Prairiehondjes

 

 

 

Eind juni gingen wij een dagje naar Dierenpark Amersfoort.

Ik werd erg enthousiast over dat idee toen ik las dat daar prairiehondjes wonen, 

een soort die ik tot dan toe alleen kende van de blogs van Marco. 

Vanwege eenrichtingverkeer in het park duurde het wel een tijd voor we bij deze 

leuke hondjes aanbeland waren. Hun leefgebied was nog net voor het einde van de route.

 

Het zijn natuurlijk helemaal geen hondjes, maar grondeekhoorns.

 

Constant alert op hun omgeving.

 

 Er waren ook veel jonkies. Hier eentje in de geëigende eethouding.

 

Net zoals de volwassenen.

Dat gaat zo: hapje eten; opkijken om hun omgeving te inspecteren; dan weer een hapje.

 

 

Op de foto's hierboven kon je al zien dat ze rode blaadjes eten. 

Wat dat was, weet ik niet. Wel duidelijk dat ze daar allemaal van gesnoept hadden,

gezien de rode monden.

 

 

 

 

Om te laten zien hoe klein ze zijn:

 

 

Ze hebben een leefgebied aan twee kanten van het pad

en kunnen zelf vrij over het pad  bewegen.

 

 

 

 

Met z'n allen bij elkaar is natuurlijk het veiligst. 

En lekker warm, maar daarvoor hoefden ze dat deze dag niet te doen.

 

 

 

 

Altijd zijn er een paar die "de wacht houden". 

 

 

 

 Maar ze zijn niet altijd zo idyllisch lief voor elkaar.

Dit gebeurde achteraan de zandberg:

Hierna gingen de bewegingen zo snel dat het niet meer op de  foto's

te volgen is. Maar het komt erop neer dat het rechter prairiehondje er uiteindelijk

als een haas vandoor ging.

 

 

De volgende bracht zijn middag heel wat rustiger door.

 

 

 

 

We zagen er ook veel die een middagdutje gingen doen.

 

 

 

 

Per ongeluk in high-key. Eigenlijk wel leuk.

 

 

 

Even kijken wat daar gebeurt...

 

 

 

 

Op verschillende plaatsen zijn ze aan het graven.

Het zijn grondeekhoorns; op de Amerikaanse prairie leven ze in holen.

Graven is dus een belangrijke bezigheid.

Deze graaft hier met zijn achterpoten.

 

 

 

 

Maar de meeste zagen we met hun voorpoten aan de gang.

 

 

 

 

Of zelfs helemaal met hun kop in het zand... 

Zó leuk om te zien als ze een bergje zand voor zich uit gooien.

 

 

 

 

Het is er niet alleen maar een berg zand,

er zijn ook "rotsen" en tunneltjes.

 

 

 

 

Wat een plezier om deze leuke dieren te bekijken.

Je hoeft je daar geen moment te vervelen.

 

 

 

 

Tot slot nog een portret. Want mooi zijn ze ook.

 

 

 

 

 

??? De lightbox ???

Ik heb gemerkt dat bij de meeste Bloggers de lightbox gelukkig nog gewoon werkt.

Bij mij is dat helaas niet het geval. Soms doet-ie het en soms doet-ie het niet. 

Wat vaak wil helpen, is om niet op de eerste foto, maar verderop in het blog of op 

de laatste foto te klikken. Dan krijg je zomaar wél de lightbox te zien. 

Maar dus niet altijd. En dit geldt in alle browsers. 😢

 

Citaat van Kees; "Bloggers wegen zijn ondoorgrondelijk."

 

 

 

 Met of zonder lightbox: dank voor het lezen en bekijken van dit blog.

Reacties stel ik zeer op prijs.