Kijken en nog eens kijken - dat doe je als je met een camera op stap bent.
Ik verwonder me steeds meer over wat er in de natuur te zien is en probeer dat zo mooi mogelijk vast te leggen.
Leuk dat je mee wil kijken op dit fotoblog - ik hoop dat je er plezier aan beleeft.

Klik op een afbeelding om de foto's in de lightbox te zien - groter en beter van kwaliteit.

donderdag 15 september 2016

Onze familie meerkoet





Meerkoeten nestelen vaak langs de waterkant en weten dan hun 
jonkies goed uit het zicht te houden. Een enkele keer bouwen ze een nest 
midden in de sloot. En deze keer: bij ons in de sloot. 
Nou ja, onze achterburen kijken uit op de brede sloot, maar het is dezelfde 
straatnaam, dus het voelt wel als onze straat.
Deze meerkoetjes zijn dus onze nieuwe buren.




Ergens in mei ontdekte ik het nest, waarin mevrouw meerkoet
zorgzaam op de eieren zat. Heel leuk, zo dichtbij, dus sindsdien 
regelmatig even gaan kijken.

26 mei was het zover. Ik zag iets roods in het nest. En even later 
nog een koppie. Dus in de namiddag terug met de camera.

Beide ouders zijn erg zorgzaam.



Ze mogen ook al een stukje zwemmen.




Maar poe, weer terugkomen in het nest:
da's een hele klim.



Een "zo moeder, zo dochter" - plaatje




 Zo zag de sloot eruit in mooi avondlicht:




Na deze idyllische zomerse avond, ging het de volgende
dagen waaien en regenen, toen harder waaien en meer regenen,
gevolgd door windvlagen en plensbuien. 
Het waterpeil in de sloot was danig gestegen.
Toen de natuur weer tot rust gekomen was, waren pa en ma meerkoet 
gezamenlijk bezig alle schade aan het nest te herstellen. 
Kuikens??
Maar weer opnieuw beginnen.


Ma meerkoet zat op het nest. En zat op het nest.

Wel leuk om te merken dat meerdere buren het 
gezinnetje volgen, dus was zelfs het gesprek in de supermarkt:
"Goh, ze zit nog steeds te broeden. Hoe lang hoort dat eigenlijk te duren?"
Ik begreep dat dit eigenlijk met zo'n drie weken klaar zou moeten zijn,
maar... uiteindelijk ... zes weken later...

kwam ik aanlopen en het nest was leeg?




Drie kleine kleutertjes die zwommen in een sloot...

Leuk ook, die drie bij elkaar. Dat zou me niet zoveel meer lukken.
Pa en ma namen ze meteen een heel eind mee op 
fourageertocht langs de slootrand. Twee kleintjes lukte het om
dicht bij de ouders te blijven. Eentje bleef soms wat achter en nam
af en toe een korte pauze.




De ouders hielden dat toch wel in de gaten en kwamen
soms terug om deze wat toe te stoppen. 


 

En soms bleef de rest ook wat langer op één plek, zodat
nummer drie weer bij kon komen.
Ze staken een keer over en kwamen aan mijn kant van de sloot.
Lekker dichtbij, maar ... dan staan de rietstengels natuurlijk in de weg.


      

De hele familie bij elkaar:


 

Dan zijn de ouders alweer naar de overkant.
Opschieten jongens ... erachteraan...


   

Aan de overkant werden ze opgevangen




en beloond met wat lekkers...





Tien dagen later kwam ik in de avond langs met de camera.
Het was blijkbaar al bedtijd voor de ukkies.
Logisch, want het bleek ook al vrij donker voor foto's.







Nog weer tien dagen verder zijn ze al aardig gegroeid.




Het rood op hun koppie begint te verdwijnen.
Deze toont trots zijn vleugels.




En laat ook zien dat zijn poten al wat formaat krijgen.


 

Nog eens zo'n tien dagen verder - ze zijn nu een maand oud,
zien ze er totaal anders uit.


  

Fiks gegroeid zijn ze ook.




Hier niet zo'n mooie achtergrond,
maar ze geeft wel een leuke show:



 

Ik ben er in de namiddag met erg mooi licht
en mooie kleurtjes op de sloot.


 

Vanaf het begin heb ik ze ook zelf wel hapjes uit de sloot zien 
halen. Maar een hapje van pap of mam blijft toch 't lekkerst.  




Daar krijgen ze energie van. 
Kunnen ze vast oefenen met de vleugels.




De weken daarna zie ik ze wel groeien, maar verder niet 
zoveel veranderen. Tot vorige week. 
Ze zijn dan 2 maanden oud en beginnen op volwassen
meerkoeten te lijken. Ze zijn ook bijna net zo groot.
Van veraf kan je nauwelijks het verschil nog zien.
Hun ogen moeten nog rood worden, dat wel. 
Maar dat zie je alleen van dichtbij. 




