Kijken en nog eens kijken - dat doe je als je met een camera op stap bent.
Ik verwonder me steeds meer over wat er in de natuur te zien is en probeer dat zo mooi mogelijk vast te leggen.
Leuk dat je mee wil kijken op dit fotoblog - ik hoop dat je er plezier aan beleeft.

Klik op een afbeelding om de foto's in de lightbox te zien - groter en beter van kwaliteit.

dinsdag 30 oktober 2018

Harz im Herbst






Nou ja, aan het begin van de herfst. 
Eind september waren we een paar dagen in de Harz, een gebergte in
het midden van Duitsland. Best wel hoog, de hoogste berg is ruim 1100 meter.

 


Wij verbleven in  Sankt Andreasberg, een stadje op ca. 600 m hoogte;
's winters een skigebied. In de andere jaargetijden kan je er
volop genieten van de natuur.
Veel bomen beginnen hier te verkleuren.





Hier dat leuke gele kerkje van dichterbij, gefotografeerd vanuit het dorp.
Met dreigende wolken, maar het was eigenlijk net ná een (korte) regenbui.




Wat weer betreft hadden we geen klagen. De zondag dat we (in de namiddag) hier aankwamen,
had het de hele dag geregend. De volgende dag was het 's morgens vroeg ijzig koud met
een akelige wind. Maar al die middag werd het steeds aangenamer, 
totdat we donderdags liepen te puffen door de zomerse temperaturen.





Tekst uit de folder: "Dichte bossen, diepe en steile dalen en weidse hoogvlakten 
en daarbij opvallende bergen en rotsen kenmerken de overweldigende natuur van de Harz."










 

Bij de omschrijving hierboven mis ik nog het element '"water", 
dat is overal rijkelijk aanwezig, in de vorm van bergbeken, moerassen, meren. 
Die meren zijn stuwmeren, want niet alleen Nederlanders wilden al eeuwen geleden 
het water beheersen; hier werden ook al eeuwen geleden stuwdammen aangelegd. 
Ze zijn er nu van piepklein en heel oud, tot groots en met veel technisch vernuft.

Van wildstromende bergbeken is in 2018 natuurlijk geen sprake.
Ook hier is de waterstand overal extreem laag.

Het water stroomt heel rustig; hier in het riviertje de Oker,
dat - net als meerdere stromen - uitmondt in het Okerstuwmeer.






Okertalsperre - Okerstuwdam





Het Okerstuwmeer





In het gebied zie je vooral veel naaldbomen. 
De loofbomengrens ligt hier op ca. 800 meter, daarboven groeien dus uitsluitend naaldbomen, 
maar ook in lagere delen zijn het donkere bossen met dennenbomen.




Voorheen was het productiebos en na de Tweede Wereldoorlog zijn hier enorm veel snelgroeiende 
dennen aangeplant. Inmiddels is het grootste deel natuurpark, waar men de natuur zijn gang wil laten gaan.

"Natur Natur sein lassen".

De naaldbomen worden nu in grote aantallen bevolkt door een klein insect, 
een Borkenkäfer genaamd Buchdrucker. 
Die verandert hele bossen in een woud van kale, grijze skeletten. 
Wij schrokken enorm toen we de eerste keer langs zo'n grijs stuk bos reden. 





 Maar herinnerden ons toen het Beierse Woud, waar rond de eeuwwisseling hele vlaktes
 met zulke kaalgevreten bomen stonden, maar waar de natuur zich nadien 
goed herstelde en een veel gevarieerder, gemengd bos is ontstaan. 
Gesterkt door deze ervaringen, laat met nu in de Harz de Borkenkäfer ook zijn gang gaan.
  Dood hout wordt niet opgeruimd (dat biedt weer voedsel en onderdak voor veel dieren) 
en kale bomen niet omgezaagd, behalve daar waar ze gevaar opleveren. 
Dus langs de autowegen zie je wel omgezaagde bomen, die daar dan gewoon blijven liggen. 
Het ziet eruit als een on-Duits zooitje, maar is dus heel goed voor de natuur.





 Hier zie je alweer kleine loofbomen opkomen.





Met de heldere herfstkleuren geeft zo'n strook loofbomen het naaldbos een vrolijke noot.





 Een omgehakte boom kán ook best een mooie boomstronk opleveren.





Over het gebied doen veel mythen en sagen de ronde.
Een heks wordt dan ook veel afgebeeld, vliegend op een bezemsteel, of met een raaf op haar schouder. 
Meerdere plekken hebben een naam met heks erin, zoals 
Hexentanzplatz of Hexenstieg. 

Dit levensgrote houten beeld staat op het terras van het restaurant bij de Rabenklippe (ravenrots).





We kwamen daar door vanuit Bad Harzburg eerst met een kabelbaan de Burgberg
 op te gaan. Van daaruit loopt een pad, eerst een stuk bergafwaarts, 
maar vervolgens bijna continu stijgend, naar de Rabenklippe.




Een stevige wandeling van 4 à 5 km.
Met wegwijzers én rustpunten op mooie plekken.




De Rabenklippe zelf is een enorme granieten rots.
Fascinerend dat daar dan toch een boom op kan groeien.




Maar eh... eigenlijk kwamen we niet voor de rots.
We waren op zoek naar hem:




De lynx, net zo mysterieus als het Harzer gebergte.
maar daar toch sinds halverwege de 19e eeuw verdwenen.
Hier, hoog in de bergen bij de Rabenklippe, is een verblijf voor lynxen. Van hieruit zijn sinds 2000
 een aantal lynxen weer in het wild uitgezet, zodat er nu in de Harz weer een gezonde populatie leeft. 

