Donaudelta * boottocht

Voor mij wel het hoogtepunt van ons verblijf bij Ultima Frontiera. We maakten een boottocht naar het Letmei-meer. Ook dit weer kleinschalig. Er konden steeds 3 gasten mee in een ruime, goed gecamoufleerde boot. Naast de kapitein ging ook gids Frederico met ons mee. Samen regelden ze dat we op de fotografisch beste plekken terecht kwamen.

We voeren eerst door het Sulinakanaal, een idyllisch begin van de dag. Rust en stilte alom; de oevers begroeid met hoge bomen, die naar elkaar neigen en soms raken de toppen van de bomen elkaar. Alsof je door een koepel van gebladerde vaart. De sfeer van de Biesbosch. Regelmatig vliegt er uit dat groen een vogel tevoorschijn, purperreiger, kwak, arend.  Of vogeltje, want we zagen ook een aantal blauwe schichten voorbijflitsen. Om dat alles beter te kunnen zien, mochten twee van ons op het voordek zitten, dan had de derde daartussendoor ook een prima uitzicht. Later op het meer was dat natuurlijk niet de bedoeling - daar doken we onder de camouflage, zodat we dichter bij de vogels konden komen.

 Het was eigenlijk het enige moment in die week dat we

wolken, nou ja ... wolkjes, zagen. Leuk voor de plaatjes.

 Al voor we bij het meer waren, zagen we ze voorlangs vliegen:

 

En eenmaal op het meer nog veel, véél meer:

Vaak zijn achterkantjes niet het mooist,

maar heel véél kontjes, dat vind ik dan weer wel leuk:

Ook pelikanen hebben soms een onderonsje,
even bijbabbelen:

 

Als er één gaat vliegen,

 

beweegt al gauw de hele groep.

En dan is het dóórvliegen, geen tijd voor een sanitaire stop.

N.B. Sommige pelikanen hebben een gelige onderkant. 

dat zijn nog jonkies, in hun eerste jaar.

Wij gingen verder; op zoek naar "velden" met gele plomp.

Daar foerageert de ralreiger, zoals ook in het voorgaande

blog vol met reigers al te zien was. Maar het is zo'n 
mooi reigertje en we hebben 'm zo leuk bezig gezien, 
dat hij nu nog een keer mee mag doen.

Lichtvoetig en gracieus snelt hij (m/v) over de bladeren.

Maar als hij een prooi vermoedt,
dan wel met zo'n typisch spiedende reigersblik:

En beet!

Dit was een uitstekende jager.
Nu had hij echter wel een heel grote vis te pakken.

Hij wist echt niet hoe hij deze naar binnen moest werken
en stond daar nogal mee te rommelen. Uiteindelijk liet
hij hem vallen en dook daar nog eens snel achteraan.

 

Mis... vandaag was de vis de gelukkige.


Wij varen door naar een volgend plompenveld
waar witwangsterns broeden.

We worden vrolijk welkom gezwaaid:

Dit stel weet nog niet wat ze van ons moeten vinden...
(een beetje klein misschien, maar links op het nest kan je de eieren zien)

 

 En zij gaat serieus verder met haar belangrijke taak:

Er werd nog fiks af en aan gevlogen met nestmateriaal.

Aan de zijkant van het veld was een plek waar steeds 
weer sterns naartoe vlogen om er materiaal te halen. 
Da's handig, want toen kon ik daar vast op scherpstellen ...
als er dan een vogel komt aanvliegen, heeft de camera
deze sneller goed in beeld. Dat lukte:

 Om deze fantastische boottocht te besluiten 
met een foto waar ik wel héél erg blij mee ben:
 

Wij waren in de Donaudelta met het Centrum voor Natuurfotografie.
Klik op de link voor meer informatie.


Hartelijk dank voor jullie reacties op voorgaande berichten.