Garganta de los Infiernos

Als je na een half jaar nog vakantiefoto's kan uitzoeken en

bewerken, dan heb je daar wel lekker lang plezier van.

De map Extremadura heb ik weer opgezocht, want pfff, 

wat hebben ze daar véél natuur en verschillende landschappen.

We raakten er niet uitgekeken en zo raakten de fotokaartjes overvol.

Garganta de los Infiernos betekent: kloof van de hel

en is dus geen rustig kabbelend watertje.

Het wildste stuk van deze rivier heet Los Pilones en is te bereiken

via een weg die nog is aangelegd door de Romeinen.

Hier is het water heel rustig; dit is na de stroomversnelling.

 

De andere kant opkijkend, zien we dit:

Er is een brug over de rivier en langs een aangelegd vlonderpad
boven langs de rivier kunnen we omhoog lopen.
 

 

Kolkend, draaiend en vallend zoekt de rivier zijn weg naar beneden.

 

 

 

Grof gesteente, woest water en fijne kleuren.
Ik kan daar geen genoeg van krijgen.

 



Het pad loopt tot bovenaan, waar het woeste gedeelte begint.
Vanaf hier kan je dan niet verder. Denk ik, want  we hadden geen tijd meer
om dat echt te onderzoeken. 

 

Langs hetzelfde pad lopen we dan weer terug.
Geen straf hoor, want ik had hier nog wel uren kunnen blijven. 
Het is trouwens wel heel fijn dat ze hier zo'n pad hebben aangelegd;
het is eigenlijk een soort steiger langs de bergwand. Zo kan iedereen hier
makkelijk langs lopen en het uitzicht is fantastisch. 

De rivier stroomt door en komt beneden in de vallei uit in de
rivier de Jerte. Veel van de omgeving hebben we hier niet gezien.
We kwamen hier pas in de loop van de middag aan, omdat we voor de
kersenbloesem eerst een toeristische route hadden uitgezocht, die ons
veel meer tijd kostte dan gedacht.  
Maar het smaakte allemaal wel naar meer en ik zou hier graag nog eens 
uitgebreider rond willen kijken. Staat dus op ons lijstje om nog eens terug te gaan. 

Hartelijk dank voor je bezoek en eventuele reactie.