Momenteel worden daar dieren opgevangen die niet meer geschikt zijn om in het wild te overleven. 
Een goede mogelijkheid om lynxen te zien, weliswaar met een hek eromheen, 
maar wel in hun natuurlijke omgeving.
In het wild weten lynxen goed uit de buurt van mensen te blijven. 
Zelfs de boswachters zien doorgaans alleen de sporen.






Dan ook nog maar langs de opvang voor wilde katten.
Die is wat makkelijker bereikbaar, je kan daar gewoon met de auto komen.










Hiermee hoop ik jullie een goede algemene indruk te hebben gegeven 
van dit bijzondere en gevarieerde berggebied.
Er volgen meer blogs.



Op de site www.harzgids.nl is heel veel informatie te vinden in het Nederlands.



Dank voor je bezoek, reacties vind ik altijd leuk.





12 opmerkingen:

  1. A very beautiful area, Corrie, totally unfamiliar to me until reading your blog. It is obvious that you enjoyed your stay there and I enjoyed reading about it. Every time we try to create these monocultural forests disaster ensues. I wonder when we are going to wake up, universally, and recognize that forest diversity is the key to controlling these outbreaks that totally destroy entire forests. Here in North America so many trees are now under threat it makes you wonder what is going to be left.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Corrie,
    Het is daar een schitterend wandelgebied, zeker met de herfstkleuren erbij.Rust, stilte en een prachtige omgeving. Wat wil je nog meer? De opvang van de lynxen heeft je bovendien ook nog schitterende platen opgeleverd van deze gracieuze dieren. Hoeveel jaren zal het nog duren voordat het bos zich weer hersteld heeft van de schade door het kevertje?
    Groet, Kees

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hallo Corrie,
    Wat een super gaaf blog plaats je hier.
    De natuur is werkelijk wonderschoon en prachtig in beeld gebracht.
    En dan de Lynxen en wilde katten, dat is toch echt bijzonder dat je die kon vastleggen.
    En dan ook nog eens zo mooi en helder.
    Dit is werkelijk een TOP Blog!!!

    Dikke complimenten en groetjes,
    Karina

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Corrie,
    Wat een prachtige foto's van deze mooie omgeving. Schitterend zo met al die herfstkleuren.
    Gaaf dat houten beeld en wat super om daar ook zo'n lynx te zien.
    Mooie foto's hoor!!

    Groetjes, Marco

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ha Corrie,
    Schitterende natuuropnames. Ik hou van die doorkijkjes op foto 1 en 2. Ook prachtige spiegelingen van de bomen in het water. Ik schrok wel van die kale bomen!! Als dat maar goed komt, denk je dan. Die kevertjes kunnen ook hun eitjes weer kwijt in het rottende hout .-(. De Lynx en Wilde kat zijn prachtig gefotografeerd! Magische beesten vooral de Lynxen. Gaaf dat je die gezien hebt. Mooi blogbericht met interessante informatie over het gebied en beheer. TOP!
    Groetjes, Maria

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi Corrie,

    Prachtig en wat kleurde het daar eind september al
    niet veel water gezien las ik maar dat is eigenlijk dit jaar overal wel
    zo..
    Prachtige fotoserie van de herfst gemaakt..heel mooi al die
    fraaie kleurtjes
    En de laatste fotoserie van de Sfinx zijn natuur
    geweldig!
    complimenten Corrie!

    Groetjes Nieske

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hallo Corrie,
    Wat hebben jullie daar genoten en wat een mooie foto's.
    De Linx is mijn favoriet en de kale rots is toch ook mooi.
    Ik heb genoten van mijn bezoek. :-)

    Nog een fijn weekend, Erica

    BeantwoordenVerwijderen
  8. De Harz leek me altijd al een mooi gebied om ook eens naartoe te gaan en jouw foto's bevestigen dat. Ik zal het opnieuw wat hoger op mijn lijstje zetten. De herfst lijkt me dan inderdaad geen verkeerd jaargetijde.
    Groet, Dick

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Schitterende foto's van een prachtig gebied, wat een kleuren en vergezichten! Die lynxen en poesjes ;-) zijn ook erg mooi, het lijkt wel alsof de laatste je een kopje komt geven...

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hai Corrie,

    Wat een mooie en gevarieerde serie zeg. De landschappen vanaf de foto van de stuwdam zijn heel fraai. Wat een prachtig gebied en mooi vastgelegd. Hele leuke afsluiter ook van het blog. Lynxen zijn natuurlijk hele mooie onderwerpen. In vrije natuur onmogelijk te fotograferen, maar op deze manier kun je dus ook prachtige platen maken. Top.

    Groetjes,
    René

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een leuke blog, een prachtige omgeving waar mijn man en ik ons ook wel zouden vermaken, heerlijk om te wandelen en te genieten van het landschap en de uitzichten. Wat gaaf die lynx en wilde katten, ook al is het bij een opvang, het zijn prachtige dieren om te zien en te fotograferen.
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Werkelijk een prachtig blog vol schitterende foto's Corrie.
    Ik vind ze allemaal heel mooi maar foto 12 en 13 springen er net even bovenuit. Komt vast door de mooie uitstraling van de kleuren en het de weerspiegelingen. Een heel fijn blog met machtige mooie kleuren. Echt genieten zeg.
    Hartelijke groeten, Helma

    BeantwoordenVerwijderen

Dank voor je bezoek en leuk dat je de moeite neemt om te reageren.