet tegengekomen.

 Maar als je ooit op Lanzarote bent, is een bezoek aan deze tuin

een absolute aanrader.