Ook hun geluid verandert en klinkt nu als een mix van
hun eerdere piepjes en het geklak van hun ouders.  

Een laatste foto in het avondzonnetje.





Ik heb er enorm van genoten om het familieleven van deze bijzondere buren 
zo van dichtbij te kunnen volgen. En heb nóg meer bewondering gekregen voor 
het geduld en doorzettingsvermogen van deze vogels. Het was ontroerend 
om te zien met hoeveel zorg ze hun jongen omringen. 
Trouwens, ook de zorg van meneer voor mevrouw, toen zij eindeloos 
lang op het nest zat te broeden. 



 
 
 

12 opmerkingen:

  1. Hoi Corrie.

    Wat is dit leuk en mooi in beeld gebracht het leventje van een meerkoet van jong naar ouder.
    Echt super om te zien.
    Leuk dit te volgen een meerkoet gezinnetje.

    Groettie van Patricia.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Corrie,
    Je treft het als meerkoeten wat aan mensen gewend zijn. Je kan ze dan wat beter benaderen en ze daardoor ook beter fotograferen. Het is altijd leuk om het familieleven te volgen. De ouders verdedigen hun kroost zeer fanatiek, maar ze kunnen hun jongen ook hardhandig de les lezen door ze af en toe flink te pikken. Het is opmerkelijk hoe de kleintjes op weg naar volwassenheid veranderen. Het is een mooi verslag geworden.
    Groet, Kees

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hallo Corrie,
    Wat ontzettend leuk deze jonge meerkoetjes. Ze zijn zo grappig met die rode koppies. Prima foto's!!

    Groetjes, Marco

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Corrie,
    Zo leuk dat je hier van kan genieten. Ik ken de blogjes over je vogelreizen met prachtige platen, maar je blijft ook oog houden voor onze leuke "gewone" slootvogels! En met voor- en tegenspoed zijn er dan toch 3 meerkoetbaby's groot geworden. Erg leuke blog prachtig licht en sfeer en vooral aandoenlijk die zorg voor de kleintjes.
    fijn weekend en groetjes,
    Maria

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooi om te zien Corrie, de kleintjes zijn altijd zo leuk om te zien.
    Al kan ik ze niet echt mooi vinden ;-))
    Groetjes Tinie

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi Corrie,
    Dit is inderdaad kijken in verwondering zoooooo mooi deze meerkoet ouders met hun kindjes !!
    Wat is de natuur toch mooi en zeker als je alles vast kunt leggen en thuis verder kan genieten TOPPPPP !
    Groetjes Annie

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hai Corrie,

    Heerlijk toch wanneer je zoiets van dichtbij kunt volgen en er iedere dag af langs zou kunnen gaan. Dat verhoogd toch duidelijk de kans op mooie, leuke beelden en je hebt er genoeg van geschoten. Die kleintjes zijn gewoon mooi van lelijkheid en dat heb je prachtig in beeld gebracht. Volgend jaar misschien wel nieuwe kansen, want meerkoeten zijn erg trouw aan hun territorium.

    Groetjes,
    René

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hello dear Corrie,
    How cute this family is!!
    Your photos are really great and touching but those moorhen babies are not the loveliest of chicks! LOL!
    The coots look better!!!
    Thanks for your sweet visits, I was quite disappointed with my trip to the Atlantic coast...
    Keep well, warm hugs :)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hoi Corrie,
    leuk is dat hé als je een meerkoeten nest zo vlakbij hebt. Hier inde de polder en ook in de sloten zitten er heel veel. Ik verbaas me er wel steeds over dat ze werkelijk alles gebruiken om hun nest mee te maken en ook op te hogen hihi..... Prachtige serie en zo leuk met die kleintjes.

    Ik heb wel een paar favorieten en dat is foto 7, wat een prachtige kleuren en wat een mooie uitstraling heeft die foto. ook foto 27 vind ik zo mooi met dat momentje tussen moeder en kind. Echt zo gaaf om te zien. Je laatste foto is ook een beauty qua kleur. Ik heb weer enorm genoten :-)

    Hartelijke groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat leuk dat je deze meerkoeten familie hebt gevolgd, leuk verslag in woord en beeld.
    groetjes Ghita
    PS: gefeliciteerd met je prijs in de Roots. mooie heide foto

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een leuk onderwerp om zo te volgen, gewone vogels zijn echt niet saai! De kuikens vind ik altijd mooi van lelijkheid maar de ouders zorgen er altijd vertederend goed voor. Gelukkig heb je ook nog even een echte 'Corrie' boomfoto in je blog geplaatst, anders zou hij toch een beetje incompleet aanvoelen :-).

    Groejes,
    Marianne

    BeantwoordenVerwijderen

Dank voor je bezoek en leuk dat je de moeite neemt om te reageren.