Zomeravond in de Biesbosch

Al weken van tevoren hoopten wij dat woensdag 24 juli een avond zou brengen met zo'n gedroomd zwoele zomeravondsfeer. We hadden voor die avond nl. een fotoworkshop geboekt bij Bas Breetveld van Fotosloep.nl : op jacht naar de bevers in de Biesbosch.
Die datum bleek een prima keuze - wàt een fantastische atmosfeer!

Bas heeft een aluminium boot met voldoende ruimte en prima zitplaatsen. Eerst even een stukje vlot doorvaren en dan de kleinere kreken in. Kijken, kijken en genieten.

 

Bas' enthousiasme voor alles wat met de Biesbosch en bevers te maken heeft, werkt erg aanstekelijk.
Hij vertelt veel en laat zien wat er aan sporen van de bevers langs de oevers te zien is. De herintroductie van de bever in Nederland (sinds 1988 - op 5 verschillende plekken) leek eerst moeizaam te verlopen, maar de laatste jaren groeit de populatie sterk. Bevers laten zich echter niet zo makkelijk aan mensen zien. Als boten te dichtbij komen, geven ze ter waarschuwing een fikse klap met hun staart op het water, duiken onder en zijn voorlopig onzichtbaar voor mensen.
Ze leven in familieverband in enorme ondergrondse burchten, die vanaf het water voor hen goed toegankelijk zijn.  Hun jonkies houden ze lang binnen. Pas vanaf het tweede jaar mogen ze buiten de burcht.

 

Het is een heel rustige avond op het water. Dat geldt voor het aantal mensen - weinig bootjes - maar ook de vogels houden zich koest. Hier en daar zwemt er een watervogel. Vanuit de boot maak ik wel mijn allereerste foto van een fuut met jonkies op haar rug. Ze zwemt niet eens zo heel dichtbij, maar ik ben wel blij met de foto.

Verder zien we nog een jonge kwak (!), maar nogal veraf en verscholen tussen takken, dus niet echt binnen camerabereik. Ook de grote roofvogels bleven ver buiten ons bereik.

 Maakt niet uit. We relaxen volkomen op deze lome zomeravond en genieten van het uitzicht. Af en toe maken we een plaatje van het groen.

 En dan ... is het toch tijd voor de beverjacht.
Bas volgt een beverfamilie en weet waar de burcht is, op welk tijdstip ze zich meestal laten zien, en heeft het hoofd van de familie ook een naam gegeven: Elvis. Hij gaat er uiteraard vaak naartoe, zodat de bevers aan de boot gewend zijn. Voor we de kreek invaren waar we gaan wachten, nog even strenge voorwaarden: telefoons uit, geen geluid maken en liefst ook niet bewegen (hmmm... best lastig voor mij). We mogen ook niet direct als we wat zien, gaan fotograferen, want: maakt geluid. Dat alles om ze niet te laten schrikken, want zodra ze onraad bespeuren, zijn ze weg. En als ze echt geschrokken zijn, komen ze niet meer terug.
Dat alles maakt het best wel spannend ... we wachten heel stil af: komen ze, of vanavond niet.
En dan zien we Elvis zwemmen. Maar hij zwemt ook weer weg. Oh, daaronder de bladeren komt er één aan. Een boel gekraak van een fikse tak, die heen en weer zwiept op het water. Dan wordt het weer rustig. Ze gaan eten en we mogen foto's maken.
Bas had bij voorbaat al aangegeven dat de lichtomstandigheden lastig zijn om foto's te maken. Deze avond blijven ze onder de overhangende struiken, dus heel erg in het donker. Toch probeer ik een paar keer te schieten en... er is er één redelijk scherp!
Er dreef een tak voor, die het licht wel had gepakt - dat leidde de aandacht af. Dus: flink uitgesneden, een zwart vignetje en een zwart randje eromheen. Zo vind ik hem wel goed uitkomen.

Op de terugweg, het begint dan echt donker te worden, zien we nog enkele bevers zwemmen. Het bevervolk wordt wakker - tijd voor ons om naar huis te gaan.
Met herinnering aan een werkelijk geweldige zomeravond.

Voor wie meer over de bevers wil weten, op www.fotosloep.nl houdt Bas een blog bij met heel leuke filmpjes. En foto's natuurlijk.