Helgoland revisited

 

Na tien jaar en twee weken gingen wij terug naar Helgoland (juni 2024).

Iets laten er in het seizoen dus dan de vorige keer, in de hoop ook 

pasgeboren Jan van Genten te kunnen zien.

En zoals je hier kunt zien: dat lukte.

Wat wel direct opviel, was dat de kliffen minder bezet waren dan destijds:

de vogelgriep had de voorgaande twee jaar onder de Jan van Genten

fiks zijn tol geëist.  

Maar dat was nu voorbij en de vogelwachters waren erg blij dat er 

nu zo véél jongen geboren waren.

Met een beetje croppen is het oogje goed te zien:

Op favoriete plekken zaten de vogels toch weer behoorlijk dicht op elkaar.

Dat leidt tot conflicten; 

hoewel we daar niet zo veel van hebben gezien als vorige keer.

Dat kan ook komen omdat de jongen er nu waren?

Het ziet er heel heftig uit, 

maar meestal verwonden ze elkaar hier niet mee.

Vooraf hadden we gedacht dat we 's morgens voor zonsopkomst naar de klif 

zouden lopen voor foto's in het allermooiste licht. Maar helaas, 

we konden uitslapen en uitgebreid ontbijten, want dat mooie licht was er niet.

Wel was er wind, en stevig ook.

Ik vond het triest om te zien hoeveel moeite het de vogels kostte om te landen.

Vaak kwamen ze aanvliegen, draaien en dalen om te landen

en oeps, toch weer doorvliegen en wéér een rondje voor een nieuwe poging.

Blijkbaar moesten de nesten ook nog steeds bijgewerkt worden,

want we zagen veel vogels die nestmateriaal meebrachten.

Wát een inspanning voor zo'n beetje gras (deze had in verhouding nog veel bij zich).

Op de rotsen broeden meer vogelsoorten, zoals meeuwen.

En heel veel zeekoeten.

Portret of a lady:

Knuffelen 

(let op de opwaaiende veertjes bij de linker vogel).

Enkele vogels helpen de wetenschap aan handige gegevens;

waarschijnlijk niet geheel vrijwillig.

Poetsen doen ze heel elegant:

Ondanks dat de zon meestal verstek liet gaan en de heel harde wind,

hebben we wel een fijne tijd gehad op Helgoland.

Regenen (fiks) deed het vooral 's nachts en in de vroege ochtend.

Maar het is bijzonder hoe de vogels zich er geen snars van aantrekken dat

de mensen zo dichtbij komen. Wij horen voor hen waarschijnlijk gewoon bij de entourage.

Dus had ik veel te veel foto's gemaakt; dat is dan lastig uitzoeken.

 Er volgt nog een blog.